
ساعات کار بيشتر شاغلان در سال ۱۴۰۰
بر اساس تازهترین گزارش طرح آمارگیری نیروی کار مرکز آمار ایران در زمستان سال ۱۴۰۰، میزان ساعات کار هفتگی شاغلان کشور در سال گذشته بیش از ساعات اشتغال به کار در سال ۱۳۹۹ بوده است. بر اساس این آمار، در سال ۱۴۰۰ شاغلان به طور متوسط ۴۳.۵ ساعت در هفته کار کردهاند. این در حالی است که میانگین ساعات کار افراد شاغل در سال ۱۳۹۹ به میزان ۴۲.۲ ساعت به ثبت رسیده است.
با این حساب میتوان گفت افراد شاغل در سال گذشته به طور متوسط (۱.۳) ساعت بیشتر نسبت به سال قبل از آن در هفته فعالیت کاری داشتهاند.
بخش دیگری از خروجی گزارش مرکز آمار ایران در خصوص شاخصهای بازار کار و مرتبط با میزان ساعات کار افراد شاغلان در کشور حاکی از این است که مردان شاغل با ۴۵.۳ ساعت کار در هفته در سال گذشته در مقایسه با ساعات کار هفتگی زنان که ۳۳.۶ ساعت اعلام شده، تفاوت ۱۱.۷ ساعت کار در هفته را داشته اند.
همچنین بر اساس این گزارش، مردان در سال گذشته نسبت به سال ۱۳۹۹ به میزان ۱.۱ ساعت بیشتر در هفته مشغول به کار بودهاند. البته ساعات کاری زنان نیز در سال گذشته نیز در مقایسه با سال پیش از آن رشد ۲.۳ ساعت را به ثبت رسانده است.
ساعات کار کارگران بر اساس قانون کار تعریف شده و شامل ساعاتی است که نیروی کار زمان و انرژی کاری خود را برای انجام امور محوله مرتبط با شغل مورد نظر در اختیار کارفرما قرار میدهد که البته بیشتر از آن مستلزم پرداخت مبلغ اضافه کار از طرف کارفرما است.
در واقع مدت زمانی که کارگر در محل کار و کارگاه سپری میکند با ساعات کار مورد نظر قانون کار تفاوتهایی دارد و ممکن است همه مدت زمانی که کارگر در محل کار حضور دارد را مشمول ساعات کاری وی قرار ندهد.
البته زمانهایی که در کارگاه به غیر از انجام کار سپری میشود جزو ساعات کار رسمی محسوب نمیشود که شامل ساعات استراحت، ساعات صرف غذا، ساعات نماز و دیگر مواقع خاص و... میشود.
طبق ماده (۶۲) قانون کار «جمعه» روز تعطیل هفتگی کارگران با استفاده از مزد است و با تلفیق ماده (۶۲) و تبصره «۱» ماده (۵۲) قانون کار، کارگران مدت ۴۴ ساعت کار را باید در روزهای شنبه تا پنجشنبه به کار مشغول باشند و با فرض بر اینکه ساعات کار روزانه کارگران یکسان باشد میتوانیم ساعات کار روزانه کارگران را محاسبه کنیم. بر اساس محاسبات رسمی، ساعات کار روزانه کارگران از تقسیم ساعات کار هفتگی بر شش روز به دست میآید. با تقسیم عدد ۴۴ بر ۶ عدد ۷.۳۳ به دست میآید. اگر این عدد را به این صورت قرائت کنیم که ۷ ساعت و ۳۳ صدم (۳۳ درصد یک ساعت۲۰ دقیقه است) کارگران در تمام روزهای هفته ساعات کار یکسانی دارند...
با این حساب میتوان گفت افراد شاغل در سال گذشته به طور متوسط (۱.۳) ساعت بیشتر نسبت به سال قبل از آن در هفته فعالیت کاری داشتهاند.
بخش دیگری از خروجی گزارش مرکز آمار ایران در خصوص شاخصهای بازار کار و مرتبط با میزان ساعات کار افراد شاغلان در کشور حاکی از این است که مردان شاغل با ۴۵.۳ ساعت کار در هفته در سال گذشته در مقایسه با ساعات کار هفتگی زنان که ۳۳.۶ ساعت اعلام شده، تفاوت ۱۱.۷ ساعت کار در هفته را داشته اند.
همچنین بر اساس این گزارش، مردان در سال گذشته نسبت به سال ۱۳۹۹ به میزان ۱.۱ ساعت بیشتر در هفته مشغول به کار بودهاند. البته ساعات کاری زنان نیز در سال گذشته نیز در مقایسه با سال پیش از آن رشد ۲.۳ ساعت را به ثبت رسانده است.
ساعات کار کارگران بر اساس قانون کار تعریف شده و شامل ساعاتی است که نیروی کار زمان و انرژی کاری خود را برای انجام امور محوله مرتبط با شغل مورد نظر در اختیار کارفرما قرار میدهد که البته بیشتر از آن مستلزم پرداخت مبلغ اضافه کار از طرف کارفرما است.
در واقع مدت زمانی که کارگر در محل کار و کارگاه سپری میکند با ساعات کار مورد نظر قانون کار تفاوتهایی دارد و ممکن است همه مدت زمانی که کارگر در محل کار حضور دارد را مشمول ساعات کاری وی قرار ندهد.
البته زمانهایی که در کارگاه به غیر از انجام کار سپری میشود جزو ساعات کار رسمی محسوب نمیشود که شامل ساعات استراحت، ساعات صرف غذا، ساعات نماز و دیگر مواقع خاص و... میشود.
طبق ماده (۶۲) قانون کار «جمعه» روز تعطیل هفتگی کارگران با استفاده از مزد است و با تلفیق ماده (۶۲) و تبصره «۱» ماده (۵۲) قانون کار، کارگران مدت ۴۴ ساعت کار را باید در روزهای شنبه تا پنجشنبه به کار مشغول باشند و با فرض بر اینکه ساعات کار روزانه کارگران یکسان باشد میتوانیم ساعات کار روزانه کارگران را محاسبه کنیم. بر اساس محاسبات رسمی، ساعات کار روزانه کارگران از تقسیم ساعات کار هفتگی بر شش روز به دست میآید. با تقسیم عدد ۴۴ بر ۶ عدد ۷.۳۳ به دست میآید. اگر این عدد را به این صورت قرائت کنیم که ۷ ساعت و ۳۳ صدم (۳۳ درصد یک ساعت۲۰ دقیقه است) کارگران در تمام روزهای هفته ساعات کار یکسانی دارند...
ارسال دیدگاه