سالمندی یکی از دوره‌های سنی است که به ناگاه قرار نیست افراد در این دوره نادان و بی‌توان شوند. در خیلی کشورها استفاده از نیروهای بازنشسته برای توانمند ماندن آن‌ها پروژه‌ای جدی است که نتایج خوبی دارد. زمانی که افراد سالمند از توانایی خودشان ناامید می‌شوند، احساسات پیچیده‌ای را تجربه می‌کنند که باعث می‌شود کم‌کم از نظر روحی فرسوده‌تر شوند. رفتار دیگران هم خیلی مؤثر است. اگر با سالمندان رفتاری از روی ترحم شود، آن‌ها بهتر از هر کسی این واقعیت را درک می‌کنند و از اینکه موقعیت قابل‌ترحم دارند سخت دلگیر می‌شوند. اگر بدانیم که این رفتار باعث پسرفت آن‌ها می‌شود، احتمالاً از این کار دست خواهیم کشید. سالمندانی که حس توانمندی بیشتری داشته باشند و مسئولیت‌هایی در زندگی بر عهده آن‌ها باشد، سالمندی باکیفیت‌تری را سپری می‌کنند.
سالمندان و کودکان شکننده‌تر از جوانان و میانسالان هستند. سالمندان به علت کهولت می‌توانند سلامتی کلی خود را به علت‌های کوچک از دست بدهند. اگر سالمندی در اطراف خود داریم، بیش از سایر اعضای خانواده مراقب سلامت او باشیم. به‌خاطر تغییر شرایط زندگی و کم‌مشغله‌‌تر شدن نسبت به گذشته‌ها، این افراد تا حدی دچار کاهش اعتماد‌به‌نفس می‌شوند. بنابراین همواره در تلاش‌اند و با این درگیری ذهنی می‌کوشند که به خود و اطرافیان بگویند هنوز هم مانند گذشته فرد مؤثری هستند. شما باید در هنگام مراقبت از سالمند خودتان را اولویت قرار دهید؛ چراکه در غیر این صورت مراقبت به کاری تمام‌وقت برای شما تبدیل می‌شود، شما باید حتماً حد و حدود را با سالمند تعیین کنید، در صورت عدم انجام این کار دچار خستگی و آشفتگی می‌شوید.