
«آگورا فوبیا» ترسی نادر از فضای باز
«آگورافوبیا» ترس از فضاهای باز یا گذرهراسی، نوعی اختلال اضطرابی به شمار میرود که در آن هراس فرد، باعث اجتناب از قرار گرفتن در مکانها یا موقعیتهایی میشود که ممکن است برای او پانیک شدن و احساس به تله افتادن، بیپناهی، سردرگمی و خجل شدن به همراه داشته باشند. فرد از بودن در یک شرایط حقیقی و یا حتی قابل پیشبینی از قبیل استفاده از وسایل نقلیه عمومی، بودن در فضاهای باز یا محصور، ایستادن در صف یا حضور در جمعیت، ترس دارد. بسياري از افراد تصور میکنند که این بیماری صرفاً ترس از فضای باز است، اما آگورافوبیا در واقع وضعیت پیچیدهتری است. فردی که دچار این فوبیاست از وسایل حملونقل عمومی، حضور در فضاهای باز و تجمع و ایستادن در صف وحشت داشته و همواره نیاز به یک همراه دارد تا در چنین موقعیتهایی کنار او باشد. شخص در مواقع ترس شدید حاضر نیست از خانه خارج شود. در واقع میتوان گفت که آگورافوبیا گونهای از ناتوانی اضطرابی است که باعث ترس و اجتناب فرد از موقعیتها یا مکانهایی خواهد شد که به خاطر بزرگی و وسعت فضا، حس ناتوانی از خروج، بیدفاعی و یا شرمندگی را به او القا میکنند.
احتمال دارد شرایط بهداشتی و ژنتیک، خلقوخو، استرس زیستمحیطی و تجربیات یادگیری در بسط و توسعه آگورافوبیا نقش مهمی بازی کنند. این اضطراب و ترس شدید ناشی از آن است که فرد در این حالت حس میکند هیچ راهی برای گریختن، خروج ناگهانی یا کمک گرفتن از سایر افراد ندارد. بسیاری از مبتلایان به آگورافوبیا پس از پشت سر گذاشتن چند حمله اضطرابی ناشی از این فوبیا، این ترس را در خود گسترش داده و بیشازپیش تقویت میکنند. همین تقویت ترس ریشه اجتناب آنها در قرارگیری دوباره در آن موقعیت و باعث تشدید دوچندان این فوبیاست. این هراس شاید به شکل مرگباری بر برخوردهای اجتماع و ارتباطات فرد سایه افکند. به شکلی که او را در پیشبرد امور روزمره زندگی دچار مشکل کند.
یادتان نرود که گاهی حتی بسته به وظایف کاری خود باید در چنین محیطهایی قرار گرفت. ناتوانی در انجام این کار، بازخوردهای منفی به همراه دارد. اجازه ندهیم که این فوبیا ما را به یک دنیای کوچک تبعید کند و پیش از شدت گرفتن آن سریعاً به پزشک مراجعه کنیم. اگر مشکوک به داشتن آگورافوبیا هستید، مهم است که در اسرع وقت تحت درمان قرار بگیرید. درمان میتواند در مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی به شما کمک کند. بسته بهشدت بیماری، درمان شامل مشاوره، دارو یا راهکارهایی مرتبط با سبک زندگی خواهد بود.
احتمال دارد شرایط بهداشتی و ژنتیک، خلقوخو، استرس زیستمحیطی و تجربیات یادگیری در بسط و توسعه آگورافوبیا نقش مهمی بازی کنند. این اضطراب و ترس شدید ناشی از آن است که فرد در این حالت حس میکند هیچ راهی برای گریختن، خروج ناگهانی یا کمک گرفتن از سایر افراد ندارد. بسیاری از مبتلایان به آگورافوبیا پس از پشت سر گذاشتن چند حمله اضطرابی ناشی از این فوبیا، این ترس را در خود گسترش داده و بیشازپیش تقویت میکنند. همین تقویت ترس ریشه اجتناب آنها در قرارگیری دوباره در آن موقعیت و باعث تشدید دوچندان این فوبیاست. این هراس شاید به شکل مرگباری بر برخوردهای اجتماع و ارتباطات فرد سایه افکند. به شکلی که او را در پیشبرد امور روزمره زندگی دچار مشکل کند.
یادتان نرود که گاهی حتی بسته به وظایف کاری خود باید در چنین محیطهایی قرار گرفت. ناتوانی در انجام این کار، بازخوردهای منفی به همراه دارد. اجازه ندهیم که این فوبیا ما را به یک دنیای کوچک تبعید کند و پیش از شدت گرفتن آن سریعاً به پزشک مراجعه کنیم. اگر مشکوک به داشتن آگورافوبیا هستید، مهم است که در اسرع وقت تحت درمان قرار بگیرید. درمان میتواند در مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی به شما کمک کند. بسته بهشدت بیماری، درمان شامل مشاوره، دارو یا راهکارهایی مرتبط با سبک زندگی خواهد بود.
ارسال دیدگاه