با افزایش سن، بدن ما دچار تغییرات فیزیولوژیکی متعددی می‌شود که یکی از مهم‌ترین آن‌ها کاهش حجم و قدرت عضلات است؛ پدیده‌ای که به آن «سارکوپنیا» گفته می‌شود. این تغییرات نه‌تنها توانایی ما را در انجام فعالیت‌های روزمره تحت‌‌‌‌تأثیر قرار می‌دهد، بلکه می‌تواند بر کیفیت زندگی و استقلال فردی ما نیز ‌‌‌تأثیرات منفی داشته باشد. سارکوپنیا یکی از موضوعات مهم در حوزه بهداشت سالمندان است که توجه بسیاری از پژوهشگران و متخصصان سلامت را به خود جلب کرده است. با بالا رفتن سن، عضلات ما به‌تدریج تحلیل می‌روند. این افت عضلات، قدرت و توانایی ما را در انجام فعالیت‌های روزمره، از جمله بالا رفتن از پله‌ها، حمل اشیا و حتی راه رفتن، کاهش می‌دهد. ضعف عضلات علاوه بر اینکه باعث کاهش عملکرد فیزیکی می‌شود، می‌تواند تعادل ما را نیز مختل کند و خطر سقوط و آسیب‌های مرتبط با آن را افزایش دهد. این فرآیند تحلیل عضلات به‌گونه‌ای آرام و تدریجی رخ می‌دهد که بسیاری از افراد تا زمانی که به مرحله‌ای نرسیده باشند که فعالیت‌های روزمره برایشان دشوار شود، متوجه آن نمی‌شوند. شدت این علائم به میزان تحلیل عضلات فرد بستگی دارد و می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. این علائم به‌تدریج و ‌‌‌‌به‌طور نامحسوس آغاز می‌شوند. یکی از اولین علائم بیماری سارکوپنیا، کاهش حجم عضلات است. عضلات دست‌ها، پاها و تنه لاغرتر و ظریف‌تر به نظر می‌رسند. این کاهش حجم در ابتدا به‌صورت یک تغییر ظاهری کوچک است اما با گذشت زمان، این کاهش حجم بیشتر و قابل توجه‌تر می‌شود. با تحلیل عضلات، قدرت فیزیکی کاهش می‌یابد و فرد در انجام فعالیت‌های روزمره دچار مشکل می‌شود. کارهایی که قبلاً به راحتی انجام می‌شدند، مانند بلند کردن اشیا، حمل کیسه‌های خرید یا حتی بالا رفتن از پله‌ها، به‌تدریج دشوارتر می‌شوند. ضعف عمومی باعث می‌شود که فرد احساس کند نیروی کمتری برای انجام کارهای روزمره دارد. یکی دیگر از علائم بارز سارکوپنیا، خستگی زودهنگام و ناتوانی در حفظ فعالیت‌های فیزیکی برای مدت طولانی است. فرد ممکن است در انجام فعالیت‌های ساده‌ای مانند پیاده‌روی یا ورزش دچار خستگی سریع شود و نتواند به مدت طولانی این فعالیت‌ها را ادامه دهد. این افت استقامت می‌تواند ‌‌‌‌به‌طور قابل‌توجهی کیفیت زندگی فرد را تحت‌‌‌‌تأثیر قرار دهد. تحلیل عضلات می‌تواند تعادل و ثبات بدن را مختل کند. حفظ تعادل و ثبات بدن در هنگام ایستادن، راه رفتن یا انجام حرکات ظریف‌تر به‌تدریج دشوارتر می‌شود. این مسئله می‌تواند خطر سقوط و آسیب‌های جدی را افزایش دهد، به ویژه در سالمندان. پله‌ها تبدیل به مانعی چالش‌برانگیز می‌شوند و فرد برای بالا رفتن از آن‌ها به کمک یا زمان بیشتری نیاز دارد. این مشکل می‌تواند به‌تدریج باعث محدودیت در حرکت و فعالیت‌های خارج از منزل شود و فرد را به زندگی کم‌تحرک‌تر وادار کند. تغذیه سالم نقشی اساسی در پیشگیری از سارکوپنیا دارد. یک رژیم غذایی متعادل و سرشار از پروتئین با کیفیت بالا می‌تواند به حفظ توده عضلانی و تقویت آن کمک کند. مصرف مواد مغذی دیگر مانند ویتامین‌ها و مواد معدنی نیز برای حفظ سلامت عمومی بدن ضروری است. ‌‌‌‌به‌طور کلی، افراد مسن باید 1.6 تا 1.8 گرم پروتئین به‌ازای هر کیلوگرم وزن بدن خود در روز مصرف کنند. استفاده از برخی مکمل‌‌‌‌های غذایی ممکن است راهی برای بهبود سارکوپنیا یا کمک به پیشگیری از بیماری باشد. به‌عنوان مثال، مصرف مکمل‌‌‌‌های کراتین ممکن است باعث افزایش قدرت و توده عضلانی لاغر در بزرگسالان در هر سنی شود. به همین ترتیب، حفظ مقادیر کافی ویتامین (D) از طریق رژیم غذایی یا مکمل‌‌‌‌ها، ممکن است به بزرگ‌ترهای سالمند در حفظ قدرت عضلات کمک کند. قبل از مصرف هرگونه مکمل، فرد باید با پزشک صحبت کند.