هوای سرآشپزها را داشته باشید
امیر جلیلی سرآشپز بیمارستان شفای مسجدسلیمان
آشپزی به‌عنوان یکی از مشاغل جذاب طرفداران بسیاری دارد، اما افرادی می‌توانند به‌طور جدی در این حرفه باقی بمانند که عاشق آشپزی باشند. من از سال 1375 به‌طور جدی در این حرفه مشغول به خدمت شده‌ام. آن زمان بسیاری کارفرماها از ارسال لیست بیمه خودداری می‌کردند و من نیز در اوایل کار از پوشش بیمه بهره‌مند نبودم. پس از خدمت سربازی که با قوانین بیمه‌ای آشنا شدم، در مراکزی که مشغول به فعالیت بودم، تأکید داشتم که تحت‌پوشش بیمه قرار بگیرم.
معتقدم سرآشپزها نقش مهمی در سلامت افراد جامعه دارند و این نقش برای آشپزهای بیمارستان، بسیار برجسته‌تر و بارزتر است، زیرا بیماران در شرایط ناخوشی قرار داشته و برای کسب سلامت خود به این مراکز مراجعه کرده‌اند و این آشپزها هستند که با طبخ غذاهای سالم، می‌توانند روند بهبود بیماران را تسریع کنند. از طرفی بسیاری از بیماران به‌دلیل بدحالی و بی‌اشتهایی قادر به مصرف مواد غذایی نیستند و برای کمک به این بیماران همواره ذائقه آن‌ها را در آشپزی موردنظر قرار می‌دهم و از آن‌ها سؤال می‌کنم که چه نوع غذایی را دوست دارند و برای مثال اگر در برنامه غذایی آن روز پخت جوجه تعیین شده باشد، نظر آن‌ها را برای نوع پخت جوجه می‌پرسم تا با میل و رغبت غذای خود را مصرف کنند.
در واحد آشپزخانه، روزانه سه نوع غذای «کم‌نمک و کم‌چرب»، غذای دیابتی و غذای معمولی تهیه می‌شود. به این ترتیب همه افراد در بیمارستان به غذاهای مناسب ذائقه خود دسترسی دارند و بیماران نیز با خاطری آسوده غذایی را میل می‌کنند که برای حفظ سلامت آن‌ها مفید است. فعالیت در آشپزخانه از 7:30 صبح آغاز شده و تا 2:30 بعدازظهر در یک شیفت ادامه می‌یابد. شیفت دوم نیز از 1:30 بعدازظهر شروع و تا 8 شب به طول می‌انجامد. در مجموع پنج نیروی انسانی در این واحد مشغول به فعالیت هستند که در یک شیفت دو نیرو و در شیفت دیگر سه نیروی انسانی حضور دارند. هرچند در این واحد با کمبود نیرو مواجه هستیم، اما وظایف خود را به خوبی ایفا کرده و اجازه نمی‌دهیم تا خللی در انجام امور پیش آید. لیست غذای بیماران به‌طور ماهانه از سوی مسئول تغذیه بیمارستان تعیین شده و روزانه 100 تا 120 پُرس غذا همراه با صبحانه تهیه و توزیع می‌شود. لیست غذای ماهانه معمولاً بر اساس محصولات فصلی و نوع سبزیجات در دسترس تعیین شده و برنامه‌های غذایی تغییر می‌کند.
انتظار می‌رود تا مسئولان تأمین‌اجتماعی هوای سرآشپزها را داشته باشند و با توجه به مسئولیت سنگینی که بر دوش داریم، دریافتی مناسبی هم داشته باشیم. در حال حاضر تفاوتی بین دریافتی‌ها وجود ندارد و همان حقوقی را می‌گیریم که سایر افراد با مسئولیت کمتر دریافت می‌کنند و بار زحمات ما نادیده انگاشته می‌شود. همچنین سرویس رفت‌وآمد به بیمارستان نیز وجود ندارد. آشپزها معمولاً استراحت ندارند و در خانه هم باید برای اعضای خانواده آشپزی کنند. این روند زندگی آن‌هاست که تاوان علاقه خود را به این حرفه می‌پردازند.
معتقدم سرآشپزها نقش مهمی در سلامت افراد جامعه دارند و این نقش برای آشپزهای بیمارستان، بسیار برجسته‌تر و بارزتر است، زیرا بیماران در شرایط ناخوشی قرار داشته و برای کسب سلامت خود به این مراکز مراجعه کرده‌اند و این آشپزها هستند که با طبخ غذاهای سالم، می‌توانند روند بهبود بیماران را تسریع کنند. از طرفی بسیاری از بیماران به‌دلیل بدحالی و بی‌اشتهایی قادر به مصرف مواد غذایی نیستند و برای کمک به این بیماران همواره ذائقه آن‌ها را در آشپزی موردنظر قرار می‌دهم و از آن‌ها سؤال می‌کنم که چه نوع غذایی را دوست دارند و برای مثال اگر در برنامه غذایی آن روز پخت جوجه تعیین شده باشد، نظر آن‌ها را برای نوع پخت جوجه می‌پرسم تا با میل و رغبت غذای خود را مصرف کنند.
در واحد آشپزخانه، روزانه سه نوع غذای «کم‌نمک و کم‌چرب»، غذای دیابتی و غذای معمولی تهیه می‌شود. به این ترتیب همه افراد در بیمارستان به غذاهای مناسب ذائقه خود دسترسی دارند و بیماران نیز با خاطری آسوده غذایی را میل می‌کنند که برای حفظ سلامت آن‌ها مفید است. فعالیت در آشپزخانه از 7:30 صبح آغاز شده و تا 2:30 بعدازظهر در یک شیفت ادامه می‌یابد. شیفت دوم نیز از 1:30 بعدازظهر شروع و تا 8 شب به طول می‌انجامد. در مجموع پنج نیروی انسانی در این واحد مشغول به فعالیت هستند که در یک شیفت دو نیرو و در شیفت دیگر سه نیروی انسانی حضور دارند. هرچند در این واحد با کمبود نیرو مواجه هستیم، اما وظایف خود را به خوبی ایفا کرده و اجازه نمی‌دهیم تا خللی در انجام امور پیش آید. لیست غذای بیماران به‌طور ماهانه از سوی مسئول تغذیه بیمارستان تعیین شده و روزانه 100 تا 120 پُرس غذا همراه با صبحانه تهیه و توزیع می‌شود. لیست غذای ماهانه معمولاً بر اساس محصولات فصلی و نوع سبزیجات در دسترس تعیین شده و برنامه‌های غذایی تغییر می‌کند.
انتظار می‌رود تا مسئولان تأمین‌اجتماعی هوای سرآشپزها را داشته باشند و با توجه به مسئولیت سنگینی که بر دوش داریم، دریافتی مناسبی هم داشته باشیم. در حال حاضر تفاوتی بین دریافتی‌ها وجود ندارد و همان حقوقی را می‌گیریم که سایر افراد با مسئولیت کمتر دریافت می‌کنند و بار زحمات ما نادیده انگاشته می‌شود. همچنین سرویس رفت‌وآمد به بیمارستان نیز وجود ندارد. آشپزها معمولاً استراحت ندارند و در خانه هم باید برای اعضای خانواده آشپزی کنند. این روند زندگی آن‌هاست که تاوان علاقه خود را به این حرفه می‌پردازند.
ارسال دیدگاه
