سهی
گوشه‌ای از دنیا، در منطقه‌ای پرجمعیت چون غزه، مردمانی زندگی می‌کنند که متعلق به سرزمین زیتون هستند. میان کسانی که به ساخت مستند با سوژه‌ فلسطین پرداخته‌اند، برخی نگاه متفاوتی داشته و روایتی را به تصویر می‌کشند که تازگی آن، توجه ویژه‌ای را به خود جلب می‌کند. «سهی» مستندی است متمرکز بر زندگی سهی، دختری که با وجود معلولیت جسمانی خویش و محدودیت‌هایی که رژیم صهیونیستی برای شهر او ایجاد کرده، دست از آرزو‌های خود نکشیده و همواره تلاش می‌کند به اهداف خود، با هر مشقتی، نزدیک شود. این مستند در سال ۱۳۹۸ ساخته شده و محصول کشور ایران است. سمیه احمدی، از نگاه سهی، روایت زنانه‌ای را از آنچه بر سر سرزمین زیتون آمده، یعنی از سال ۱۹۴۸ به بعد، به تصویر کشیده است. داستان از زبان سهی روایت می‌شود. او روی تصاویری از اعتراضات علیه صهیونیست‌ها و روند انتخابات و قدرت گرفتن حماس، بسته شدن گذرگاه‌های شهر غزه توسط اسرائیل و کشیده شدن آن حصار نحس و پیامد‌های آن روی ادامه‌ حیات مردم غزه، صحبت می‌کند. آنچه در این مستند مورد توجه قرار می‌گیرد، آرمان حق‌طلبی و روحیه مبارز مردم غزه در این سمت حصار است که اوضاع آرامی نداشته‌اند اما زندگی میان همین مقاومت‌ها، از جریان نایستاده است. سهی از خواهران و برادران خود حرف می‌زند که جز جان و سنگی در مشت، سلاح دیگری در دست ندارند. سال ۲۰۰۸، ۲0۱۲ و ۲0۱۴ اشغالگران جنگ ویران‌کننده‌ای را بر آن‌ها تحمیل کردند که سهی از آن‌ها می‌گوید و در آخر تأکید می‌کند که مقاومت اولین و آخرین گزینه‌ انتخابی آن‌هاست. هرگز صدای شیون مادران و پدران برای آن‌ها عادی نمی‌شود.