پدر روانپزشکی در ایران
«هاراطون داويديان» دوم اسفند‌ماه سال 1302 در تهران به‌دنيا آمد. او پس از گذراندن تحصيلات ابتدايي و متوسطه در دبستان کوشش و کالج البرز، وارد دانشکده پزشکي دانشگاه علوم پزشکي تهران و در سال 1327 از اين دانشکده فارغ التحصيل شد. دکتر داويديان پس از طي دوره دکتري پزشکي و گذراندن خدمت نظام وظيفه، در يازدهم مرداد‌ماه سال 1329 به دستياري بخش جديد‌التأسيس بيماري‌هاي رواني، وابسته به دانشکده پزشکي دانشگاه علوم پزشکي تهران انتخاب شد و خدمات دانشگاهي خود را از آن تاريخ آغاز کرد. در سال 1334 با کسب موفقيت در امتحاناتِ انتخاب رئيس درمانگاه بيماري‌هاي رواني، به‌منظور ادامه تحصيل عازم لندن شد و در سال 1337 مدرک تخصصي بيماري‌هاي رواني را از دانشگاه لندن دريافت کرد.
دکتر هاراطون داویدیان پس از بازگشت به ميهن و شروع خدمات دانشگاهي، مدارج مختلف آموزش، دانشياري، و رياست بخش رواني را يکي پس از ديگري طي و در سال 1347 مقام استادي رشته بيماري‌هاي رواني دانشکده پزشکي دانشگاه تهران را کسب کرد. او در سال 1370 پس از 42 سال خدمت دانشگاهي به افتخار بازنشستگي نائل آمد. در سال 1350 به مناسبت تأسيس کالج سلطنتي روانپزشکان انگلیس به عضويت افتخاري هيأت مؤسس کالج مزبور برگزيده شد، همچنین در سال‌های 1370-1349 سِمت کارشناس بهداشت روانی در سازمان جهانی بهداشت را داشت. از سال 1350 الی 1362 به عضویت کمیته بین‌المللی انجمن جهانی روانپزشکی و از سال 1356 الی 1364 به عضویت کمیته اخلاق انجمن مزبور انتخاب شد.
دانشگاه تهران، يعني تنها دانشگاه ايران تا سال 1329 فاقد بخش بيماري‌هاي رواني بود، اما در همان سال به کوشش شادروان مرحوم دکترحسين رضاعي يگانه استاد اين رشته، در بيمارستان امام خميني (ره) اين بخش تأسيس و در سال بعد بخش بيماري‌هاي رواني به محل ديگري انتقال يافت و به نام بيمارستان روزبه نام‌گذاري شد. دکتر داويديان به‌عنوان نخستين دستيار رشته بيماري‌هاي رواني در اين بيمارستان زير نظر استادانی چون دکتر رضاعي و دکتر ميرسپاسي مشغول به فعاليت شد. از آنجا که کاردرماني از شيوه‌هاي مؤثر در درمان بيماري‌هاي رواني است، داويديان با جلب موافقت و حمايت رئيس دانشکده پزشکي وقت، شادروان مرحوم دکتر محمدعلي حفيظي، موفق به تأسيس بخش کاردرماني در بيمارستان روزبه شد و سرپرستي آن را به عهده گرفت.
دکتر داويديان همچنين از اعضاي مؤسس انجمن علمي روانپزشکان ايران بوده و از بدو تأسيس اين انجمن از سال 1375 رياست اين انجمن را هم عهده‌دار بوده است. هميشه خانه زنده‌نام دکتر «هاراطون داويديان» مرکز تحقيقات و پژوهش‌هايش بود. او اگرچه عضو هيأت مؤسس کالج سلطنتي روانپزشکان انگلیس بود و از چند دانشگاه معتبر دنيا هم دعوت‌نامه داشت، اما به قول خودش ايران را براي زندگي و خدمت به مردم کشورش انتخاب کرده بود. دکتر داويديان، توجه خاصي به جنبه‌هاي فرهنگي بيمارهاي رواني داشت و سعي کرد تا روانپزشکي ايران را بر اساس فرهنگ و اخلاق جامعه ايراني شکل دهد و تحقيقات علمي در اين رشته را براساس نيازمندي‌هاي جامعه پايه‌ريزي کند. دکتر داويديان همچنين بيش از يک‌صد مقاله به زبان فارسي و انگليسي در مجلات معتبر داخلي و خارجي منتشر کرده که بيشتر آن‌ها نتايج بررسي‌ها و مطالعات ايشان درباره جنبه‌هاي فرهنگي روانپزشکي است.
استاد هاراطون داويديان، پدر علم نوين روانپزشکي ايران و نخستين دستيار رشته بيماري‌هاي رواني در کشور پس از سال‌ها تلاش و فعاليت در آبان‌ماه سال 1388 دار فاني را وداع گفت.
دکتر هاراطون داویدیان پس از بازگشت به ميهن و شروع خدمات دانشگاهي، مدارج مختلف آموزش، دانشياري، و رياست بخش رواني را يکي پس از ديگري طي و در سال 1347 مقام استادي رشته بيماري‌هاي رواني دانشکده پزشکي دانشگاه تهران را کسب کرد. او در سال 1370 پس از 42 سال خدمت دانشگاهي به افتخار بازنشستگي نائل آمد. در سال 1350 به مناسبت تأسيس کالج سلطنتي روانپزشکان انگلیس به عضويت افتخاري هيأت مؤسس کالج مزبور برگزيده شد، همچنین در سال‌های 1370-1349 سِمت کارشناس بهداشت روانی در سازمان جهانی بهداشت را داشت. از سال 1350 الی 1362 به عضویت کمیته بین‌المللی انجمن جهانی روانپزشکی و از سال 1356 الی 1364 به عضویت کمیته اخلاق انجمن مزبور انتخاب شد.
دانشگاه تهران، يعني تنها دانشگاه ايران تا سال 1329 فاقد بخش بيماري‌هاي رواني بود، اما در همان سال به کوشش شادروان مرحوم دکترحسين رضاعي يگانه استاد اين رشته، در بيمارستان امام خميني (ره) اين بخش تأسيس و در سال بعد بخش بيماري‌هاي رواني به محل ديگري انتقال يافت و به نام بيمارستان روزبه نام‌گذاري شد. دکتر داويديان به‌عنوان نخستين دستيار رشته بيماري‌هاي رواني در اين بيمارستان زير نظر استادانی چون دکتر رضاعي و دکتر ميرسپاسي مشغول به فعاليت شد. از آنجا که کاردرماني از شيوه‌هاي مؤثر در درمان بيماري‌هاي رواني است، داويديان با جلب موافقت و حمايت رئيس دانشکده پزشکي وقت، شادروان مرحوم دکتر محمدعلي حفيظي، موفق به تأسيس بخش کاردرماني در بيمارستان روزبه شد و سرپرستي آن را به عهده گرفت.
دکتر داويديان همچنين از اعضاي مؤسس انجمن علمي روانپزشکان ايران بوده و از بدو تأسيس اين انجمن از سال 1375 رياست اين انجمن را هم عهده‌دار بوده است. هميشه خانه زنده‌نام دکتر «هاراطون داويديان» مرکز تحقيقات و پژوهش‌هايش بود. او اگرچه عضو هيأت مؤسس کالج سلطنتي روانپزشکان انگلیس بود و از چند دانشگاه معتبر دنيا هم دعوت‌نامه داشت، اما به قول خودش ايران را براي زندگي و خدمت به مردم کشورش انتخاب کرده بود. دکتر داويديان، توجه خاصي به جنبه‌هاي فرهنگي بيمارهاي رواني داشت و سعي کرد تا روانپزشکي ايران را بر اساس فرهنگ و اخلاق جامعه ايراني شکل دهد و تحقيقات علمي در اين رشته را براساس نيازمندي‌هاي جامعه پايه‌ريزي کند. دکتر داويديان همچنين بيش از يک‌صد مقاله به زبان فارسي و انگليسي در مجلات معتبر داخلي و خارجي منتشر کرده که بيشتر آن‌ها نتايج بررسي‌ها و مطالعات ايشان درباره جنبه‌هاي فرهنگي روانپزشکي است.
استاد هاراطون داويديان، پدر علم نوين روانپزشکي ايران و نخستين دستيار رشته بيماري‌هاي رواني در کشور پس از سال‌ها تلاش و فعاليت در آبان‌ماه سال 1388 دار فاني را وداع گفت.
ارسال دیدگاه
