بیماری ام‌اس در سال‏های اخیر در ایران و بهدنبال افزایش شیوع آن مورد توجه قرار گرفته است. اولین اشاره به نام ام‏‌اس در مطالب منتشر شده از سوی دانشمندان ایرانی به سال 1963 باز‌می‏گردد و اولین گزارش در مورد ایرانیان مبتلا به ام‌اس مربوط به مهاجران ایرانی ساکن لندن و پارسیان هند است. اولین مقاله مرتبط با ام‌اس که توسط یک دانشمند ایرانی به چاپ رسیده مربوط به دکتر جمشید لطفی، استاد دانشگاه تهران است. در سال 1377 انجمن ام‌اس در ایران تشکیل شد. این انجمن در حال‏ حاضر عضو انجمن جهانی ام‌اس است. به‌تدریج و با رشد علمی دانشگاه‏های ایران و شناخت اهمیت این بیماری، اولین بخش تخصصی ام‏اس و به‏دنبال آن اولین مرکز تحقیقاتی ام‌اس در بیمارستان سینای تهران تأسیس شد. اکنون بیماری ام‌اس در مراکز درمانی و دانشگاهی ایران بسیار مورد توجه است و هرسال کنگره ام‌اس در ایران برای بررسی آخرین دستاوردهای مربوط به این بیماری در یکی از دانشگاه‏‌های ایران برگزار می‏شود.
پزشکی نوین در ایران با تأسيس مدرسه دارالفنون توسط اميركبير و با ساخت اولين بيمارستان مدرن ايران يعني مريضخانه دولتى (با نام كنونى بيمارستان سينا) شكل گرفت. اكنون به همت بزرگان و پيشكسوتان اين علم، ايران مقام ممتازى در زمينه پزشكى در سطح جهان دارد و مقالات متعددى از دانشمندان ايرانى در ژورنال‏هاى بين‏‌المللى به چاپ مى‏رسد.
پایه‌گذاری نورولوژی به‏عنوان یک رشته مدرن در ایران تا اندازه زیادی مدیون زحمات جناب پرفسور بریمانی است. پرفسور جلال بریمانی را پدر نورولوژی ایران می‏دانند. او اولین مقالات مربوط به این رشته را از سوی جامعه پزشکی ایران در مجلات بین‏‌المللی به چاپ رساند و تا مدت‏ها تنها نماینده ایران در زمینه نورولوژی در عرصه جهانی بود. او تحصیلات خود را در زمینه نورولوژی در فرانسه به پایان رساند، پس از آن در دانشگاه تهران به تدریس و تربیت خیل انبوهی از متخصصان جوان پرداخت و در سال 1349 به درجه استادی نائل شد. او پس از سال‏ها تلاش و خدمت بی‏ریغ به جامعه پزشکی ایران در 17 اسفندماه سال 1390 جان به جان‏ آفرین تسلیم کرد، اما آنچه پایه گذاشت تا قرن‏‌ها چراغ راه جوانانی است که در این رشته گام خواهند نهاد. اکنون در ایران رشته نورولوژی یک رشته کاملاً شناخته‏ شده است و در بسیاری از دانشگاه‏های بزرگ، متخصصان مربوطه با طی دوران دستیاری به ارائه خدمات می‏پردازند.