فناوری
یافتن سلول‌های سرطانی به کمک یک کشف تازه
به‌تازگی دانشمندان در دانشگاه آبورن با همکاری محققانی از دانشگاه بازل در سوئیس، راه جدیدی جهت پایدارتر کردن کمپلکس‌های پروتئینی ارائه کردند که سرطان را هدف قرار می‌دهد. این یافته‌ها درها را به روی درمان‌های بهتر و مؤثرتر برای سرطان باز می‌کند. این مطالعه به رهبری دکتر رافائل برناردی از دپارتمان فیزیک آبورن و دکتر مایکل نش از دپارتمان شیمی در دانشگاه بازل، انجام شده است. این گروه بر روی PD- L1، پروتئینی که تومورها از آن برای پنهان شدن از سیستم ایمنی استفاده می‌کنند، تمرکز دارند. در بسیاری از سرطان‌ها، PD- L1 به‌عنوان یک سپر عمل می‌کند، به سلول‌های ایمنی متصل می‌شود و به آن‌ها سیگنال می‌دهد که سرطان را نادیده بگیرند و به تومور اجازه می‌دهد تا بدون تشخیص رشد کند. با مسدود کردن PD- L1، مواد درمانی می‌توانند به سیستم ایمنی کمک کنند تا سلول‌های سرطانی را به‌طور مؤثرتری شناسایی کرده و به آن‌ها حمله کند. در این مطالعه، محققان برهم‌کنش‌های PD- L1 را با پروتئین کوچکی به نام Affibodyبررسی کردند که برای چسبیدن به سلول‌های سرطانی و کمک به حمل مستقیم داروهای ضدسرطان به تومور طراحی شده است .این دو پروتئین با هم می‌توانند ارائه درمان‌ها را دقیقاً در جایی که نیاز دارند، آسان‌تر کنند و درمان‌های سرطان را مؤثرتر کنند و عوارض جانبی روی سلول‌های سالم را کاهش دهند. این مقاله مفهوم ناهمسان‌گردی نیرو را معرفی می‌کند که نشان می‌دهد چگونه قدرت جفت شدن عناصر مورد نظر بر اساس نقاط اتصال خاص متفاوت است. تیم یادشده کشف کرد که تنظیم نقاط اتصال در PD- L1 می‌تواند این جفت را تا چهار برابر قوی‌تر کند. این تیم از آزمون‌های آزمایشگاهی و مدل‌های رایانه‌ای برای سنجش اینکه چقدر این مجموعه پروتئینی می‌تواند کنار هم بماند، استفاده کردند. آن‌ها دریافتند که با تنظیمات مناسب، این مجموعه نه‌تنها قوی می‌شود، بلکه حتی تحت تنش پایدارتر می‌شود که آن را برای حمل مستقیم درمان‌ها به سلول‌های سرطانی ایده‌آل می‌کند.
به‌تازگی دانشمندان در دانشگاه آبورن با همکاری محققانی از دانشگاه بازل در سوئیس، راه جدیدی جهت پایدارتر کردن کمپلکس‌های پروتئینی ارائه کردند که سرطان را هدف قرار می‌دهد. این یافته‌ها درها را به روی درمان‌های بهتر و مؤثرتر برای سرطان باز می‌کند. این مطالعه به رهبری دکتر رافائل برناردی از دپارتمان فیزیک آبورن و دکتر مایکل نش از دپارتمان شیمی در دانشگاه بازل، انجام شده است. این گروه بر روی PD- L1، پروتئینی که تومورها از آن برای پنهان شدن از سیستم ایمنی استفاده می‌کنند، تمرکز دارند. در بسیاری از سرطان‌ها، PD- L1 به‌عنوان یک سپر عمل می‌کند، به سلول‌های ایمنی متصل می‌شود و به آن‌ها سیگنال می‌دهد که سرطان را نادیده بگیرند و به تومور اجازه می‌دهد تا بدون تشخیص رشد کند. با مسدود کردن PD- L1، مواد درمانی می‌توانند به سیستم ایمنی کمک کنند تا سلول‌های سرطانی را به‌طور مؤثرتری شناسایی کرده و به آن‌ها حمله کند. در این مطالعه، محققان برهم‌کنش‌های PD- L1 را با پروتئین کوچکی به نام Affibodyبررسی کردند که برای چسبیدن به سلول‌های سرطانی و کمک به حمل مستقیم داروهای ضدسرطان به تومور طراحی شده است .این دو پروتئین با هم می‌توانند ارائه درمان‌ها را دقیقاً در جایی که نیاز دارند، آسان‌تر کنند و درمان‌های سرطان را مؤثرتر کنند و عوارض جانبی روی سلول‌های سالم را کاهش دهند. این مقاله مفهوم ناهمسان‌گردی نیرو را معرفی می‌کند که نشان می‌دهد چگونه قدرت جفت شدن عناصر مورد نظر بر اساس نقاط اتصال خاص متفاوت است. تیم یادشده کشف کرد که تنظیم نقاط اتصال در PD- L1 می‌تواند این جفت را تا چهار برابر قوی‌تر کند. این تیم از آزمون‌های آزمایشگاهی و مدل‌های رایانه‌ای برای سنجش اینکه چقدر این مجموعه پروتئینی می‌تواند کنار هم بماند، استفاده کردند. آن‌ها دریافتند که با تنظیمات مناسب، این مجموعه نه‌تنها قوی می‌شود، بلکه حتی تحت تنش پایدارتر می‌شود که آن را برای حمل مستقیم درمان‌ها به سلول‌های سرطانی ایده‌آل می‌کند.
ارسال دیدگاه
