با ورود والدین به دوره سالمندی، برقراری ارتباط با آن‌ها شاید به آسانی گذشته نباشد. برخی از موضوعات معمول مانند تصمیم‌گیری در مورد پول، سلامتی، زندگی و سایر موضوعات می‌تواند دشوار باشد. در برخی موارد، ممکن است لازم باشد در مورد موضوعی حساس با اعضای سالمند خانواده خود صحبت کنید. مانند اینکه والدین سالخورده شما نیاز به تغییراتی در خانه دارند تا ایمنی خود را در خانه افزایش دهند یا اینکه زمان آن رسیده که پرستار پاره‌وقت و یا پرستار شخصی تمام‌وقت یا خدمات مراقبت در منزل را در نظر بگیرید. تمام این موارد می‌تواند به‌صورت بالقوه، تهدیدکننده استقلال سالمندان باشد. هدف اصلی این است که شما به‌عنوان عضوی از خانواده، بدون اعمال کنترل بیش از حد، حمایت‌کننده باشید. برای افراد سالخورده، مواجهه با محدودیت‌های بالقوه‌ای که استقلال آن‌ها را تهدید می‌کند، مانند چالش‌های حرکتی که خطر سقوط را افزایش می‌دهد، بسیار مشکل است. بر اساس یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ در شورای ملی سالمندی (NCOA)، ۷۵ درصد از افراد سالمند شرکت‌کننده در نظرسنجی تمایل داشتند که بقیه عمر خود را در خانه‌های فعلی خود سپری کنند. جای تعجب نیست که سالمندان مایل به مستقل ماندن هستند. با این حال چالش بسیاری از خانواده‌ها این است که چگونه استقلال خود را تا حد امکان حفظ کنند، حتی اگر محدودیت‌هایی برای کاری که والدین سالخورده‌شان می‌توانند انجام دهند وجود داشته باشد. برقراری ارتباط مؤثر با سالمندان در چنین شرایطی، اهمیت ویژه‌ای دارد. فراهم کردن امکان مداخله والدین در تصمیم‌گیری یکی از راه‌های مؤثر برای کمک به آن‌هاست. همان‌طور که آن‌ها این کنترل را به دست می‌‌گیرند، به احتمال زیاد با تغییراتی که پیشنهاد می‌شود راحت‌تر سازگار می‌شوند؛ چراکه می‌دانند بخشی از این تصمیم‌گیری هستند.