مطالعات نشان داده‌اند که کمبود موادغذایی مورد نیاز بدن، نقش بسیار مهمی در پیشرفت بیماری‌های مزمن دارد. در پیشنهاد اصلاحات رژیم غذایی، پتانسیل بهبود سلامت کلی جهان وجود دارد؛ زیرا عوامل خطر رژیم غذایی یک‌دهم بار بیماری جهانی را تشکیل می‌دهند. همچنین نقش تغذیه در پیشگیری از بیماری‌ها، به‌ویژه آن‌هایی که با روند پیری مرتبط هستند، اهمیت بیشتری دارد. سالمندان نشان‌دهنده گروه بسیار متنوعی از افراد هستند. با این حال، این جمعیت به‌ویژه در برابر کمبودهای تغذیه‌ای آسیب‌پذیر بوده و عدم مصرف بسیاری از انواع مواد غذایی می‌تواند خطر بروز بیماری‌های گوناگون را در آن‌ها افزایش دهد. تغییرات فیزیولوژیکی طبیعی مرتبط با فرآیند پیری رخ می‌دهد و بر نیازهای غذایی بدن تأثیر می‌گذارد. افراد این تغییرات را با سرعت‌های متفاوتی تجربه می‌کنند. عواملی مانند تغییر در حس چشایی، مشکلات بلع، داروها و کاهش اشتها تنها برخی از چالش‌هایی به شمار می‌رود که سالمندان برای دستیابی به تغذیه مناسب با آن مواجه می‌شوند. نیاز به انرژی در سالمندان کمتر است، اما در مورد بیشتر ریزمغذی‌ها این‌طور نیست. این امر بر نیاز آن‌ها به انتخاب مواد غذایی مناسب و غنی از مواد مغذی تأکید می‌کند. بسیاری از زیرگروه‌های مهم سالمندان توجه ویژه در امر تغذیه را لازم دارند؛ گروه‌هایی مثل افراد بستری در بیمارستان یا در خانه سالمندان و سالمندان دارای بیماری‌های مزمن. کاهش اشتها در سالمندان کاملاً طبیعی است؛ چراکه متابولیسم بدن با افزایش سن افت کرده و باید انرژی دریافتی کاهش یابد تا فرد دچار اضافه‌وزن نشود. در این حالت سالمند دچار کاهش وزن نمی‌شود. اما اگر این تغییر فیزیولوژیک همراه با سایر موارد ذکر شده باشد، خطرناک است و فرد را وارد روند سوءتغذیه می‌کند که بارز‌ترین علامت آن کاهش وزن ناخواسته به حساب می‌آید. طبق مطالعات سوءتغذیه به‌ویژه در افراد بستری در بیمارستان شایع است و تخمین زده شده که 66.2 درصد از سالمندانی که اخیراً در بیمارستان بستری شده‌اند، در معرض خطر سوءتغذیه یا مبتلا به آن قرار دارند. در این بین زنان مسن نیاز به توجه بیشتری دارند. به دلیل امید به زندگی طولانی، نیازهای تغذیه‌ای برای زنان مهم است و بنابراین خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری‌های مرتبط با تغذیه دارند. در میان ریزمغذی‌ها، ویتامین (B12)، ویتامین (A)، ویتامین (C)، ویتامین (D)، آهن و روی از آن دسته ویتامین‌هایی هستند که کمبودشان در زنان سالمند بسیار رایج است. در برخی سالمندان مصرف قرص مولتی‌دیلی یا همان مولتی‌ویتامین روزانه الزامی است. داروهایی که مصرف آن‌ها هم به تأمین نیاز روزانه به ویتامین‌ها و مواد معدنی کمک می‌کند، هم باعث بهبود سطح انرژی می‌شود. در این بین ویتامین (A) نقش‌ زیادی در حفظ سلامت ایفا می‌کند و برای حفظ بینایی طبیعی، تمایز سلولی، عملکرد کارآمد سیستم ایمنی و بیان ژنتیکی مهم است. ویتامین (B12) نیز از ویتامین‌های ضروری برای سالمندان به شمار می‌رود. کمبود این ویتامین تقریباً در 15درصد سالمندان بالای 60سال دیده می‌شود. دلیل این مورد کاهش توانایی دستگاه گوارش در جذب ویتامین مذکور است. کمبود (B12) تأثیر گسترده‌ای بر خون و عملکرد دستگاه عصبی مرکزی دارد. در نتیجه کمبود آن می‌تواند منجر به آنومی، خستگی، از دست دادن حافظه، عدم تعادل و... شود.  این ویتامین عموماً در منابع حیوانی چون گوشت‌ها و لبنیات یافت می‌شود. البته توصیه بر این است که جهت اطمینان از وضعیت (B12) سالمند خود ابتدا به پزشک مراجعه کنید. شاید سالمند شما نیازمند دریافت مکمل‌های (VIT B12) باشد. مصرف انواع دیگر ویتامین‌ها نیز با نظر پزشک در دوره سالمندی ضروری است و باید جدی گرفته شود. در مجموع باید توجه داشت که با افزایش سن جمعیت، داشتن اطلاعات بیشتر در مورد نیازهای مواد مغذی در افراد سالمند اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. یکی از چالش‌های موجود در تعریف نیازهای تغذیه‌ای، ناهمگونی سالمندان است که با احتمال ابتلا به بیماری‌های مزمن متعدد، استفاده از داروهای تجویزی و بدون نسخه، کیفیت متغیر دریافت غذایی مرتبط با درآمد محدود، ناتوانی و‌... ترکیب شده است. به نظر می‌رسد تغییرات متابولیکی به وجود آمده در پی ب افزایش سن، تا حدودی بر نیازهای ویتامین، مواد معدنی و عناصر کمیاب تأثیر می‌گذارد. لذا نیاز است افراد مسن و سالمند با توجه به نیاز خود در قدم اول داشتن رژیم غذایی غنی و در مرحله بعد در کنار مواد غذایی، مصرف مکمل متناسب با سن و نیاز خود را دریافت کنند و در همه مراحل مصرف فیبر و مایعات را فراموش نکنند.