قائم‌مقام مدیر‌عامل اتحادیه سراسری شرکت‌های تعاونی صیادی اعلام کرد
مشکلات ۳۰ ساله بیمه تکمیلی شناورهای صیادی
قائم‌مقام مدیر‌عامل اتحادیه سراسری شرکت‌های تعاونی صیادی با اشاره به فراز‌و‌نشیب‌های موجود در رابطه با بیمه شناورهای صیادی از وجود چالش‌های مختلف طی ۳۰ سال گذشته در این حوزه خبر داد. میر‌سلیمان حسینی گفت: «بحث بیمه تکمیلی شناورها فراز‌و‌نشیب‌های زیادی داشته و ما با بیمه‌های مختلفی برای حل مشکل صحبت کردیم. با مدیر‌عامل بیمه مرکزی، ایران، البرز، دانا، دی و غیره جلسه داشتیم. با همه نشست داشتیم؛ حتی یک فراخوان برای انجام بیمه تکمیلی دادیم و معاون یکی از وزرا هم به این قضیه ورود کرد که شناورها بیمه شوند اما به نتیجه نرسیدیم.» وی افزود: «قصد داشتیم شناورها را بیمه تکمیلی نفرات، آتش‌سوزی و موارد دیگر کنیم اما به دلیل حاشیه‌هایی که وجود داشت از این مسأله کنار کشیدیم.» حسینی ادامه داد: «تلاش ما این بود یک بیمه متمرکز برای تمام شناورها داشته باشیم و بیمه در این قضیه حاکمیت ورود کند، اما به دلیل مسائل حاشیه‌ای که پیش آمد، تصمیم گرفتیم تعاونی هر استان خود با یکی از بیمه‌ها به نتیجه برسد و شناورهای خود را تحت پوشش بیمه قرار دهد.» قائم‌مقام مدیر‌عامل اتحادیه سراسری شرکت‌های تعاونی صیادی عنوان کرد: «در حال حاضر هر استان مستقل عمل می‌کند و اگر تعاونی‌های استانی نتوانند حقوق افراد تحت پوشش خود را از مسیر بیمه احیا کنند ما وارد مسأله خواهیم شد اما به این مسأله که تعاونی‌ها با کدام بیمه قرار داد ببندند، وارد نمی‌شویم.»
عملکرد متفاوت بیمه شناورها در استان‌های مختلف
حسینی با اشاره به اینکه مسأله بیمه تکمیلی شناورها از سال ۷۳ هنوز حل نشده، درباره وضعیت پوشش‌های بیمه تکمیلی و پاسخگویی به نیاز صیادان افزود: «وضعیت خدمات بیمه‌ای در بعضی استان‌ها خیلی خوب و در برخی موارد ضعیف است. در برخی تعاونی‌ها مدیران عامل توانمند هستند و اگر حقی باشد، می‌توانند حقوق خود را احصا کنند. در برخی تعاونی‌ها ممکن است مدیر‌عامل توانایی کافی نداشته باشد که این حقوق را احیا کند، بنابراین نمی‌توانیم به این سؤال یک پاسخ کلی بدهیم.» وی تأکید کرد: «بیمه امکان خوبی برای صیادان و شناورها است و من به پوشش بیمه‌ای برای شناورها اعتقاد دارم، اما باید نظارت خوبی بر روی عملکرد آنها باشد. مدیران عامل آموزش داده شوند که بیمه چیست و باید چه مسائلی را برای شناورهای بیمه شده پوشش بدهد. باید وظایف بیمه را به مدیران عامل تعاونی‌ها گوشزد کرد.» قائم‌مقام مدیر‌عامل اتحادیه سراسری شرکت‌های تعاونی صیادی یادآور شد: «باید در قراردادهای بیمه هر دو طرف قانع شوند.»
یک چالش بلند‌مدت
وی درباره میزان پرداخت حق بیمه توسط شناورها و حجم خسارات دریافتی گفت: «این مسأله بستگی به میزان پرداخت حق بیمه و نوع قرارداد دارد. در چابهار میزان حق بیمه‌ها خیلی بالاست. در خوزستان نیز میزان پرداخت حق بیمه کاهش می‌یابد؛ زیرا شناورها کوچکتر می‌شوند و دریارَوی کمتر می‌شود. همچنین توان شناورها کاهش می‌یابد و به تبع آن تلفات کمتر هم دارند.» حسینی افزود: «هیچکدام از بیمه‌ها تمام خسارات وارده به شناورها را نمی‌پردازند. میزان پرداخت خسارت بستگی دارد که ناظر بیمه چه نظری بدهد و فردی که بیمه شده است، بتواند حق خود را بگیرد یا خیر. متأسفانه ضوابط واحدی در رابطه با پرداخت خسارات توسط بیمه‌ها نیست و بیمه‌های مختلف با این مسأله برخورد متفاوت می‌کنند.» به گفته وی، شناورهای صیادی در دنیا و ایران کمترین میزان خسارت را می‌بینند؛ زیرا افراد شناور صیادی را سرمایه خود می‌دانند و مراقب بروز خسارت به آن هستند. قائم‌مقام مدیر‌عامل اتحادیه سراسری شرکت‌های تعاونی صیادی ادامه داد: «شناورهای باری هرچه بیشتر بار بزنند، پول بیشتری نصیب‌شان می‌شود. دریا و شناور خبر نمی‌کند. ممکن است شناور فرسوده باشد یا ملوانان کوتاهی کنند و شناور هم خسارت ببیند. شناور باری ناچار است بار بیشتری حمل کند؛ زیرا بر اساس میزان باری که می‌زند، پول می‌گیرد.» وی افزود: «شناور صیادی ظرفیت‌اش ۵۰ تا ۱۰۰ تن است اما سه تن هم که بار گیر بیاورد، برایش کافی است. یعنی شش تا هفت درصد توانش را پر می‌کند؛ بنابراین با خطر مواجه نمی‌شود. استهلاک کمتری دارد و در تلاطم مهارش راحت‌تر است.»
خسارت شناورهای صیادی
به گفته حسینی، شناورهای صیادی حدود 2 تا 5/2 درصد خسارت می‌بینند که این رقم خسارت از میزان پرداخت‌های حق بیمه آنها به مراتب کمتر است. وی اضافه کرد: «من در این زمینه پیشنهاد دادم که مثل (P&I) یک صندوق بزنیم، حق بیمه را از شناورها بگیریم و از آنجا که خسارت شناورها کمتر از حق بیمه پرداختی است، راه‌اندازی صندوق توجیه دارد. ما می‌توانستیم به صاحبان شناورها آموزش دهیم اما اجازه اجرای این پیشنهاد را به ما ندادند.» قائم‌مقام مدیر‌عامل اتحادیه سراسری شرکت‌های تعاونی صیادی درباره پرداخت خسارات ناشی از حمله دزدان دریایی گفت: «برای پرداخت بیمه در آب‌های برون‌مرزی نیاز به مستندات زیادی است؛ زیرا خارج از آب‌های ایران این اتفاق افتاده است.» وی اضافه کرد: «ملوانان چابهار سالانه بین 8 تا ۱۰ میلیارد تومان حق بیمه پرداخت می‌کنند و شناورهای آنها برای حوادث بیمه می‌شوند، منتها باید برای دریافت خسارات ناشی از حمله دزدان دریایی به وزارت امور خارجه برویم و آنها بپذیرند که به شناور حمله شده است. کشورهای حاشیه و نیروی دریایی نیز بحث حمله را تأیید کنند و مسیرهایی از این دست باید طی شود. در نهایت باید با بیمه صحبت کنیم و این فرایند طولانی را پشت سر بگذاریم.» وی یادآور شد: «ممکن است خیلی‌ها در رابطه با حمله دزدان دریایی صحنه‌سازی کنند، بنابراین باید حقی ناحق نشود. افرادی که در دریا حضور دارند آنقدر تبحر دارند که اگر اسیر نگیرند، کسی آنها را اسیر نمی‌کند. کسی که دریا می‌رود دو ماه از اجتماع دور است و این توانمندی را دارد که خود را در این دو ماه در یک کویر آبی حفظ کند.»
عملکرد متفاوت بیمه شناورها در استان‌های مختلف
حسینی با اشاره به اینکه مسأله بیمه تکمیلی شناورها از سال ۷۳ هنوز حل نشده، درباره وضعیت پوشش‌های بیمه تکمیلی و پاسخگویی به نیاز صیادان افزود: «وضعیت خدمات بیمه‌ای در بعضی استان‌ها خیلی خوب و در برخی موارد ضعیف است. در برخی تعاونی‌ها مدیران عامل توانمند هستند و اگر حقی باشد، می‌توانند حقوق خود را احصا کنند. در برخی تعاونی‌ها ممکن است مدیر‌عامل توانایی کافی نداشته باشد که این حقوق را احیا کند، بنابراین نمی‌توانیم به این سؤال یک پاسخ کلی بدهیم.» وی تأکید کرد: «بیمه امکان خوبی برای صیادان و شناورها است و من به پوشش بیمه‌ای برای شناورها اعتقاد دارم، اما باید نظارت خوبی بر روی عملکرد آنها باشد. مدیران عامل آموزش داده شوند که بیمه چیست و باید چه مسائلی را برای شناورهای بیمه شده پوشش بدهد. باید وظایف بیمه را به مدیران عامل تعاونی‌ها گوشزد کرد.» قائم‌مقام مدیر‌عامل اتحادیه سراسری شرکت‌های تعاونی صیادی یادآور شد: «باید در قراردادهای بیمه هر دو طرف قانع شوند.»
یک چالش بلند‌مدت
وی درباره میزان پرداخت حق بیمه توسط شناورها و حجم خسارات دریافتی گفت: «این مسأله بستگی به میزان پرداخت حق بیمه و نوع قرارداد دارد. در چابهار میزان حق بیمه‌ها خیلی بالاست. در خوزستان نیز میزان پرداخت حق بیمه کاهش می‌یابد؛ زیرا شناورها کوچکتر می‌شوند و دریارَوی کمتر می‌شود. همچنین توان شناورها کاهش می‌یابد و به تبع آن تلفات کمتر هم دارند.» حسینی افزود: «هیچکدام از بیمه‌ها تمام خسارات وارده به شناورها را نمی‌پردازند. میزان پرداخت خسارت بستگی دارد که ناظر بیمه چه نظری بدهد و فردی که بیمه شده است، بتواند حق خود را بگیرد یا خیر. متأسفانه ضوابط واحدی در رابطه با پرداخت خسارات توسط بیمه‌ها نیست و بیمه‌های مختلف با این مسأله برخورد متفاوت می‌کنند.» به گفته وی، شناورهای صیادی در دنیا و ایران کمترین میزان خسارت را می‌بینند؛ زیرا افراد شناور صیادی را سرمایه خود می‌دانند و مراقب بروز خسارت به آن هستند. قائم‌مقام مدیر‌عامل اتحادیه سراسری شرکت‌های تعاونی صیادی ادامه داد: «شناورهای باری هرچه بیشتر بار بزنند، پول بیشتری نصیب‌شان می‌شود. دریا و شناور خبر نمی‌کند. ممکن است شناور فرسوده باشد یا ملوانان کوتاهی کنند و شناور هم خسارت ببیند. شناور باری ناچار است بار بیشتری حمل کند؛ زیرا بر اساس میزان باری که می‌زند، پول می‌گیرد.» وی افزود: «شناور صیادی ظرفیت‌اش ۵۰ تا ۱۰۰ تن است اما سه تن هم که بار گیر بیاورد، برایش کافی است. یعنی شش تا هفت درصد توانش را پر می‌کند؛ بنابراین با خطر مواجه نمی‌شود. استهلاک کمتری دارد و در تلاطم مهارش راحت‌تر است.»
خسارت شناورهای صیادی
به گفته حسینی، شناورهای صیادی حدود 2 تا 5/2 درصد خسارت می‌بینند که این رقم خسارت از میزان پرداخت‌های حق بیمه آنها به مراتب کمتر است. وی اضافه کرد: «من در این زمینه پیشنهاد دادم که مثل (P&I) یک صندوق بزنیم، حق بیمه را از شناورها بگیریم و از آنجا که خسارت شناورها کمتر از حق بیمه پرداختی است، راه‌اندازی صندوق توجیه دارد. ما می‌توانستیم به صاحبان شناورها آموزش دهیم اما اجازه اجرای این پیشنهاد را به ما ندادند.» قائم‌مقام مدیر‌عامل اتحادیه سراسری شرکت‌های تعاونی صیادی درباره پرداخت خسارات ناشی از حمله دزدان دریایی گفت: «برای پرداخت بیمه در آب‌های برون‌مرزی نیاز به مستندات زیادی است؛ زیرا خارج از آب‌های ایران این اتفاق افتاده است.» وی اضافه کرد: «ملوانان چابهار سالانه بین 8 تا ۱۰ میلیارد تومان حق بیمه پرداخت می‌کنند و شناورهای آنها برای حوادث بیمه می‌شوند، منتها باید برای دریافت خسارات ناشی از حمله دزدان دریایی به وزارت امور خارجه برویم و آنها بپذیرند که به شناور حمله شده است. کشورهای حاشیه و نیروی دریایی نیز بحث حمله را تأیید کنند و مسیرهایی از این دست باید طی شود. در نهایت باید با بیمه صحبت کنیم و این فرایند طولانی را پشت سر بگذاریم.» وی یادآور شد: «ممکن است خیلی‌ها در رابطه با حمله دزدان دریایی صحنه‌سازی کنند، بنابراین باید حقی ناحق نشود. افرادی که در دریا حضور دارند آنقدر تبحر دارند که اگر اسیر نگیرند، کسی آنها را اسیر نمی‌کند. کسی که دریا می‌رود دو ماه از اجتماع دور است و این توانمندی را دارد که خود را در این دو ماه در یک کویر آبی حفظ کند.»
ارسال دیدگاه
