نرخ تعرفه حمل‌و‌نقل ریلی مسافری بسیار پایین است و در حال حاضر که با افزایش قیمت مواجه شده، نسبت به دیگر شیوه‌های حمل‌و‌نقل بسیار پایین‌تر است. نرخ تعرفه حمل‌و‌نقل ریلی در بخش مسافری همواره جزو نرخ‌های کنترل‌شده دولتی بوده و حتی تا سال ۱۳۷۳ راه‌آهن برای بودجة جاری خود از دولت کمک می‌گرفت، اما باتوجه‌به سیاست‌های انقباضی در بخش بودجه، راه‌آهن به خودکفایی رسید. حال نیز افزایش ۳۰‌ درصدی در نرخ تعرفه بلیت بسیار کمتر از چیزی است که شرکت‌های حمل‌و‌نقل ریلی مسافری درخواست کردند. به‌دلیل رعایت حال مردم و اینکه استفاده‌کنندگان از این خدمات عمدتاً از طبقات کمتر برخوردار و محروم هستند حداقل افزایش را در نظر گرفتیم.
با وجود افزایش نرخ، می‌توان گفت که متوسط قیمت بلیت در این بخش از حمل‌و‌نقل حدود ۳۰۰‌ هزار تومان و متوسط سیر مسافر با قطار ۷۰۰ کیلومتر است. همچنین در قطار و در طول سیر، سرویس‌ها و خدماتی به مردم ارائه می‌شود که بسیار بیشتر از دیگر شیوه‌های حمل‌و‌نقل است. بااین‌حال شرکت‌های حمل‌و‌نقل ریلی باز هم متضرر می‌شوند. مردم باید به این نکته توجه کنند که شرکت‌های حمل‌و‌نقل ریلی باید شرایط برایشان به‌گونه‌ای پیش برود که نه‌تنها بتوانند سر پا بایستند، بلکه بتوانند سرمایه‌گذاری کنند و روند روبه‌بهبود خود را پیش ببرند. الان اگر شرکتی بخواهد یک واگن قطار، آن هم از تولید داخلی خریداری کند، باید بیش از ۴۰ میلیاردتومان هزینه کند که ۱۰‌ درصد مالیات بر ارزش‌افزوده نیز به آن اضافه می‌شود. این در حالی است که مالکان و صاحبان شرکت‌های حمل‌و‌نقل اگر این ۴۰ میلیاردتومان را حتی در بانک‌ها سرمایه‌گذاری کنند که مشمول مالیات هم نمی‌شود، به‌مراتب بیشتر از سود حاصل از سرمایه‌گذاری در حوزه حمل‌و‌نقل ریلی نصیب‌شان خواهد شد.
از سوی دیگر ایران باید ظرفیت ناوگان ریلی خود، به‌ویژه در حوزة مسافری را افزایش دهد؛ چراکه در حال حاضر تعداد واگن‌هایی که در کشور داریم نسبت به تعداد جمعیتمان بسیار کمتر است. در ایام عید حدود ۱۰۰۰ واگن در گردش داشتیم که برای یک کشور مانند ایران با ۹۰ میلیون نفر جمعیت به‌هیچ‌وجه برازنده نیست. در مقایسه‌ای با کشورهای اروپایی و دیگر کشورهای دنیا متوجه تفاوت فاحش در این زمینه خواهیم شد.
شرکت‌های حمل‌و‌نقل ریلی همه تلاش خود را می‌کنند که تعداد ناوگانشان کمتر از امروزشان نشود. اگر شرایط به همین منوال پیش برود، ناوگان ریلی کشور فرسوده شود و شرکت‌های حمل‌و‌نقل ریلی نتوانند سرمایه‌گذاری کنند، مسلماً ۱۰ سال دیگر اثری از اندک ناوگان ریلی فعال و در گردش کنونی نیز برجا نخواهد ماند. 
بارها در جلسات مختلف به این موضوع اشاره شده که اگر نرخ تعرفه در حمل‌و‌نقل ریلی مسافری را با حمل‌و‌نقل جاده‌ای یا دیگر شقوق حمل‌و‌نقل مقایسه کنیم، متوجه نرخ پایین بلیت در این بخش می‌شویم. حال آنکه امنیت سفر در حوزة حمل‌و‌نقل ریلی بسیار بالاتر از دیگر بخش‌هاست. به‌عنوان مثال سالانه بیش از ۲۰‌ هزار متوفی در حوادث جاده‌ای داریم، اما این آمار در حوزة ریلی کمتر از انگشتان دست است.
بنابراین همه باید کمک کنیم تا شرکت‌های حمل‌و‌نقل ریلی بتوانند در فضای بهتری تنفس و زیست کنند، تا فضا برای سرمایه‌گذاری بیشتر در این حوزه بیشتر شود و این شرکت‌ها بتوانند ناوگان ریلی خود را به‌روزرسانی کنند.