همه ما تجربه ترس و نگرانی در یک موقعیت اجتماعی را داریم. شاید شما هم لرزش صدا و عرق کردن دست را در یک جلسه مهم تجربه کرده باشید. صحبت در مقابل جمع یا حضور در میان غریبه‌ها برای اغلب افراد راحت نیست، اما اکثر مردم قادر به انجام آن هستند. از طرفی بسیاری از افراد، به‌خصوص در موقعیت جدید یا هنگام روبه‌‌رو شدن با افراد غریبه، خجالت کشیده یا معذب می‌شوند، در حالی که به محض گرم گرفتن این وضعیت برای‌شان قابل تحمل است و به آرامش می‌رسند. در مقابل، این وضعیت برای کسانی که از اختلال «اضطراب اجتماعی» رنج می‌‌برند قابل تحمل نیست و نمی‌توانند در موقعیت اجتماعی آرامش خود را حفظ کنند. اضطراب یا هراس اجتماعی یکی از شایع‌ترین مشکلات در بین همه جوامع است. در فوبیای اجتماعی فرد در سطوح عاطفی، جسمی و شناختی، احساساتی را تجربه می‌کند. فرد در نتیجه این احساسات از قرار گرفتن در موقعیت‌های اجتماعی بسیار اذیت می‌شود، تا حدی که ممکن است از قرار گرفتن در موقعیت‌های اجتماعی پرهیز کند. افراد مبتلا به این اختلال از قضاوت منفی دیگران می‌ترسند. این حالت می‌تواند احساس شرمساری، خجالت کشیدن و حتی افسردگی را در آن‌ها ایجاد کند. اضطراب اجتماعی دومین اختلال اضطرابی رایج است که معمولاً تشخیص داده می‌شود. دو نوع اضطراب اجتماعی وجود دارد: خاص و منتشر (فراگیر). یک مثال اضطراب اجتماعی خاص، ترس از صحبت در حضور گروهی از افراد است. در حالی که افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی منتشر، در بسیاری از موقعیت‌های اجتماعی مضطرب، عصبی و ناراحت هستند. اکثراً افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی، دارای نوع منتشر این اختلال هستند. هنگامی که در موقعیت‌های مختلف زندگی فرد اضطراب، نگرانی، بلاتکلیفی، افسردگی، شرمساری، احساس حقارت و سرزنش خود دخیل باشد، ممکن است علت آن نوع اضطراب اجتماعی منتشر (فراگیر) باشد. اختلال اضطراب اجتماعی شدید می‌تواند زندگی روزمره فرد را مختل کند. شاید فرد بیمار در ارتباط با دوستان، ارتباط با خانواده و همسر، مصاحبه‌های شغلی و تحصیل با مشکل مواجه شود. این افراد بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به افسردگی و سوءمصرف الکل هستند. علی‌رغم وجود درمان‌های مؤثر برای اختلال هراس اجتماعی، فقط پنج‌درصد این افراد برای درمان به متخصص مراجعه می‌کنند و بیشتر با این مشکل و تبعات آن زندگی می‌کنند. خوشبختانه با وجود آزاردهنده بودن این اختلال، روش‌های درمانی مؤثری برای حل آن وجود دارد. هرچند متأسفانه‌ درصد کمی از مبتلایان به درمان اصولی دسترسی دارند. درمان دارویی برای برخی از افراد مبتلا به اختلال فوبیای اجتماعی مفید واقع می‌شود. مطالعات نشان می‌دهد که برخی از داروهای ضد‌افسردگی و ضد‌اضطراب می‌توانند در کنار روان‌درمانی، مفید باشند. دارو درمانی بدون روان‌درمانی، تأثیر بلند‌مدتی ندارد. به نظر می‌رسد داروهای ضد‌افسردگی روی همه افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی مؤثر نیستند و تنها ۱۵‌درصد از این بیماران از دارو درمانی نتیجه می‌گیرند. با اینکه فوبیای اجتماعی سومین اختلال روانی شایع است که 10میلیون نفر از جمعیت آمریکا را تحت‌الشعاع قرار داده، می‌توان به صورت مؤثر به این افراد کمک کرد. فوبیای اجتماعی لزوماً نباید منجر به تضعیف توانایی فرد شود. اگر از این اختلال رنج می‌‌برید یا کسی را می‌شناسید که دچار این اختلال است، امروز بیشتر از هر زمان دیگر می‌‌توانید احساس آسودگی و آزادی ناشی از یک زندگی فعال را تجربه کنید. اجازه ندهید اضطراب اجتماعی شما را از برخوردار شدن از تمام امکانات زندگی محروم کند.