روان‌پریشی اختلالی است که موجب به‌هم ریختن افکار و ادراک فرد می‌شود. معمولاً افرادی که به این اختلال روانی مبتلا هستند دنیا را به‌گونه‌ای متفاوت می‌بینند و از هذیان‌گویی و توهم رنج می‌برند. اغلب بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی و اختلال دو قطبی بیشتر با این مشکل روبه‌رو می‌شوند. آمارها نشان می‌دهد که به‌طور میانگین سالانه 17 هزار جوان در هر قاره با این اختلال روانی درگیر می‌شوند و از هر 100 نفر حداکثر 3 نفر در طول زندگی خود به نحوی این بیماری را تجربه می‌کنند. اما علائم روان‌پریشی چیست و چطور درمان می‌شود؟ روان‌پریشی به مجموعه علائمی گفته می‌شود که منجر به ایجاد اختلال در رابطه با درک واقعیت می‌شود. در واقع فرد توانایی تشخیص واقعیت از خیال را ندارد. بررسی مکانیسم مغز در این بیماری گویاست که این مشکل در اثر به‌هم ریختن تعادل هورمون‌ها در مغز ایجاد می‌شود و با فعالیت بیش از حد دوپامین و کاهش فعالیت گیرنده‌های گلوتامات ارتباط مستقیمی دارد. افراد مبتلا معمولاً توهمات احساسی مختلف را تجربه می‌کنند. ممکن است این توهمات به‌صورت شنیداری یا دیداری باشد. به‌طوری که فرد صداهایی در اطراف خود می‌شنود و چیزهایی می‌بیند که واقعیت ندارد. این افراد معمولاً افکار گیج‌کننده و مختل‌کننده‌ای دارند و ناگهان رشته افکار خود را از دست می‌دهند. در بسیاری مواقع ممکن است درست وسط حرف زدن درباره یک موضوع ناگهان به یک نقطه خیره شوند و یا بی‌مقدمه شروع به حرف زدن در مورد موضوع دیگری کنند. افراد مبتلا به این بیماری معمولاً از اجتماع فاصله می‌گیرند و تبدیل به افرادی بی‌انگیزه می‌شوند. از طرف دیگر تجربه اتفاقات ترسناک برای این افراد موجب می‌شود تا به خودشان یا دیگران صدمه بزنند. از همین‌رو در این مواقع لازم است از روشی برای آرام‌سازی سریع این افراد کمک بگیرید. معمولاً در این شرایط پزشک یا پرسنل اورژانس برای آرام کردن فرد از تزریق داروهای خاصی استفاده می‌کنند. برای درمان روان‌پریشی معمولاً از روش‌های درمانی آرام‌سازی سریع همراه با دارو استفاده می‌شود. معمولاً طول مدت بیماری به ‌شدت و نوع آن بستگی دارد. گاهی افراد با مصرف یک دوره دارو درمان می‌شوند و برخی اوقات نیز لازم است فرد دوره‌های درمان طولانی‌تری را پشت سر بگذارد تا بهبود پیدا کند. تجربه روان‌پریشی یکی از سخت‌ترین اتفاقاتی است که یک فرد می‌تواند در زندگی تجربه کند. معمولاً افرادی که از این بیماری رنج می‌برند، کمتر در مورد آن صحبت می‌کنند اما نیاز به کمک دارند.