كارگران بازوان حركت هر جامعه‌اي به سوي رشد، تعالي و شكوفايي هستند. بي‌شك همه پيشرفت‌هاي حاصل در مسير زندگي نشأت گرفته از رشد و پويايي فكر و گسترش انديشه‌ورزي است و در هر جامعه‌اي كه از فرصت انديشه و بازوي هنرمند كارگران بهتر استفاده شود توسعه و پيشرفت، رونقي دوچندان خواهد يافت. اهمیت حضور کارگران در تاریخ بشریت بر کسی پوشیده نیست. کارگرانی که همواره علاوه بر به گردش درآوردن چرخ‌های تولید و صنعت، نقش‌های تأثیرگذاری در رخدادهای تاریخی داشته‌اند و اختصاص یافتن روز یکم می به نام «روز کارگر» نیز برگرفته از همین تأثیرات مهم است. برای پیدا کردن پیشینه روز کارگر باید به روزهایی در ماه دسامبر سال ۱۸۶۹ در شهر فیلادلفیا بازگشت؛ جایی که ۹ خیاط اروپایی که خود را «شوالیه‌های کارگر» می‌نامیدند، یک انجمن کارگری بنیان گذاشتند. این انجمن کارگری ابتدا پنهان نگه‌ داشته شد، اما به‌‌سرعت در سال ۱۸۷۲ رشد کرد. آن‌ها با فروپاشی اتحادیه ملی کارگری در سال ۱۸۷۳ که گروه بزرگی از کارگران اصلاح‌طلب را نمایندگی می‌کرد، به‌تدریج بزرگ‌تر شدند. اتحادیه ملی کارگری تلاش ناموفقی داشت برای تغییرات وضع کارگران با فشار به نمایندگان کنگره، بخصوص برای قانون هشت‌ ساعت کار روزانه. تلاش آن‌ها با شکست مواجه شد و انجمن از هم پاشید.