دستیار اجتماعی رئیس‌جمهور:
سیاست‌هایی که رفع تحریم را به تعویق انداخت منجر به فقر گسترده شد
دستیار اجتماعی رئیس جمهور گفت: «تحریم فقر را از استثنا به قاعده تبدیل کرده است. سیاست‌هایی که رفع تحریم را به تعویق انداخت، منجر به فقر گسترده شد.»
علی ربیعی در نخستین نشست گفتمان‌سازی عدالت اجتماعی فراگیر (کارگاه‌های تخصصی سیاست‌گذاری فقرزدا) با عنوان «افق‌گشایی موضوع فقر»، که در مؤسسه کار و تأمین‌اجتماعی برگزار شد، بیان کرد: «یکی از شعارهای بنیادین انقلاب اسلامی فقرزدایی و از مهم‌ترین علل مشارکت مردم در آن نیز، همین مسئله بود. او با طرح این مسئله که چرا سیاست‌گذاری‌ها به فقرزدایی پاسخ نمی‌دهند، توضیح داد: «به‌رغم اینکه رهبران و رؤسای دولت‌ها، همیشه اراده مقابله با فقر را داشته و به‌دنبال حل این مشکل بودند اما این مسئله محقق نشده است. به‌رغم آنکه هیچ رئیس دولتی در ایران موافق گسترش فقر نیست و بنا همواره بر از بین بردن فقر بوده اما چرا این موضوع تاکنون محقق نشده است؟»
او افزود: «کشورهایی نظیر ما که در مسیر توسعه هستیم با دو نوع نابرابری مواجهیم؛ از یک‌سو در وضعیتی هستیم که در مقایسه با جهان توسعه‌یافته‌تر همواره یک نابرابری را با خود حمل می‌کنیم که این نابرابری بلندمدت در داخل کشور تأثیرگذار است. از سوی دیگر یک نابرابری در داخل را نیز تجربه می‌کنیم که شکاف طبقاتی را عمیق‌تر می‌کند.»
دستیار اجتماعی رئیس‌جمهور، با اشاره به فقر و نابرابری به‌ویژه فقر در مناطق شهری ادامه داد: «بخش اعظمی از ناآرامی‌های سیاسی و بی‌ثباتی در کشورها ناشی از فقر است. در بسیاری از کشورها، فقر پایه بسیاری از ناآرامی‌هاست. فقر در ذات خود ناآرامی تولید می‌کند. بر همین اساس، برخی از سیاست‌های رفاهی فقط از سر دلسوزی نیست. در بسیاری از کشورها، سیاست‌های تأمین‌اجتماعی و رفاهی در واقع راهی برای کنترل سیاسی و ثبات اجتماعی است.»
او با تأکید بر اینکه فقر یک پدیده صرفاً اقتصادی نیست و به‌شدت اجتماعی و امنیتی شده، گفت: «روند توسعه در کشورها براساس دیدگاه‌های مدرنیزاسیون شکل گرفته و اینکه چگونه فقر به‌رغم اینکه کسی دلش نمی‌خواهد جامعه طبقاتی شود، گاه ناشی از اجرای سیاست‌های توسعه است که در ذات خود نابرابری به همراه دارد.»
ربیعی بیان کرد: «مفاهیمی نظیر رشد فراگیر و توسعه پایدار مفاهیمی هستند که سیاست‌های فقر را ترمیم می‌کنند اما به‌رغم همه این سیاست‌ها، فقر کماکان زایش دارد.»
او با بیان اینکه بوروکراسی کنونی ما نمی‌تواند سیاست فقرزدا و سیاست‌های رفاهی درست تولید کند، تأکید کرد: «اساساً سیاست‌گذاری‌های ما با فقدان دانش مناسب برای فقرزدایی مواجه بوده است.»
ربیعی یکی از علل عدم موفقیت سیاست‌های فقرزدا را تعارض منافع و فساد عنوان کرد که سیاست‌گذاری معطوف به هدف را کم می‌کند. او یادآور شد: «هرگاه بخواهید به نوعی سیاست‌گذاری کنید که در بلندمدت جواب بگیرید، منافع عده‌ای به خطر می‌افتد که همین مسئله سبب می‌شود این سیاست‌ها به ثمر ننشیند.»
او سیاست‌های توده‌‌ستایانه را از دیگر عوامل ناکارآمدی سیاست‌گذاری فقرزدا دانست. این مقام مسئول با تأکید بر عوامل بیرونی در گسترش فقر، بیان کرد: «سیاست‌هایی که رفع تحریم را به تعویق انداخت منجر به فقر گسترده شد. بخشی از ناکارآمدی سیاست‌های فقرزدا در ایران ناشی از عوامل بیرونی است. زیست درازمدت در دوران تحریم هم امیدزداست، هم جامعه را از احساس اطمینان تهی می‌کند و در نهایت منجر به زندگی در شرایط ریسک می‌شود. بزرگ‌ترین عامل عدم کارآمدی سیاست‌های فقر در این نکته نهفته است که فقر گاهی به عنوان استثنا و قابل برنامه‌ریزی است اما وقتی قاعده شد، دیگر فقرزدایی به راحتی قابل برنامه‌ریزی نیست. تحریم فقر را از استثنا به قاعده تبدیل کرده است. نمی‌دانم کسانی که تحریم را نعمت می‌دانستند چطور باید پاسخ تاریخ را بدهند؟»
دستیار اجتماعی رئیس‌جمهور در بخش دیگری با بیان اینکه چهار سال دولت پزشکیان فرصتی طلایی برای همه است، تأکید کرد: «یکی از خصوصیات دکتر پزشکیان این است که می‌گوید من می‌خواهم اصلاح سیاست کنم.»
علی ربیعی در نخستین نشست گفتمان‌سازی عدالت اجتماعی فراگیر (کارگاه‌های تخصصی سیاست‌گذاری فقرزدا) با عنوان «افق‌گشایی موضوع فقر»، که در مؤسسه کار و تأمین‌اجتماعی برگزار شد، بیان کرد: «یکی از شعارهای بنیادین انقلاب اسلامی فقرزدایی و از مهم‌ترین علل مشارکت مردم در آن نیز، همین مسئله بود. او با طرح این مسئله که چرا سیاست‌گذاری‌ها به فقرزدایی پاسخ نمی‌دهند، توضیح داد: «به‌رغم اینکه رهبران و رؤسای دولت‌ها، همیشه اراده مقابله با فقر را داشته و به‌دنبال حل این مشکل بودند اما این مسئله محقق نشده است. به‌رغم آنکه هیچ رئیس دولتی در ایران موافق گسترش فقر نیست و بنا همواره بر از بین بردن فقر بوده اما چرا این موضوع تاکنون محقق نشده است؟»
او افزود: «کشورهایی نظیر ما که در مسیر توسعه هستیم با دو نوع نابرابری مواجهیم؛ از یک‌سو در وضعیتی هستیم که در مقایسه با جهان توسعه‌یافته‌تر همواره یک نابرابری را با خود حمل می‌کنیم که این نابرابری بلندمدت در داخل کشور تأثیرگذار است. از سوی دیگر یک نابرابری در داخل را نیز تجربه می‌کنیم که شکاف طبقاتی را عمیق‌تر می‌کند.»
دستیار اجتماعی رئیس‌جمهور، با اشاره به فقر و نابرابری به‌ویژه فقر در مناطق شهری ادامه داد: «بخش اعظمی از ناآرامی‌های سیاسی و بی‌ثباتی در کشورها ناشی از فقر است. در بسیاری از کشورها، فقر پایه بسیاری از ناآرامی‌هاست. فقر در ذات خود ناآرامی تولید می‌کند. بر همین اساس، برخی از سیاست‌های رفاهی فقط از سر دلسوزی نیست. در بسیاری از کشورها، سیاست‌های تأمین‌اجتماعی و رفاهی در واقع راهی برای کنترل سیاسی و ثبات اجتماعی است.»
او با تأکید بر اینکه فقر یک پدیده صرفاً اقتصادی نیست و به‌شدت اجتماعی و امنیتی شده، گفت: «روند توسعه در کشورها براساس دیدگاه‌های مدرنیزاسیون شکل گرفته و اینکه چگونه فقر به‌رغم اینکه کسی دلش نمی‌خواهد جامعه طبقاتی شود، گاه ناشی از اجرای سیاست‌های توسعه است که در ذات خود نابرابری به همراه دارد.»
ربیعی بیان کرد: «مفاهیمی نظیر رشد فراگیر و توسعه پایدار مفاهیمی هستند که سیاست‌های فقر را ترمیم می‌کنند اما به‌رغم همه این سیاست‌ها، فقر کماکان زایش دارد.»
او با بیان اینکه بوروکراسی کنونی ما نمی‌تواند سیاست فقرزدا و سیاست‌های رفاهی درست تولید کند، تأکید کرد: «اساساً سیاست‌گذاری‌های ما با فقدان دانش مناسب برای فقرزدایی مواجه بوده است.»
ربیعی یکی از علل عدم موفقیت سیاست‌های فقرزدا را تعارض منافع و فساد عنوان کرد که سیاست‌گذاری معطوف به هدف را کم می‌کند. او یادآور شد: «هرگاه بخواهید به نوعی سیاست‌گذاری کنید که در بلندمدت جواب بگیرید، منافع عده‌ای به خطر می‌افتد که همین مسئله سبب می‌شود این سیاست‌ها به ثمر ننشیند.»
او سیاست‌های توده‌‌ستایانه را از دیگر عوامل ناکارآمدی سیاست‌گذاری فقرزدا دانست. این مقام مسئول با تأکید بر عوامل بیرونی در گسترش فقر، بیان کرد: «سیاست‌هایی که رفع تحریم را به تعویق انداخت منجر به فقر گسترده شد. بخشی از ناکارآمدی سیاست‌های فقرزدا در ایران ناشی از عوامل بیرونی است. زیست درازمدت در دوران تحریم هم امیدزداست، هم جامعه را از احساس اطمینان تهی می‌کند و در نهایت منجر به زندگی در شرایط ریسک می‌شود. بزرگ‌ترین عامل عدم کارآمدی سیاست‌های فقر در این نکته نهفته است که فقر گاهی به عنوان استثنا و قابل برنامه‌ریزی است اما وقتی قاعده شد، دیگر فقرزدایی به راحتی قابل برنامه‌ریزی نیست. تحریم فقر را از استثنا به قاعده تبدیل کرده است. نمی‌دانم کسانی که تحریم را نعمت می‌دانستند چطور باید پاسخ تاریخ را بدهند؟»
دستیار اجتماعی رئیس‌جمهور در بخش دیگری با بیان اینکه چهار سال دولت پزشکیان فرصتی طلایی برای همه است، تأکید کرد: «یکی از خصوصیات دکتر پزشکیان این است که می‌گوید من می‌خواهم اصلاح سیاست کنم.»
ارسال دیدگاه
