در حال حاضر، با توجه به افزایش روزافزون فناوری‌های بی‌سیم، قرارگیری و مواجهه با تابش‌های الکترومغناطیسی ناشی از آن‌ها اجتناب‌ناپذیر است. مکان‌های بسیاری هستند که حضور در آنجا سبب می‌شود ناآگاهانه در دریایی از پرتوهای الکترومغناطیسی غرق شویم. اجتناب از تابش الکترومغناطیس تولید شده توسط انسان همانند سموم شیمیایی و آلاینده‌هایی که در نتیجه صنعتی شدن به محیط‌زیست نفوذ کرده‌اند، تقریباً غیر‌ممکن است. البته این بدان معنا نیست که نتوانیم کاری برای محافظت از خود انجام دهیم. اقداماتی وجود دارند که می‌توانیم با انجام آن‌ها خود را در برابر اغلب تابش‌های شدید حفظ کرده و به‌طور قابل‌توجهی شانس خود را برای جلوگیری از هرگونه بیماری جدی ناشی از تشعشع افزایش دهیم. بیماران و سالمندان به دلیل ضعف سیستم ایمنی بدن، نسبت به عوامل خطرزای بیرونی حساس‌تر هستند. این مسئله در مورد بیماران خاصی که تحت عمل‌های جراحی قلب قرار گرفته‌اند و یا دستگاه‌هایی در بدن آن‌ها تعبیه شده، به مراتب جدی‌تر است. بنابراین بهتر است سالمندان و بیماران در مکان‌هایی به دور از آلودگی‌های الکترومغناطیسی حضور داشته باشند. تحت‌الشعاع قرار دادن دستگاه تنفس مصنوعی، ارتباط مواجهه با میدان‌های الکترومغناطیس و آلزایمر، بیماری نورون حرکتی و پارکینسون نیز در حوزه سالمندان بررسی شده و نشان می‌دهد مواجهه مزمن با میدان‌های الکترومغناطیس باعث افزایش شدید خطر آلزایمر می‌شود. مطابق این شواهد علمی، قرارگیری مزمن در برابر تابش‌های الکترومغناطیسی بخصوص برای سالمندان می‌تواند منجر به بروز آلزایمر و سایر بیماری‌های قلبی و عروقی شود. برای افراد حساس مانند قشر سالمند، رعایت توصیه‌های حفاظت شخصی ضروری است. همچنین به دلیل حضور تعداد زیادی از سالمندان عزیز در خانه‌های سالمندان، عدم آلودگی الکترومغناطیسی این مکان‌ها از اهمیت بسزایی برخوردار است. در طول تاریخ مثال‌های زیادی موجود است که جدی نگرفتن تذکرات و آگاهی‌بخشی‌های اولیه دانشمندان باعث بروز مشکلات جدی بر سلامت جامعه شده است. به همین خاطر تأکید می‌شود فضای زندگی سالمندان همچون بیمارستان‌ها، مراکز بهداشتی و خانه‌های سالمندان ایمن‌سازی شود. سازمان‌های حفاظت سلامت راهکارهایی برای کاهش و به حداقل رساندن میزان تداخدات و مواجهات با امواج الکترومغناطیس ارائه داده‌اند. این پیشنهادات که شامل توصیه‌های نظارتی و استاندارد هستند توسط سازمان‌هایی مثل (FDA) و (IEEE) جهت کاهش خطر داده شده است. برخی از مواردی که باید رعایت شوند از این قرار است: استفاده از بلندگو یا هدست، خاموش کردن گوشی هنگام قرار دادن در جیب، استفاده از تلفن‌های سیمی خصوصاً برای تماس‌های طولانی، قرار دادن تلفن در حالت فلایت یا آفلاین و خاموش کردن وای‌فای در صورت عدم نیاز و خاموش کردن تلفن همراه در اتومبیل، اتوبوس، قطار، هواپیما و آسانسور.