دکتر ابوالقاسم بختیار اولین پزشک ایرانی است که تا سن ٣٩سالگی تحصیلات ابتدایی داشت. او خدمتکار یکی از خوانین بزرگ بختیاری بود. هر روز فرزندان خان را به مدرسه می‌برد و همان‌جا می‌ماند تا مدرسه تعطیل می‌شد و دوباره آن‌ها را به منزل باز‌می‌گرداند. دبیرستانی که فرزندان خان در آن تحصیل می‌کردند یک کالج آمریکایی (دبیرستان البرز) بود که مدیریت آن برعهده دکتر جردن بود.
دکتر جردن از پنجره دفتر کارش می‌دید که هر روز جوانی قوی هیکل چند دانش‌آموز را به مدرسه می‌آورد. یک روز که این جوان در شکستن و انبار کردن چوب به خدمتگزار مدرسه کمک کرد، دکتر جردن از کار او خوشش آمد و او را به دفتر فراخواند و از او پرسید که چرا ادامه تحصیل نمی‌دهد؟ بختیار گفت که به‌علت سن بالا و نداشتن هزینه تحصیل و همچنین با داشتن سه فرزند قادر به این کار نیست‌. دکتر جردن پذیرفت که خود شخصاً آموزش او را در زمانی که باید منتظر بچه‌های خان باشد برعهده بگیرد. او به‌علت استعداد بالا ظرف چند سال موفق به اخذ دیپلم شد و با کمک دکتر جردن برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت و سرانجام در سن ۵۵ سالگی مدرک دکترای پزشکی خود را از دانشگاه نیویورک گرفت. دکتر بختیار چهار فرزند داشت که همگی آن‌ها پزشک شدند‌.