تولید انبوه هیدروژن سبز در آمریکای لاتین
سرشار بودن آمریکای لاتین از نیروگاه‌های برق‌آبی و دیگر منابع انرژی تجدیدپذیر می‌تواند این منطقه را به تولید‌کننده اصلی هیدروژن پاک تبدیل کند؛ زیرا جهان به دنبال جایگزینی برای سوخت‌های فسیلی جهت مبارزه با بحران آب و هوایی است اما موانع بزرگی در این راه وجود دارد.
***
رهبران دولت‌ها در آمریکای جنوبی چشم به توسعه با استفاده از هیدروژن پاک دوخته‌اند. هیدروژن پاک که به هیدروژن سبز نیز معروف است با استفاده از برق از منابع تجدیدپذیر تولید می‌شود و گاز کربن منتشر نمی‌کند. به‌عنوان مثال دولت کلمبیا، به رهبری رئیس‌جمهور گرای گوستاوو پترو، حذف نفت و زغال‌سنگ از کشور و جایگزینی آن با انرژی‌های تجدیدپذیر را به یک هدف اصلی در سیاست خود تبدیل کرده است و میلیاردها دلار بودجه از سوی وام‌دهندگان خارجی برای این کار دریافت می‌کند.
با این حال، گروه‌های صنعتی و تحلیلگران معتقدند یکی از موانع بزرگ در تغییر یادشده این است که هنوز حجم سرمایه‌گذاری به میزان مطلوب نرسیده است. از موانع عمده دیگری که آن‌ها ذکر کردند، کمبود مشتری است. اینکه مشاغل محلی از امضای قراردادهایی که تولیدکنندگان برای تأمین منابع مالی به آن نیاز دارند دوری می‌کردند موضوع کمبود تولید داخلی را تشدید کرده است.
طرفداران این مسئله، هیدروژن پاک را به‌عنوان سوخت برای همه‌چیز از کامیون‌ها گرفته تا کوره‌های بلند فولادی و دروازه‌ای برای کودهای سبز ترویج می‌کنند. با این حال، منتقدان می‌گویند تولید آن هنوز به انرژی و هزینه زیادی نیاز دارد.
مونیکا گاسکا، مدیر اجرایی انجمن هیدروژن کلمبیا، در مصاحبه‌ای گفت: «کشورهای آمریکای لاتین در آستانه سود بردن هستند؛ زیرا کشورهای اروپایی و آسیایی به دلیل دور شدن از چین مجبورند شروع به امضای قرارداد برای مقدار قابل‌توجهی هیدروژن پاک کنند.» البته او و دیگر کارشناسان صنعت هیدروژن پاک معتقدند که تولید هیدروژن پاک بدون امضای قراردادها و سرمایه‌گذاری‌های اروپایی و آسیایی افزایش چندانی نخواهد یافت.
فرناندو شایچ، رئیس گروه هیدروژن سبز در شرکت خدمات انرژی اوروگوئه دراین‌باره معتقد است: «ما در سناریوی مرغ و تخم‌مرغ در مورد هیدروژن سبز هستیم. صنایع آمریکای لاتین می‌توانند مشتریان مهم هیدروژن باشند و خودمان می‌توانیم سرمایه‌گذار اصلی در این زمینه باشیم اما فعلاً این‌گونه نیست. همه پروژه‌ها زمانی شروع می‌شوند که کشتیرانی، خطوط هوایی و صنایع سنگین قراردادهایی را امضا کنند و تعهداتی را بپذیرند.»
قیمت‌گذاری سوخت برای جذب مشتریان به منابع ارزان، فراوان و قابل اعتماد انرژی تجدیدپذیر بستگی دارد اما در کلمبیا، ده‌ها پروژه بادی-خشکی که برنامه‌ریزی شده بود، لغو شده یا به تأخیر افتاده است؛ زیرا گروه‌های بومی ساخت‌و‌ساز را تأیید نکرده‌اند.
بانک توسعه بین آمریکایی می‌گوید: «اگر کلمبیا واقعاً تلاشی برای تسهیل گفت‌وگوهای بین جوامع محلی و توسعه‌دهندگان هیدروژن سبز نکند، حداقل 33 درصد کمتر از بقیه کشورهای آمریکای لاتین برای رقابت در تولید هیدروژن پاک شرکت خواهد داشت.»
لویزا پالاسیوس، محقق ارشد پژوهشی در مرکز سیاست انرژی جهانی دانشگاه کلمبیا دلیل اختلافات را در هزینه هیدروژن پاک می‌داند و توضیح می‌دهد: «در حال حاضر تولید هیدروژن پاک به‌صرفه نیست و بسیار گران است؛ چراکه در بعضی جاها به‌ازای هر کیلوگرم 10 دلار از سوخت‌های فسیلی هزینه بیشتری ایجاد می‌کند. هیدروژن خاکستری تولید شده از سوخت‌های فسیلی در حال حاضر به‌ازای هر کیلوگرم 1 تا 3 دلار هزینه دارد.» او معتقد است که مسئله اصلی، نبود زیرساخت‌های لازم برای انتقال و تولید هیدروژن پاک است. استفاده مجدد از دارایی و زیرساخت‌های موجود مانند خطوط لوله یا ساخت زیرساخت‌های مشترک می‌تواند هزینه‌های هیدروژن پاک را در آمریکای لاتین بین 1.50 تا 2.50 دلار در هر کیلوگرم کاهش دهد.
گزارش مجمع جهانی اقتصاد که در ماه اوت منتشر شد، نشان می‌دهد که حدود 6.1 میلیارد دلار به‌عنوان سرمایه‌گذاری‌های تجدیدپذیر از جمله در هیدروژن پاک، در سراسر منطقه توسط وام‌دهندگان و صندوق‌های چندجانبه و همچنین دولت‌های خارجی و منطقه‌ای انجام شده است.
این بخش کوچکی از سرمایه گذاری 100 تا 300 میلیارد دلاری است که صنعت هیدروژن پاک منطقه تا سال 2030 به آن نیاز خواهد داشت. حدود 65 پروژه هیدروژن پاک در آمریکای لاتین وجود دارد که بیشتر آن‌ها در مراحل اولیه توسعه هستند. تا پایان سال 2023، کلمبیا حدود 28 پروژه در این زمینه کلید زد؛ از جمله یک پروژه در مقیاس صنعتی در پالایشگاه شرکت انرژی دولتی اکوپترول در شهر کارتاخنا که قرار است در سال 2026 به‌صورت آنلاین عرضه شود. همچنین شرکت انرژی پتروبراس برزیل، به دنبال هیدروژن پاک است تا در عملیات‌های خود آن را جایگزین هیدروژن خاکستری کند.
پتروبراس که تحت کنترل دولت است قصد دارد دو کارخانه هیدروژن سبز بسازد و در حال مذاکره با مشتریان بالقوه است تا بر سر قیمت به توافق برسند.
منبع: رویترز
***
رهبران دولت‌ها در آمریکای جنوبی چشم به توسعه با استفاده از هیدروژن پاک دوخته‌اند. هیدروژن پاک که به هیدروژن سبز نیز معروف است با استفاده از برق از منابع تجدیدپذیر تولید می‌شود و گاز کربن منتشر نمی‌کند. به‌عنوان مثال دولت کلمبیا، به رهبری رئیس‌جمهور گرای گوستاوو پترو، حذف نفت و زغال‌سنگ از کشور و جایگزینی آن با انرژی‌های تجدیدپذیر را به یک هدف اصلی در سیاست خود تبدیل کرده است و میلیاردها دلار بودجه از سوی وام‌دهندگان خارجی برای این کار دریافت می‌کند.
با این حال، گروه‌های صنعتی و تحلیلگران معتقدند یکی از موانع بزرگ در تغییر یادشده این است که هنوز حجم سرمایه‌گذاری به میزان مطلوب نرسیده است. از موانع عمده دیگری که آن‌ها ذکر کردند، کمبود مشتری است. اینکه مشاغل محلی از امضای قراردادهایی که تولیدکنندگان برای تأمین منابع مالی به آن نیاز دارند دوری می‌کردند موضوع کمبود تولید داخلی را تشدید کرده است.
طرفداران این مسئله، هیدروژن پاک را به‌عنوان سوخت برای همه‌چیز از کامیون‌ها گرفته تا کوره‌های بلند فولادی و دروازه‌ای برای کودهای سبز ترویج می‌کنند. با این حال، منتقدان می‌گویند تولید آن هنوز به انرژی و هزینه زیادی نیاز دارد.
مونیکا گاسکا، مدیر اجرایی انجمن هیدروژن کلمبیا، در مصاحبه‌ای گفت: «کشورهای آمریکای لاتین در آستانه سود بردن هستند؛ زیرا کشورهای اروپایی و آسیایی به دلیل دور شدن از چین مجبورند شروع به امضای قرارداد برای مقدار قابل‌توجهی هیدروژن پاک کنند.» البته او و دیگر کارشناسان صنعت هیدروژن پاک معتقدند که تولید هیدروژن پاک بدون امضای قراردادها و سرمایه‌گذاری‌های اروپایی و آسیایی افزایش چندانی نخواهد یافت.
فرناندو شایچ، رئیس گروه هیدروژن سبز در شرکت خدمات انرژی اوروگوئه دراین‌باره معتقد است: «ما در سناریوی مرغ و تخم‌مرغ در مورد هیدروژن سبز هستیم. صنایع آمریکای لاتین می‌توانند مشتریان مهم هیدروژن باشند و خودمان می‌توانیم سرمایه‌گذار اصلی در این زمینه باشیم اما فعلاً این‌گونه نیست. همه پروژه‌ها زمانی شروع می‌شوند که کشتیرانی، خطوط هوایی و صنایع سنگین قراردادهایی را امضا کنند و تعهداتی را بپذیرند.»
قیمت‌گذاری سوخت برای جذب مشتریان به منابع ارزان، فراوان و قابل اعتماد انرژی تجدیدپذیر بستگی دارد اما در کلمبیا، ده‌ها پروژه بادی-خشکی که برنامه‌ریزی شده بود، لغو شده یا به تأخیر افتاده است؛ زیرا گروه‌های بومی ساخت‌و‌ساز را تأیید نکرده‌اند.
بانک توسعه بین آمریکایی می‌گوید: «اگر کلمبیا واقعاً تلاشی برای تسهیل گفت‌وگوهای بین جوامع محلی و توسعه‌دهندگان هیدروژن سبز نکند، حداقل 33 درصد کمتر از بقیه کشورهای آمریکای لاتین برای رقابت در تولید هیدروژن پاک شرکت خواهد داشت.»
لویزا پالاسیوس، محقق ارشد پژوهشی در مرکز سیاست انرژی جهانی دانشگاه کلمبیا دلیل اختلافات را در هزینه هیدروژن پاک می‌داند و توضیح می‌دهد: «در حال حاضر تولید هیدروژن پاک به‌صرفه نیست و بسیار گران است؛ چراکه در بعضی جاها به‌ازای هر کیلوگرم 10 دلار از سوخت‌های فسیلی هزینه بیشتری ایجاد می‌کند. هیدروژن خاکستری تولید شده از سوخت‌های فسیلی در حال حاضر به‌ازای هر کیلوگرم 1 تا 3 دلار هزینه دارد.» او معتقد است که مسئله اصلی، نبود زیرساخت‌های لازم برای انتقال و تولید هیدروژن پاک است. استفاده مجدد از دارایی و زیرساخت‌های موجود مانند خطوط لوله یا ساخت زیرساخت‌های مشترک می‌تواند هزینه‌های هیدروژن پاک را در آمریکای لاتین بین 1.50 تا 2.50 دلار در هر کیلوگرم کاهش دهد.
گزارش مجمع جهانی اقتصاد که در ماه اوت منتشر شد، نشان می‌دهد که حدود 6.1 میلیارد دلار به‌عنوان سرمایه‌گذاری‌های تجدیدپذیر از جمله در هیدروژن پاک، در سراسر منطقه توسط وام‌دهندگان و صندوق‌های چندجانبه و همچنین دولت‌های خارجی و منطقه‌ای انجام شده است.
این بخش کوچکی از سرمایه گذاری 100 تا 300 میلیارد دلاری است که صنعت هیدروژن پاک منطقه تا سال 2030 به آن نیاز خواهد داشت. حدود 65 پروژه هیدروژن پاک در آمریکای لاتین وجود دارد که بیشتر آن‌ها در مراحل اولیه توسعه هستند. تا پایان سال 2023، کلمبیا حدود 28 پروژه در این زمینه کلید زد؛ از جمله یک پروژه در مقیاس صنعتی در پالایشگاه شرکت انرژی دولتی اکوپترول در شهر کارتاخنا که قرار است در سال 2026 به‌صورت آنلاین عرضه شود. همچنین شرکت انرژی پتروبراس برزیل، به دنبال هیدروژن پاک است تا در عملیات‌های خود آن را جایگزین هیدروژن خاکستری کند.
پتروبراس که تحت کنترل دولت است قصد دارد دو کارخانه هیدروژن سبز بسازد و در حال مذاکره با مشتریان بالقوه است تا بر سر قیمت به توافق برسند.
منبع: رویترز
ارسال دیدگاه
