رئیس کنفرانس بیابان‌زدایی سازمان ملل هشدار داد که پیش از افزایش ۱.۵ درجه‌ای دمای جهان، احتمالاً وضعیت تأمین مواد غذایی با اختلال عمده مواجه خواهد شد. علت آن تأثیرات بحران آب‌و‌هوایی، بحران کمبود آب و شیوه‌های ضعیف کشاورزی است که در ترکیب با یکدیگر کشاورزی جهانی و تأمین مواد غذایی را تهدید می‌کنند.
«آلن ریچارد دانواهی» وزیر دفاع سابق ساحل عاج که سال گذشته اجلاس سازمان ملل متحد در مورد بیابان‌زایی را رهبری کرد، گفت که اثرات خشکسالی با سرعتی بیشتر از حد انتظار در حال رخ دادن است. او گفت: «تغییر آب‌و‌هوا یک بیماری همه‌گیر است که باید به سرعت با آن مبارزه کنیم. ببینید تخریب آب‌و‌هوا با چه سرعتی پیش می‌رود؛ من فکر می‌کنم که حتی سریع‌تر از آنچه پیش‌بینی می‌کردیم پیش می‌رود. همه انتظار دارند ۱.۵ درجه سانتیگراد (بالاتر از سطوح ماقبل صنعتی) افزایش دما داشته باشیم و این یک هدف بسیار مهم است. اما در واقع، ممکن است قبل از رسیدن به درجه دمایی پیش از صنعتی شدن برخی اتفاقات بد و پیش‌بینی نشده رخ دهد، اتفاقاتی در حیطه‌های تخریب خاک، کمبود آب و بیابان‌زایی.»
«دونواهی» با اشاره به اینکه مشکلات افزایش دما، موج گرما و خشکسالی و سیل شدیدتر، امنیت غذایی را در بسیاری از مناطق به خطر انداخته است، گفت: «به تأثیرات خشکسالی بر امنیت غذایی، تأثیرات خشکسالی بر مهاجرت جمعیت، تأثیرات خشکسالی بر تورم نگاه کنید. ما می‌توانیم شتابی از اثرات منفی به غیر از دما داشته باشیم.»
او گفت: «شیوه‌های بد کشاورزی کمکی به بهبود وضعیت نمی‌کند. تخریب خاک با عادت‌های بد همراه است و روشی که ما در کشاورزی انجام می‌دهیم منجر به تخریب خاک می‌شود. وقتی خاک تحت‌تأثیر قرار می‌گیرد، عملکرد کشت محصول نیز تغییر می‌کند.»
«دونواهی» از سرمایه‌گذاران بخش خصوصی خواست تا مشارکت و از فرصت‌ها برای کسب سود استفاده کنند. بخش خصوصی به کشاورزی و استفاده بهتر از خاک علاقه دارد. مواردی مثل بهبود بازده یا زراعت راه دیگری است که بخش خصوصی می‌تواند در کشاورزی بازگشت سرمایه داشته باشد. برای تأمین مالی بخش خصوصی و جذب آن‌ها در این سیستم پر ریسک تولید محصول کشاورزی باید راه‌هایی نو یافت و مسیرهای سرمایه‌گذاری جدیدی را پیش‌رو قرار داد.
همراه با کنوانسیون سازمان ملل در مورد تنوع زیستی که هدف آن حفاظت از فراوانی گونه‌هاست، دولت‌های سراسر جهان در سال ۱۹۹۲ معاهده‌ای مبنی بر مبارزه با بیابان‌زایی امضا کردند. چنین تعهداتی در کنار کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب‌و‌هوایی که معاهده اصلی توافق‌نامه آب‌و‌هوایی پاریس در سال ۲۰۱۵ است، می‌تواند مسیرهای جدید را تسهیل کند. اما پیمان مبارزه با بیابان‌زایی کمترین توجه را به خود جلب کرد و تعهدات (Cop۱۵) در مورد مبارزه با بیابان‌زایی در مقایسه با اجلاس آب‌وهوای (Cop۲۷) به حد زیادی مورد توجه قرار نگرفت. نشست‌های مبارزه با بیابان‌زایی کمتر از اجلاس‌های آب‌و‌هوایی برگزار می‌شود. کنفرانس بعدی بیابان‌زدایی در دسامبر سال ۲۰۲۴ در ریاض برگزار خواهد شد، در حالی که اجلاس بعدی آب‌و‌هوا، (Cop۲۸)، در اواخر نوامبر در دبی برگزار می‌شود.
«دونواهی» معتقد است جهان نمی‌تواند بیابان‌زایی را نادیده بگیرد. او در این باره می‌گوید: «ما باید همه مشکلات را با هم حل کنیم. بیابان‌زایی و خشکسالی منجر به تغییرات اقلیمی و از بین رفتن تنوع زیستی می‌شود و هنگامی که تغییرات آب‌و‌هوایی رخ می‌دهد با خشکسالی، سیل و طوفان مواجه خواهید شد. این فقط کشورهای فقیر نیستند که از تغییرات آب‌و‌هوایی و خشکسالی رنج می‌برند. همه در یک قایق نشسته‌ایم؛ از بین رفتن امنیت غذایی به معنای ناامنی آن در همه‌جاست. تغییرات آب‌و‌هوایی، خشکسالی، طوفان و سیل هیچ مرزی نمی‌شناسند، آن‌ها برای رفتن به کشور دیگر به ویزا و گذرنامه نیازی ندارند». او افزود: «کشورهای ثروتمند باید برای راه‌حل‌های بحران آب‌و‌هوا به آفریقا نگاه کنند. آفریقا از بسیاری منابع طبیعی بهره‌مند است. منابعی که برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، بهبود امنیت غذایی و حفظ تنوع زیستی لازم‌اند؛ از مواد معدنی مورد نیاز برای فناوری انرژی‌های تجدیدپذیر گرفته تا جنگل‌ها، خورشید و ذخایر وسیع آب‌های زیرزمینی.»
منبع: گاردین