ارائه خدمات پزشکی نوین در سطح بین‌المللی، این مرکز درمانی را محور توجه بسیاری از بیمه‌شدگان تأمین‌‌اجتماعی و حتی بیماران آزاد قرار داده است. میزان استقبال از خدمات این مرکز به حدی است که در برخی از روزها تنها 100 عمل جراحی اورژانسی انجام می‌شود. حدود 5 هزار نیروی تخصصی و غیرتخصصی شامل 771 پزشک و نزدیک به هزار و 800 پرستار در این مرکز مشغول به خدمت‌رسانی هستند. همچنین خدمات درمانی میلاد به صورت رایگان به بیمه‌شدگان تأمین‌‌اجتماعی ارائه می‌شود.
فضای سبز و مشجر بیمارستان در بدو ورود نظر هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند. بنای مدرن این مرکز درمانی نشان از کیفیت مطلوب خدمات دارد. شلوغی بیمارستان هرچند در مقایسه با روزهای اوج کرونا فروکش کرده اما این مرکز درمانی همچنان مملو از جمعیت است و بسیاری از بیماران از شهرهای دور و نزدیک کشورمان برای دریافت خدمات تخصصی و فوق‌تخصصی به این مرکز مراجعه می‌کنند. میلاد دارای 37 اتاق عمل همراه با 36 تخت جراحی و 58 ریکاوری است. با ورود به یکی از بخش‌های اتاق عمل، سکوت و آرامش حاکم بر فضای بخش، حال‌وهوای شتابزده ما را نیز عوض می‌کند. سبک معماری بخش بی‌شباهت به هتل نیست. ایستگاه پرستاری در وسط و اتاق‌های بستری در فضایی نیم‌دایره قرار دارد. یکی از بیماران عمل دیسک کمر در پیش دارد. جلو می‌روم و پس از معرفی خود درباره خدمات بیمارستان جویا می‌شوم، می‌گوید: «خدمات این بیمارستان عالی است؛ از کارمندان گرفته تا پرستاران و دکترها بسیار خوب هستند.» او که خود را منصوره فلاح معرفی می‌کند، می‌افزاید: «اشکال کار این است که بیمارستانی مانند میلاد در سایر شهرهای ایران وجود ندارد و اگر هم باشد، تعداد آن بسیار کم است. الان در شرایطی به سر می‌بریم که دست همه خالی است و مراجعه مردم به مراکز تأمین‌‌اجتماعی بسیار زیاد شده است. چه خوب بود در سایر شهرها هم چنین بیمارستانی احداث می‌شد تا مردم مجبور نشوند برای انجام امور درمانی خود به تهران بیایند.» لقمان جوادی، بیمار 33 ساله‌ای است که در یکی دیگر از اتاق‌های این بخش، بستری است. او که به دلیل تنگی کانال نخاعی عمل شده، نوبت‌دهی برای انجام این عمل را یک روز پس از معاینه پزشک معالج بیان کرده و نحوه پذیرش در این مرکز درمانی را بسیار راحت عنوان می‌کند و می‌گوید: «از انجام این عمل بسیار راضی هستم. دیروز عمل شدم و فردا نیز ترخیص می‌شوم.» او با بیان اینکه در این بیمارستان ریالی از من برای انجام عمل دریافت نشده، می‌گوید: «هزینه عمل ‌من در بخش خصوصی 70 میلیون تومان می‌شد. حتی با بیمه تکمیلی هم باید حدود 25 میلیون تومان پرداخت می‌کردم، اما اینجا کاملاً رایگان است. رسیدگی نیز در حد مراکز خصوصی و حتی می‌توانم بگویم بهتر است.» سالن انتظار بیماران شلوغ است. خانمی که در انتظار پایان عمل جراحی مادرش به سر می‌برد، خدمات این مرکز را مناسب توصیف می‌کند، اما از اینکه نتوانسته پزشک معالج مادرش را ببیند، ناراحت و نگران است. او که خود را سرکشیکیان معرفی می‌کند، می‌گوید: «مادرم را با درد ناحیه شکم به بیمارستان آوردم. معلوم شد که باید کیسه صفرای او عمل شود. هرچند در بخش، مراقبت‌های پیش از عمل به خوبی انجام شد اما تاکنون نتوانسته‌ایم پزشک معالج او را ببینیم که این مسأله باعث دغدغه‌خاطر ما شده است.»
آقای دیگری که منتظر زایمان همسرش است، خود را سلطانی معرفی می‌کند. او از ساعت پنج صبح برای زایمان همسرش که باید سزارین شود، مراجعه کرده و هنوز منتظر نشسته است. از رایگان بودن خدمات ابراز خشنودی می‌کند اما از اینکه داروخانه‌ای نزدیک سالن قرار ندارد، گله‌مند است و اظهار می‌دارد: «برای تهیه دارو باید به داروخانه مجاور اورژانس برویم که مسافت دوری است و چندین‌بار مجبور شدیم این مسیر را طی کنیم.» نگاه‌مان به آقای دیگری می‌‌افتد که ظاهراً با خیالی آسوده نشسته است. جلو می‌روم و علت مراجعه او را جویا می‌شوم. او برای عمل جراحی ارولوژی پسرش آمده است. نامش عباس مرادی است. از نحوه خدمات بیمارستان که می‌پرسم، می‌گوید: «از خدمات این بیمارستان بسیار راضی هستم. کار بستری بیمار انجام شده و امروز پسرم عمل و فردا مرخص می‌شود. برخورد پرسنل هم بسیار مناسب است؛ از پذیرش بگیر تا کادر درمان، همه رفتار خوبی دارند. با توجه به اینکه تحت پوشش بیمه تأمین‌‌اجتماعی هستم، هزینه‌ای برای جراحی پرداخت نمی‌کنم و تنها مبلغی برای اقامت همراه بیمار و لباس اتاق عمل دریافت می‌شود». درمانگاه بیمارستان مملو از بیمار است. عده‌ای در انتظار رسیدن نوبت‌های خود قرار دارند و گروهی نیز به دنبال تهیه دارو در صف داروخانه هستند. فاطمه رفیعی بیماری است که به علت بدن‌درد و انجام آزمایش به درمانگاه آمده است. او که به صورت تلفنی نوبت گرفته، می‌گوید: «پذیرش آزمایشگاه نیز بسیار منظم بود و من بدون معطلی زیاد توانستم آزمایش خون بدهم». آن‌سوتر بیماران پشت باجه داروخانه که حدود 10 باجه است، صف کشیده‌اند تا داروهای خود را دریافت کنند. نسخه‌ها به صورت الکترونیک است و با اعلام کد ملی می‌توانند داروی خود را دریافت کنند. خانمی که برای دریافت داروی همسرش برای عمل جراحی کیسه صفرا مراجعه کرده، دسترسی به داروهای مورد نیاز همسرش را مناسب توصیف می‌کند. معصومه قاسمی‌راد می‌گوید: «علاوه بر داروهای فعلی، پیش از این هم که همسرم برای دریافت داروی قلب مراجعه کرده بود، توانست داروهای خود را دریافت کند. رایگان بودن این داروها بخصوص در گرانی دارو خیلی ارزشمند است.» اما فرد دیگری که خود را آقامحمدی معرفی می‌کند، از اینکه برخی از داروها زیر پوشش بیمه تأمین‌‌اجتماعی قرار ندارد، گله‌مند است و اظهار می‌دارد: «بیمه من، بیمه اختیاری است و حدود 20 سال است که حق‌ بیمه پرداخت می‌کنم. با توجه به پرداخت ماهانه حق‌بیمه تا سوم مرداد‌ماه بیمه هستم. برای پرداخت هزینه ویزیت مشکلی نیست و رایگان است اما برای داروهایی مانند ایبو‌پروفن و سفیکسیم باید پول پرداخت کنیم. از طرفی برای جراحی کیست گردن آمده‌ام اما پزشکان اینجا قبول ریسک نمی‌کنند و دو هفته است که می‌آیم و هنوز موفق به عمل جراحی برداشت کیست نشده‌ام و مجبور هستم که به بخش خصوصی مراجعه کنم.» حلیمه آشوری، بیمار دیگری است که از شهر تالش برای انجام اقدامات درمانی به میلاد آمده است. او فیش پرداخت هزینه داروی خود را نشانم می‌دهد و می‌‌خواهد مبلغ فیش را بداند. می‌گویم باید 2 هزار و 500 تومان پرداخت کند. خوشحال می‌شود و در پاسخ می‌گوید گمان می‌کردم باید 250 هزار تومان پرداخت کنم و ادامه می‌دهد: «برای درمان کمردرد و گردن نزد متخصص مغز و اعصاب رفته‌ام. دکتر معالج‌ام خیلی حاذق است و خوشبختانه راحت توانستم نوبت ویزیت بگیرم. از اینکه تأمین‌‌اجتماعی امکانات درمانی مناسبی را برای بیماران فراهم می‌کند، جای تشکر دارد و ای کاش مراکزی مانند میلاد در سایر شهرها هم ایجاد شود.»
 
بخش کودکان
 بخش کودکان نیز از بخش‌های جالب بیمارستان میلاد است. تصاویر کارتونی این بخش، ما را به دنیای خیالی کودکان کشاند و با مشاهده نوزادانی که برخی با آرامش در آغوش مادران‌شان خفته بودند، لحظه‌ای از دنیای جنجالی فاصله گرفتیم. مروارید، کودک دو ساله‌ای است که به دلیل تب‌های مکرر در این بخش بستری است. وقتی از درمان‌های سرپایی کودک خود نتیجه‌ای نمی‌گیرد به بیمارستان میلاد مراجعه می‌کند و حالا این کودک تحت نظر پزشکان برای کنترل عفونت قرار دارد. مادرش مریم حمزه‌ای می‌گوید: «رسیدگی کادر درمان بسیار خوب است و از پرستاران و پزشکان این مرکز بسیار راضی هستم. کودکم افت‌وخیز تب داشت و کسی متوجه نمی‌شد و درمان‌های معمولی برایش تجویز می‌کردند اما از وقتی که به این بیمارستان آمدم، تب فرزندم کم شده و برای علت بیماری باید تحت نظر باشد.» او ادامه می‌دهد: «اگر تأمین‌‌اجتماعی رایگان نبود، پرداخت هزینه درمان برای‌مان سنگین می‌شد اما خدا را شکر از پرداخت هزینه خیالم آسوده است. اما می‌خواهم بگویم وقتی مادری اعلام می‌کند که فرزندش تب دارد، باید به حرف مادر اهمیت بدهند و من نمی‌توانستم پزشکان قبلی را متقاعد کنم که کودکم بیمار است؛ زیرا هر بار که به آنها مراجعه می‌کردم، تب کودکم قطع می‌شد و به درمان‌های ساده اکتفا می‌کردند.»
زهرا امجدیان مادر کودک سه ماهه‌ای است که در بخش اطفال بستری است. او از اینکه برخی داروها زیر پوشش تأمین‌‌اجتماعی قرار ندارد، گله‌مند است و می‌گوید: «فرزندم را در این بیمارستان به دنیا آورده‌ام و وقتی بیمار شد ترجیح دادم که به همین بیمارستان بیاورم حدود یک هفته در (PICU) بستری بود و سپس به بخش منتقل شد. هزینه‌های درمان رایگان است؛ اما برخی داروها را خودمان می‌خریم و وقتی هم که به دنیا آمد به دلیل نارس بودن، تمامی داروها را خودمان تهیه کردیم که هزینه‌بر بود و ای‌کاش که داروهای بیشتری زیر پوشش بیمه قرار می‌گرفت.» در یکی دیگر از اتاق‌های این بخش کودک هفت ساله‌ای به نام معین زارعی، بستری است. مادر او فاطمه صالحی وضعیت رسیدگی به فرزندش را بسیار عالی توصیف می‌کند و می‌گوید: «پرسنل این بخش واقعاً مهربان هستند؛ هم با کودکان و هم با همراهان آنها که خود حُسن بزرگی است. در مدت 10 روزی که در این بخش بودیم، هیچگونه بی‌احترامی مشاهده نکردیم و رسیدگی به بیماران هم بسیار مناسب است.» او می‌افزاید: «در زمینه دار و هم به چالش برنخوردیم و همه داروها به طور معمول به رایگان ارائه شده و تنها هزینه‌ای که دریافت می‌شود بابت اقامت همراه است.»