وقتی انسان پا به سن می‌گذارد، عملکرد بخش‌های مختلف بدن دستخوش تغییر و تحول می‌شود. به‌طوری که بدن توانایی روزهای جوانی و میانسالی را رفته‌رفته از دست می‌دهد و مشکلات جسمانی بروز می‌کنند. یکی از اندام‌های بدن که با افزایش سن تحت‌تأثیر قرار می‌گیرد، گوش است. با افزایش سن حس شنوایی در افراد مختلف تضعیف می‌شود. جالب است بدانید که از هر دو سالمند بالای ۶۵ سال، یک نفر کاهش قدرت شنوایی را تجربه می‌کند. بنابراین مشکلات شنوایی در سالمندان بسیار جدی و شایع است. اغلب سالمندان، بخصوص آن‌هایی که بالای ۷۵سال سن دارند دچار کم‌شنوایی هستند. لازم است به عنوان فرزندان یا اعضای خانواده یک فرد سالخورده و یا حتی پرستار سالمند در منزل با این مشکلات آشنا شوید تا حتی‌الامکان از بروز آن‌ها پیشگیری کنید و یا در صورت مشاهده علائم به سرعت اقدام به برطرف کردن مشکل و درمان بیماری کنید. کم‌شنوایی یکی از چالش‌های سالمندان است که به دلیل صدای بلند، افزایش سن، بیماری و تغییرات ژنتیکی ایجاد می‌شود. حدود یک‌سوم افراد مسن کم‌شنوایی دارند و با افزایش سن احتمال ابتلا به این عارضه افزایش می‌یابد. به‌تدریج گفت‌وگو با دوستان و خانواده برای‌ افراد مبتلا سخت می‌شود. آن‌ها همچنین ممکن است در درک توصیه‌های پزشک، پاسخ به هشدارها و شنیدن زنگ‌ها و آلارم‌های در مشکل داشته باشند. بررسی‌ها نشان داده که تقریباً ۱۵درصد افراد مسن ۶۵ تا ۷۴ساله و نیمی از سالمندانی که بالای ۷۴سال سن دارند دچار مشکلات شنوایی هستند. با تکیه بر این آمار می‌توان نتیجه گرفت که فرایند پیری می‌تواند بر توانمندی فرد در شنوایی تأثیرگذار باشد. بخصوص اینکه برخی از این مشکلات مانند پیرگوشی، تنها مختص سالمندان است و در افراد جوان مشاهده نمی‌شود. مشکل شنوایی عبارت از کم‌شنوایی یا ناشنوایی در اثر عوامل مختلف است که احتمال دارد برای هر دو گوش یا فقط یک گوش اتفاق بیفتد. علائم این بیماری در سالمندان به‌صورت تدریجی ایجاد و تشدید می‌شود. در وهله اول، معمولاً افراد مسن در شنیدن صداهای آرام به مشکل می‌خورند. حتی شاید در حین صحبت با دیگران برای شنیدن صدای آن‌ها مجبور شوند دقت خود را دوچندان کنند. با ادامه پیدا کردن مشکل پیرگوشی، سروکله علائم دیگر نیز پیدا می‌شود. انواع وسایل کمکی برای افراد مبتلا به کم‌شنوایی در دسترس است. این دستگاه‌ها می‌توانند صداها را تقویت کنند، هشدارها را ارائه دهند و در برقراری ارتباط با دیگران کمک کنند. به عنوان مثال، سیستم‌های هشدار با زنگ در، آشکارسازهای دود و ساعت‌های زنگ‌دار برای ارسال سیگنال‌های بصری یا ارتعاش کار می‌کنند. دستگاه‌هایی که از صفحه‌کلید، صفحه‌نمایش لمسی یا فناوری تبدیل متن به گفتار استفاده می‌کنند، می‌توانند در دادن و دریافت اطلاعات مؤثرتر یاری‌رسان باشند. همچنین معمولاً در شرایطی که ناشنوایی تشدید می‌شود، کاشت حلزون به عنوان راه‌حل مورد استفاده قرار می‌گیرد. در کنار این این اقدامات، درمان زودهنگام می‌تواند باعث جلوگیری از کاهش شدید قدرت شنوایی شود. فرایند شنوایی وقتی در وضع مطلوب باقی می‌ماند که در طول زمان ورودی صوتی با کیفیت به قشر شنوایی مغز را شاهد باشیم. قشر شنوایی به‌طور مستقیم با اعصاب گوش در ارتباط است. اگر به هر دلیلی در گذر زمان ورودی باکیفیت صوتی به قشر شنوایی در مغز شکل نگیرد، عملکرد این بخش در پردازش صدا افت می‌کند. اینجاست که اهمیت درمان زودهنگام پیرگوشی روشن می‌شود. هرچند پیرگوشی برخلاف بسیاری دیگر از بیماری‌ها به‌عنوان تهدیدی برای زندگی افراد مسن به شمار نمی‌رود، اما نباید فراموش کرد که عدم توجه به این موضوع باعث افت جدی کیفیت زندگی آن‌ها می‌شود. مراقبت از سالمندان برای شناسایی اختلال پیرگوشی اهمیت زیادی دارد. پیرگوشی در ردیف عوارضی قرار دارد که چراغ خاموش به سراغ افراد می‌آید. این موضوع باعث می‌شود که در مراحل ابتدایی حساسیت خاصی را در پی نداشته باشد.