ساعات کار بيشتر ...
در این صورت ساعات کار موظفی روزانه کارگران ۷ ساعت و ۲۰ دقیقه خواهد بود و در واقع برای محاسبات جبری به جای ۷ ساعت و ۲۰ دقیقه از ۷.۳۳ استفاده می‌شود.
در ماده (۵۱) حداکثر ساعات کار روزانه هشت ساعت تعیین شده و برای تجاوز ساعات کار از این مقدار موارد استثنا پیش‌بینی کرده است. در تبصره «۱» ماده (۵۱) قانون کار حداکثر ساعات کار هر هفته ۴۴ ساعت تعیین شده است. در همین تبصره نیز این مورد نیز پیش‌بینی شده که با توافق کارگران و کارفرما ساعات کار روزانه در برخی روزها کمتر و در برخی روزها می‌تواند بیشتر باشد. در مجموع در طول هفته ساعات کار ۴۴ ساعت تعیین شده است.
با توجه به اینکه مطابق قانون کار، جمعه روز تعطیل با مزد کارگران است، در ماده (۶۳) نیز سایر روزهای تعطیل و روز ۱۱ اردیبهشت (روز کارگر) جزو تعطیلات با مزد تعیین شده‌اند. بنابراین کارگران در روزهای جمعه و تعطیلات رسمی و روز کارگر (۱۱ اردیبهشت‌ماه) بدون کار کردن مستحق مزد و مزایا و بیمه هستند.
در برخی متون برای ساعات کار ماهانه کارگران اعدادی مانند ۱۷۶ یا ۱۹۲ ساعت قید شده است که این موارد اشتباه بوده و مغایر با قانون کار هستند، پس برای محاسبه ساعات کار موظفی ماهانه کارگران کافی است تعداد روزهای کاری یک ماه در ساعات کار موظفی روزانه کارگران یعنی ۷ ساعت و ۲۰ دقیقه ضرب شود.
طبق یافته‌های گزارش سازمان بین‌المللی کار (ILO)، بیشتر از ۵۵ ساعت کار کردن در هفته در مقایسه با ۴۴ ساعت کار هفتگی، به میزان ۳۵ درصد ریسک مشکلات سلامتی و ۱۷ درصد هم احتمال مرگ افراد را افزایش می‌دهد.
به گفته سازمان جهانی کار، در سال ۲۰۱۶ بیش از ۳۴۷ هزار نفر به خاطر مشکلات قلبی و ۳۹۸ هزار نفر نیز به دلیل سایر مشکلات سلامتی مرتبط با کار بیش از حد، جان خود را از دست داده‌اند که بیشترین میزان مرگ‌و‌میر هم در افراد بالای ۵۵ سال گزارش شده است.
گفتنی است در مجموع یک‌سوم مرگ‌و‌میر مرتبط با شرایط شغلی به دلیل کار بیش از حد بوده؛ در حالی که عوامل دیگر نظیر استرس یا کار در محیط های خطرناک سهم کمتری از مجموع علل مرگ داشته‌اند. سازمان جهانی کار با اشاره به اینکه دورکاری در بسیاری از موارد به یک مسأله عادی تبدیل شده، بر ضرورت توجه افراد به تمایز بین ساعات کاری و استراحت تأکید کرده که هیچ کاری و هیچ درآمدی ارزش به خطر افتادن سلامتی و از دست رفتن جان افراد را ندارد و از دولت‌ها و کارفرمایان می‌خواهیم اقدامات لازم را برای حفظ جان و سلامتی شاغلان به کار گیرند.
در ماده (۵۱) حداکثر ساعات کار روزانه هشت ساعت تعیین شده و برای تجاوز ساعات کار از این مقدار موارد استثنا پیش‌بینی کرده است. در تبصره «۱» ماده (۵۱) قانون کار حداکثر ساعات کار هر هفته ۴۴ ساعت تعیین شده است. در همین تبصره نیز این مورد نیز پیش‌بینی شده که با توافق کارگران و کارفرما ساعات کار روزانه در برخی روزها کمتر و در برخی روزها می‌تواند بیشتر باشد. در مجموع در طول هفته ساعات کار ۴۴ ساعت تعیین شده است.
با توجه به اینکه مطابق قانون کار، جمعه روز تعطیل با مزد کارگران است، در ماده (۶۳) نیز سایر روزهای تعطیل و روز ۱۱ اردیبهشت (روز کارگر) جزو تعطیلات با مزد تعیین شده‌اند. بنابراین کارگران در روزهای جمعه و تعطیلات رسمی و روز کارگر (۱۱ اردیبهشت‌ماه) بدون کار کردن مستحق مزد و مزایا و بیمه هستند.
در برخی متون برای ساعات کار ماهانه کارگران اعدادی مانند ۱۷۶ یا ۱۹۲ ساعت قید شده است که این موارد اشتباه بوده و مغایر با قانون کار هستند، پس برای محاسبه ساعات کار موظفی ماهانه کارگران کافی است تعداد روزهای کاری یک ماه در ساعات کار موظفی روزانه کارگران یعنی ۷ ساعت و ۲۰ دقیقه ضرب شود.
طبق یافته‌های گزارش سازمان بین‌المللی کار (ILO)، بیشتر از ۵۵ ساعت کار کردن در هفته در مقایسه با ۴۴ ساعت کار هفتگی، به میزان ۳۵ درصد ریسک مشکلات سلامتی و ۱۷ درصد هم احتمال مرگ افراد را افزایش می‌دهد.
به گفته سازمان جهانی کار، در سال ۲۰۱۶ بیش از ۳۴۷ هزار نفر به خاطر مشکلات قلبی و ۳۹۸ هزار نفر نیز به دلیل سایر مشکلات سلامتی مرتبط با کار بیش از حد، جان خود را از دست داده‌اند که بیشترین میزان مرگ‌و‌میر هم در افراد بالای ۵۵ سال گزارش شده است.
گفتنی است در مجموع یک‌سوم مرگ‌و‌میر مرتبط با شرایط شغلی به دلیل کار بیش از حد بوده؛ در حالی که عوامل دیگر نظیر استرس یا کار در محیط های خطرناک سهم کمتری از مجموع علل مرگ داشته‌اند. سازمان جهانی کار با اشاره به اینکه دورکاری در بسیاری از موارد به یک مسأله عادی تبدیل شده، بر ضرورت توجه افراد به تمایز بین ساعات کاری و استراحت تأکید کرده که هیچ کاری و هیچ درآمدی ارزش به خطر افتادن سلامتی و از دست رفتن جان افراد را ندارد و از دولت‌ها و کارفرمایان می‌خواهیم اقدامات لازم را برای حفظ جان و سلامتی شاغلان به کار گیرند.
ارسال دیدگاه
