در حاشیه‌ شهر، جایی که دود سیاه کوره‌ها آسمان را می‌خراشد، خانواده‌هایی زندگی می‌کنند که آجر نان شبشان است. اینجا «کوره آجرپزی» فقط محل کار نیست، خانه است؛ مکان بازی کودکان، آشپزخانه‌ مادران و پناهگاه مردان خسته از گرمای آتش که روزگارشان به سختی می‌گذرد. کارگران در دل آجرها، بی‌قرارداد و بی‌امنیت، بدون بیمه، روزگار می‌گذرانند و کودکان، با پاهای برهنه، میان خاک و آجر بازی می‌کنند، بی‌آن‌که بدانند چه آینده‎ای را انتظار می‌کشند و زندگی برایشان چه سرنوشتی پیش رو دارد. این تصاویر، تنها گوشه‌ای از واقعیتی‌ست که در پس دیوارهای بلند کارخانه‌های آجرپزی پنهان مانده‌اند؛ جایی که زندگی با تمام تلخی‌هایش هنوز لبخندهای کوچک کودکی را کم‌رنگ نکرده است. این مجموعه عکس، دعوتی است به تماشا و تأمل؛ درباره آنان که زیر آسمان داغ کوره‌ها، فراموش شده‌اند.