احتمالاً تا‌به‌حال صدها بار شنیده‌اید که افراد به‌صورت ذاتی تنبل هستند. این موضوع تا حد زیادی صحیح است. اولین عکس‌العمل شما وقتی می‌شنوید یک نفر کار محول شده را انجام نمی‌دهد، چیزی شبیه این است: «چه آدم تنبلی!» به‌خصوص زمانی که دلیل دیگری برای انجام نشدن آن کار نمی‌یابید. انسان‌ها به‌طور کلی دچار تنبلی هستند؛ بعضی بیشتر و بعضی کمتر. به همین دلیل است که می‌خواهیم سفارش دادن غذا یا کارهای بانکی را با زدن یک دکمه انجام دهیم و ماشین‌ها را اختراع کردیم تا با صرف تلاش کمتر، کار بیشتری انجام دهیم. به هر حال چه کسی کار سخت برای رسیدن به اهدافش را به لم دادن و استراحت ترجیح می‌دهد؟ بشر تا اثرات کاری را بر بقای خود (چه مستقیم و چه غیرمستقیم) نبیند، بعید است برای انجام آن انگیزه پیدا کند. میلیون‌ها نفر صبح از خواب بیدار شده و از تلاش روحی جهت آماده‌شدن برای یک روز کاری طولانی بیزارند. در حقیقت اگر کار کردن برای بقا ضروری نبود، هیچ‌کس کار نمی‌کرد. تنبلی عدم تمایل به صرف انرژی است. و انجام وظیفه‌ای است که آن را دشوار یا ناخوشایند حس می‌کنیم. همه ما براساس شخصیت و تجارب زندگی، نیازهای متفاوتی داریم. زمانی که برای تحقق این نیازها فعالیت می‌کنیم، بی‌نهایت باانگیزه به‌نظر می‌رسیم؛ زیرا در تلاش برای پرکردن خلأهای ذهنی خود هستیم. بهترین راه برای اطمینان از اینکه برای مدت طولانی در کاری استمرار خواهید داشت، اشتیاق به انجام آن است. در این صورت، حتی اگر تلاش بسیاری کرده باشید، دوباره انرژی خود را به‌دست می‌آورید. در نتیجه، تنبلی ممکن است تنها نشان‌دهنده عدم علاقه محض به یک کار خاص باشد. گاهی اوقات تنبلی می‌تواند حقه‌ نسبتاً هوشمندانه‌ا‎ی از سوی ضمیر ناخودآگاه شما باشد تا از سلامت روان شما محافظت کند. اگر می‌خواهید به هدف بلندمدت مهمی برسید، اما بارها تلاش کرده و شکست ‌خورده‌اید، شروع به احساس درماندگی و ناامیدی خواهید کرد. در نهایت سعی بیشتری صورت نداده و تصور می‌کنید تنبل هستید. در حقیقت، ضمیر ناخودآگاه شما به جای اینکه به شما اجازه دهد این حقیقت را بپذیرید که در راه رسیدن به هدف‌تان تسلیم شده‌اید، می‌خواهد شما را متقاعد کند که تنبل هستید. در رابطه با اهداف بلندمدت، اگر به اندازه کافی اراده ندارید و احتمال می‌رود تنبلی کنید، با بهره بردن از دفترچه برنامه‌ریزی، به آن‌ها پایبند شوید. این موضوع می‌تواند شامل نزدیک‌تر ساختن هدف بلندمدت توسط تصویرسازی باشد؛ یا می‌توانید به مغزتان که گرسنه‎ پاداش است، اجازه دهید به پیشرفت‌های کوچک و تدریجی در مسیر تحقق هدف بلندمدت، توجه کند. هر کاری می‌کنید، مهم‌ترین چیز این است که مطمئن شوید هدف‌تان به اندازه کافی برایتان اهمیت دارد. وقتی «چرایی» محکمی برای کاری که انجام می‌دهید دارید، در نهایت «چگونگی» آن را خواهید یافت. به یاد داشته باشید تنبلی اساساً رفتاری اجتنابی است. تمام کاری که می‌کنید برای اجتناب از درد است؛ خواه این درد فیزیکی باشد، خواه روحی.