رویکرد مطالعات میان‌رشته‌ای قرن 21، موجب پدید آمدن عصر همگرایی شد و این امر در ادغام مجدد و مکرر رشته‌های علمی در سال‌های جدید منعکس شده است. همگرایی علوم، در سطوح بعدی موجب درهم آمیخته ‌شدن فناوری‌ها، رشته‌ها و روش‌های پردازش نیز می‌شود و طی آن مجموعه‌ای از مسیرها و فرصت‌های جدید خلق می‌شود. نیازهای جدید و فرصت‌هایی که در همگرایی‌های فناورانه رخ می‌دهد، مورد توجه نظام‌های نوآوری نیز قرار گرفته‌اند و چشم‌اندازهای مهمی در توسعه اقتصادی و اجتماعی پدید آورده‌اند در اوایل قرن نوزدهم انقلاب صنعتی باعث تحول در کمیت و سرعت تولید شد و توانایی‌های انسان را بسط داد و پس از مدتی در قرن بیستم، ظهور اینترنت و رایانه زندگی انسان‌ها را دگرگون کرد. در عصر جدید اما، بیش از آنکه بر روی توسعه فناوری‌های جدید توجه شود، به همگرایی و ترکیب آن‌ها توجه می‌شود. امروزه همگرایی بین فناوری‌های مختلف مورد توجه قرار می‌گیرد، اما در بیشتر موارد، منظور از فناوری همگرا، فناوری انبیک (NBIC) است.
همگرایی و ادغام فناوری‌های مختلف که یکی از موضوعات جدید در دهه 2000 میلادی است، به دنبال کاهش فاصله بین ناکارآمدی و پیشرفت‌های فناوری است. امروزه با اینکه به رویکرد همگرایی به صورت هدفمند و برای همه فناوری‌ها نگاه می‌شود، اما برای اولین‌بار در سال 2000 و در پروژه‌ای مشترک بین 70 دانشمند جهان شکل گرفت. این دانشمندان به دنبال ترکیب چهار فناوری، یعنی «نانوفناوری»، «زیست‌فناوری»، «فناوری اطلاعات» و «علوم شناختی» بودند و به باور آن‌ها هرکدام از این چهار حوزه که موجب پیشرفت عملکرد انسان شده‌اند، در ترکیب با یکدیگر فرصت‌های بی‌شماری را خلق خواهند کرد. امروزه فناوری همگرای انبیک (NBIC) که سرواژه نام‌های مربوط به این چهار حوزه فناورانه است، به یکی از موضوعات جذاب برای دانشمندان و حتی زیست‌بوم‌های نوآوری تبدیل شده است.
ترکیب چهار فناوری ذکر شده، شکلی عمیق‌تر نسبت به استفاده از ابزارهای هر فناوری در دیگری است. امروزه از اینترنت یا فناوری اطلاعات در بسیاری از علوم استفاده می‌شود، اما در همگرایی اجزا و اصول فناورانه با یکدیگر ادغام می‌شود و فقط از ابزارها استفاده نمی‌شود. همچنین همگرایی فناوری، چیزی فراتر از تلفیق رشته‌ها و فناوری‌‏های مختلف است. ارزشی که از طریق همگرایی افزوده می‌‏شود، ایجاد ایده‏‌ها، روش‌ها و خروجی‌های کاملاً جدید را به دنبال دارد.