آژانس‌های محلی یا همان تاکسی‌های تلفنی یکی از مشاغلی است که کم‌کم رو به فراموشی می‌رود. هرچند هنوز تک‌وتوک دفاتر تاکسی تلفنی در برخی محلات وجود دارند، اما کاهش چشمگیر آن‌ها قابل‌انکار نیست. این در حالی است که تا همین چند سال پیش در هر محله چند دفتر تاکسی تلفنی وجود داشت، آن روزها که دفتر تلفن هنوز رونق داشت و یکی از ارکان آرامش هر خانواده داشتن چند کارت تاکسی تلفنی بود تا وقتی مهمان قصد ترک خانه‌ای را داشت یا خود صاحبخانه می‌خواست جایی برود، با یکی دو تماس آژانس ارزان و فوری پیدا شود. مدیران دفاتر آژانس هم سعی می‌کردند با تعداد راننده‌های بیشتر و قیمت‌های رقابتی، نظر مشتریان را جلب کنند. حالا چند سالی است که با رونق تاکسی آنلاین و فراگیرشدن گوشی هوشمند و ایجاد مشاغل اینترنتی، دیگر آژانس‌ها مانند سابق رونق ندارند. آن روزها برای افرادی که خودرو نداشتند یا یک خودرو جوابگوی نیازشان نبود اما هزینه خرید دومین خودرو را نداشتند، بهترین کار، کرایه خودرو بود. با این کار می‌شد کرایه مسیر مشخصی را پرداخت کرد و اگر کسی چند مقصد داشتند خودرویی را که راننده داشت ساعتی کرایه می‌کرد. قدیم‌ترها کدهای اشتراک بود و کارت‌های آژانس که در دفترچه تلفن‌های جلد مقوایی جا خوش کرده بودند. بعدها که سرویس شماره‌انداز تلفن به خدمات مخابرات اضافه شد، وقتی شماره تماس‌گیرنده روی تلفن آژانس می‌افتاد، برای برخی مشتری‌ها سر‌و‌دست می‌شکستند و گاهی خود مسافر مشخص می‌کرد که کدام راننده را برایش بفرستند. حتی گاهی آژانس‌های محلی کار اسنپ‌مارکت را هم انجام می‌دادند، مواقعی که صاحبخانه فرصت خرید نداشت، سفارش خریدش را به آژانس می‌داد و علاوه بر کرایه مبلغی را به‌عنوان حق‌الزحمه خرید به راننده پرداخت می‌کرد.