ضعف عضلانی و بی‌حالی در سالمندان نشانه‌ای ا‌ست بیانگر این‌که چیزی در وضعیت سلامت فرد درست نیست. این عارضه معمولاً به ‌شکل کندی و سختی در حرکت، لرزش، گرفتگی‌های عضلانی و... بروز پیدا می‌کند و منشأ آن را باید در طیف گسترده‌ای از عوامل جست‌وجو کرد: از بیماری آنفولانزا در افراد مسن گرفته تا «سارکوپنیا» که از دلایل اصلی تحلیل عضلات بدن است و با طبیعت پیری و افزایش سن ارتباط دارد. ضعف عضلانی، هم می‌تواند راه رفتن و انجام کارهای روزمره را برای افراد سالخورده دشوار کند و هم ممکن است پیش‌رونده باشد و باعث ضعف پاها و از دست دادن تعادل ناگهانی سالمند، سقوط او و شکستگی استخوان‌هایش شود. بر این اساس بهتر آن است که دلایل به‌وجودآورنده این عارضه و راه‌های پیشگیری و درمان آن را بشناسیم تا از پایین آمدن کیفیت زندگی افراد مسن و ناتوانی آن‌ها جلوگیری کنیم. خستگی اغلب به‌عنوان یک نشانه در نظر گرفته می‌شود و نه یک بیماری و به‌طور کلی با موارد دیگر مانند خواب‌آلودگی مفرط، گیجی و کسلی تفاوت دارد. بسیاری از بیماران مسن این نشانه‌ها را به جای یکدیگر استفاده می‌کنند. از این‌رو، شرایط برای پزشک به‌منظور تشخیص درست خستگی و این‌که آیا نیاز به مداخله وجود دارد یا خیر دشوار می‌شود. احتمال دارد افراد مسن کاهش در سطوح هورمون‌هایی خاص را تجربه کنند و همچنین از بیماری‌های مزمن رنج ببرند، که این حالت تجربه خستگی را افزایش می‌دهد. طبق مطالعه‌ای که توسط دانشگاه کلمبیا انجام شد، بزرگسالان بالای 65 سال و پیرتر که از خستگی رنج می‌برند، احتمال بیشتری دارد از مشکلات مفصلی، بی‌اختیاری ادرار، مشکلات شنوایی، افسردگی، و انزوای اجتماعی نیز رنج ببرند. پژوهشگران به این نکته اشاره داشتند که کمبود انرژی و خستگی پایدار نباید عادی در نظر گرفته شود و می‌تواند با بیماری قلبی، مشکلات کلیوی، مسائل ریوی و همچنین آرتریت و کم‌خونی مرتبط باشد. خستگی در سطوح مختلف بر سالمندان تأثیرگذاری دارد. از نظر جسمانی، آن‌ها شاید در انجام کامل فعالیت‌های عادی خود دچار مشکل شوند، به مدت‌زمان بیشتری برای استراحت نیاز داشته باشند، خطر زمین خوردن تهدیدشان کند و توان هماهنگی حرکات را از دست بدهند. از نظر ذهنی، نشانه‌های خستگی در قالب کاهش هوشیاری، کاهش تمرکز و افزایش فراموشی نمایان می‌شوند. نشانه‌ها از لحاظ عاطفی نیز تجربه می‌شوند و بیماران تحریک‌پذیری بیشتر، عصبانیت سریع‌تر، افسردگی و انزوای بیشتر را خواهند داشت. در سالمندان، خستگی می‌تواند به‌واسطه چندین موضوع زمینه‌ای شکل بگیرد. به‌طور کلی، خستگی زمانی رخ می‌دهد که سوخت‌و‌ساز بدن، تأمین اکسیژن، سطوح هورمونی یا وضعیت ذهنی و عاطفی مختل شود. برخی از شایع‌ترین دلایل شکل‌گیری خستگی شامل افسردگی، مشکلات گردش خون، اختلال در تنفس، عدم تعادل هورمونی مانند کم‌کاری تیروئید، سوء‌تغذیه و مشکلات متابولیک مانند ابتلا به بیماری دیابت هستند. اگر در دوره سالمندی زندگی می‌کنید و با خستگی دست به گریبانید، مراجعه به پزشک برای تشخیص دلیل این شرایط مهم است. زمانی که علت دقیق خستگی مشخص شد و با یک موضوع سلامت مرتبط نبود، پیگیری موارد دیگر مانند انجام ورزش، تأمین آب بدن، خواب کافی، کاهش وزن، غذاخوردن منظم و... می‌تواند به تقویت سطوح انرژی کمک کند. اگر کمبودهای سالمند از طریق منابع غذایی رفع نمی‌شوند، از پزشک مشورت بخواهید. ممکن است مکمل‌هایی نظیر ویتامین (D)، (C) و (E)، کلسیم، منیزیم، پروتئین و... برای حل این مشکل تجویز شود. 
نشستن زیاد می‌تواند موجب تخریب فیبرهای عضلانی یا بروز واریس و ترومبوز وریدی عمقی شود که به‌وجودآورنده‌ ضعف عضله‌ پاست. در نهایت خستگی در سالمندان ممکن است عوارضی را موجب شود که بر عملکرد روزانه آن‌ها تأثیرگذار بوده و خطر بیماری قلبی، مشکلات کلیوی، افسردگی، آرتریت و اختلالات ریوی را در بیمار افزایش دهد. این خستگی به شرایط پزشکی دیگر مانند مشکلات خواب، سرطان، کم‌خونی و اختلالات التهابی منجر می‌شود.