محققان یک روش نوین برای ایجاد حسگرهای انطباق‌پذیر و حافظ محیط‌زیست ابداع کرده‌اند که به‌طور نامحسوس و نامرئی روی سطوح بیولوژیکی مختلف مانند انگشت یا برگ گل چاپ می‌شود. این دستاورد در گجت‌های بیوالکترونیک با کارآمدی بالا به شخصی‌سازی حسگرها روی طیف وسیعی از سطوح از سرانگشتان گرفته تا دانه‌های قاصدک و چاپ مستقیم روی آن‌ها کمک می‌کند. روش مذکور با الهام از ساختار ظریف تار عنکبوت که با اندک موادی ساخته می‌شود، ابداع شده است. فیبرهایی که در این حسگرها به کار می‌روند حداقل 50 بار نازک‌تر از موی انسان هستند. هنگامی که این حسگرها روی پوست انسان به کار می‌روند، به راحتی با سطح هم‌سان می‌شوند، منافذ عرق را نمی‌پوشانند اما کاربر همچنان نمی‌تواند آن‌ها را ردیابی کند. این تار عنکبوت بیوالکترونیک نوآورانه از PEDOT:PSS (یک پلیمر زیست سازگار رسانا)، اسید هیالورونیک و اکسید‌پلی‌اتیلن ساخته شده است. فیبرهای مذکور با عملکرد بالا از محلول پایه آب در دمای اتاق تولید شده‌اند و به همین دلیل می‌توان قابلیت الیافی شدن آن‌ها را به طور دقیق کنترل کرد. این فیبرها با استفاده از تکنیک چرخش مداری می‌توانند خود را با سطوح زنده و ریزساختارهایی مانند اثر انگشت، تطبیق دهند. تست روی سطوح مختلف مثل انگشتان انسان و دانه‌های قاصدک نشان داده که فیبرهای بیوالکترونیک حسگرهایی با عملکرد بالا ایجاد می‌کنند و هم‌زمان میزبان آن‌ها را حس نمی‌کند.
پروفسور «یان‌شی‌هوانگ» از دانشگاه کمبریج و رهبر این تحقیق می‌گوید: «ما به ابزارهای بیوالکترونیکی نیاز داریم که به‌طور کامل برای کاربر نامحسوس باشند تا به هیچ‌وجه در شیوه واکنش و کنش فرد با جامعه تأثیر نگذارند. همچنین چنین ابزارهایی باید حافظ محیط‌‌زیست باشند و زباله‌های اندکی ایجاد کنند. هرچند پوست انسان بسیار حساس است، اما ارتقای آن با کمک حسگرهای الکترونیک شیوه برخورد انسان با جهان را دگرگون می‌کند.» حسگرهایی که به‌طور مستقیم روی پوست چاپ می‌شوند، به کنترل مداوم سلامت کمک می‌کنند و قدرت درک از حس لامسه پوست را ارتقا می‌دهند. علاوه بر آن چنین حسگرهایی واقع‌گرایی بازی‌های رایانشی یا حوزه واقعیت مجازی را بیشتر می‌کنند.»