​​​​​​​وسعت یا عمق؟
نویسنده: دیوید اپستین
ناشر: ترجمان علوم انسانی
بیشتر ما از کودکی دچار این باور کلیشه‌ای هستیم که برای کسب تخصص، باید حتماً از سنین پایین، بی‌وقفه تلاش کنیم. باوری که به ما می‌گوید اگر وقت خود را با سرک کشیدن در کارهای مختلف تلف کرده‌اید دیگر جبران به این آسانی‌ها نیست؛ چراکه موفقیت مثل مسابقه دو، نفرات اول و دوم و سوم دارد و بی‌گمان اگر اندکی عقب بمانید، کسان دیگری جایتان را خواهند گرفت. با این‌حال دیوید اپستین، نویسنده کتاب «وسعت یا عمق» درصدد تغییر ذهنیت رایج نسبت به مسئله موفقیت است. حتی در صورتی که کلیشه‌های رایج موفقیت را تمام و کمال بپذیریم، سؤالات بسیاری در ذهنمان ایجاد می‌شود که فکر کردن به پاسخ آن‌ها ماجرا را برایمان روشن‌تر می‌کند؛ اینکه چطور در روزهای کودکی که هنوز تشخیص راه درست ممکن نیست، مطمئن شویم در مسیری صحیح قدم گذاشته‌ایم؟ آیا موفقیت فقط یک شانس است و تنها بستگی به محیط مستعد دارد؟ به این معنا که اگر در کودکی کسی نباشد که استعدادمان را کشف کند، در بزرگسالی دیگر یک استعداد نامعلوم هدررفته‌ایم؟ نویسنده در کتاب وسعت یا عمق، به سؤالاتی از این دست پاسخ می‌دهد. در کودکی و جوانی ممکن است خیلی از علایق ما را دیگران تجویز کرده‌ باشند، نه خودمان. درواقع هرچه کم‌سن‌وسال‌تر باشیم، احتمال اینکه معیارهایی چون افزایش درآمد در تصمیماتمان دخیل باشد، بیشتر است اما برخی تحقیقات نشان داده افرادی که در سنین بالاتر به تخصص شغلی می‌رسند، اغلب شغل سازگارتری با مهارت‌های خود پیدا می‌کنند و حتی این مسئله باعث افزایش خلاقیت آن‌ها می‌شود. دیوید اپستین در این کتاب از افراد موفق بسیاری مثال می‌آورد که مسیر خود را برخلاف عرف رایج پیموده‌اند و به دستاوردهایی غیرقابل‌پیش‌بینی رسیده‌اند.