توسعه همه‌جانبه کشور با حمایت از کارگران در جایگاه نیروی مولد کار و کارفرمایان به‌صورت توأمان محقق می‌شود. اهمیت آن را می‌توان از تأکیدات مکرر مقام معظم رهبری در شعارهای سالیان اخیر متوجه شد. تعامل سازنده با عوامل اصلی تولید یعنی کارگر و کارفرما می‌تواند فضای کسب‌و‌کار را بهبود بخشد. برقراری ارتباط دوسویه مطلوب با شرکای سازمان به‌ویژه در حوزه کارفرمایی از مهم‌ترین عوامل موفقیت در زمینه ارتباط سازمانی است. بنابراین ایجاد بستری مناسب برای تسهیل ارتباط مبتنی بر اطمینان و اعتماد، محیطی امن برای جامعه کارگری یعنی اساسی‌ترین رکن پایداری اقتصاد فراهم می‌کند.
الگوبرداری از کشورهای موفق و اخذ نظرات فعالان دانشگاهی و اقتصادی و حضور متخصصان در نشست‌های تعاملی می‌تواند انگیزه ایجاد و دوام روابط را بیش‌ازپیش افزایش دهد و رضایتمندی جامعه کارآفرینان را با هدف بهبود فضای کسب‌و‌کار و اشتغال پایدار فراهم کند. از طرفی سازمان با اصلاح و تلخیص بخشنامه‌ها و مقررات با هدف تسهیل تولید و رفع موانع تولید به‌عنوان دو عامل مهم در توسعه اقتصادی، تسهیل و روان‌سازی امور کارفرمایان، تخفیفات بیمه یا هرگونه تسهیلات بانکی برای کارفرمایان خوش‌حساب، شناخت مطالبات و چالش‌های پیشِ‌روی کارفرمایان و کارگاه‌های تحت‌پوشش و تلاش در راستای حل و حداقلی کردن آن، مهم‌ترین پیش‌نیازهای ایجاد و بهبود روابط تعاملی را ایجاد کرده است. همچنین تقدیر از کارفرمایان خوش‌حساب و ارائه خدمات فرهنگی، تفریحی و رفاهی، برگزاری سمینارهای متنوع و آموزشی در شأن کارفرمایان از نیازهای ضروری برای ایجاد رضایتمندی بیشتر شرکای اجتماعی محسوب می‌شود. 
از سوی دیگر تأمین‌اجتماعی به‌عنوان یک سازمان عمومی‏غیردولتی که دارای استقلال اداری و مالی است، بخش عمده منابع مورد نیاز برای ارائه تعهدات خود را از محل وصول حق‌بیمه‌های دریافتی موضوع ماده (28) قانون این سازمان و اصل (29) قانون اساسی جمهوری اسلامی از کارفرمایان تأمین می‌کند. بنابراین کارفرمایان به عنوان اصلی‌ترین رکن شرکای سازمان اثر مثبت و مستقیمی بر پایداری و دوام سازمان دارند؛ زیرا در نتیجه رشد و رونق اقتصادی، افزایش تولید را شاهد خواهیم بود و این موضوع افزایش نیروی کار و اشتغال و نهایتاً افزایش وصولی در اثر پرداخت حق‌بیمه توسط کارفرمایان و کارآفرینان را به‌دنبال دارد. طبق ماده (۲۸) قانون تأمین‌اجتماعی از مهم‌ترین منابع کسب درآمد این سازمان، وصول حق‌بیمه ماهانه کارفرمایان است. بنابراین ایجاد سازوکاری به‌منظور الزام کارفرمایان درخصوص تمکین به اجرای مفاد ماده (47) قانون تأمین‌اجتماعی و اصلاح ماده (102) به‌عنوان بازدارندگی برای احقاق حقوق بیمه‌شدگان و فراهم کردن امکانی برای سازمان جهت دستیابی به منابع پیش‌بینی شده در قانون ضروری است. اقدامات فوق در مسیر ارائه هرچه مطلوب‌تر تعهدات این نهاد بیمه‌ای به جامعه هدف و جلوگیری از فرار بیمه‌ای و شفافیت در صیانت از نیروی کار فعال جامعه انجام می‌شود. همچنین بازنگری در سقف دستمزد مقطوع و تعاریف جمعیتی، ایجاد، توسعه و بهبود فرایندهای ارائه خدمات غیرحضوری، تلخیص بخشنامه‌ها و برگزاری همایش‌های آموزشی و توجیهی برای ایجاد وحدت‌ رویه و هم‌اندیشی و هم‌افزایی همکاران برای دستیابی به برنامه‌ها و مأموریت‌های سازمان می‌تواند از عوامل تأثیر‌گذار وصول حق‌بیمه باشد.