سبک زندگی بیماران تالاسمی
اگر یک فرد مبتلا به تالاسمی از کودکی تا بزرگسالی از یک سبک زندگی نزدیک به نرمال برخوردار باشد، می‌تواند از رشد منظم جسمی و عاطفی بهره برده و حتی حس شیرین پدر یا مادر شدن را تجربه کند.
رژیم غذایی
بیماران مبتلا به تالاسمی الزامات تغذیه‌ای ویژه‌ای ندارند، جز در مواردی که نسخه‌های پزشکی خاصی داشته باشند. تجویز و پیروی از یک رژیم غذایی محدود راحت است، اما پایبندی به آن در طولانی‌مدت دشوار خواهد بود. با توجه به روند درمانی سنگین بیماران تالاسمی، ایجاد محدودیت‌های فراوان تغذیه‌ای شرایط و ادامه درمان را سخت‌تر و ناکارآمدتر خواهد کرد. در طول دوره رشد جسمی یک بیمار تالاسمی، دریافت میزان انرژی با چربی و قند طبیعی توصیه می‌شود. در دوران نوجوانی و بزرگسالی، رژیم غذایی حاوی کربوهیدرات‌های تصفیه شده (قند، نوشابه، تنقلات) ممکن است در به تأخیر انداختن روند درمان مؤثر باشد.
سیگار کشیدن
استعمال سیگار ممکن است مستقیماً بر روی بازسازی استخوان که با پوکی استخوان همراه است و یا اثرات منفی‌ای که با سلامت عمومی مرتبط است، تأثیر بگذارد.
مواد‌مخدر
در بسیاری از کشورها، سوء‌مصرف مواد‌مخدر در میان نوجوانان، جوانان و بزرگسالان معمول است. برای فرد مبتلا به یک بیماری مزمن، سوء‌مصرف مواد‌مخدر می‌تواند تهدیدی جدی برای یک وضعیت چالش‌برانگیز باشد و تعادل عوامل مؤثر بر سلامت جسمی و روانی او را بر هم بزند. یک خطر اساسی این است که سوء‌مصرف مواد‌مخدر به‌عنوان یک روش جبرانی برای ایجاد محبوبیت در بین همسالان شناخته شود. برای جوانان مبتلا به تالاسمی احساس وابستگی، اختلاف و اضطراب می‌تواند بیماران را وادار کند تا از طریق سوء‌مصرف مواد، به‌دنبال طبیعی نشان‌دادن شرایط‌شان بروند. بحث شفاف در مورد این موضوعات ممکن است به بیمار کمک کند تا از خطرات مربوط به آن آگاهی پیدا کند.
ورزش کردن
به‌طور کلی، نیاز به فعالیت بدنی همیشه در بیماران مبتلا به تالاسمی وجود دارد. بیماران مبتلا به تالاسمی باید مانند دیگران کیفیت زندگی و طیف وسیعی از تجارب زندگی را تا حد امکان داشته باشند. ورزش می‌تواند برای دستیابی به این هدف به آن‌ها کمک کند.
سلامت روانی
سلامت روانی از اصول اولیه مراقبت‌های بهداشت روانی است. آگاهی از چگونگی شیوع و عوارض مخرب مشکلات روانی بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور، در پیشگیری و رفع مشکلات روانی و ارتقای کیفیت زندگی این بیماران نقش مهمی دارد. به‌رغم افزایش اطلاعات مربوط به ژنتیک و پاتوفیزیولوژی بیماری تالاسمی و پیشرفت خوب در درمان این بیماری مزمن، همچنان در زمینه جوانب روانشناختی بیماران کارهای مؤثری انجام نشده است. بیماری‌هایی چون تالاسمی، کیفیت زندگی افراد را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و همکاری آن‌ها را در زمینه درمان و پذیرش مداخلات مراقبتی کم می‌کند. از آنجایی که با انجام روش‌های درمانی مؤثر بسیاری از بیماران مبتلا به تالاسمی به سن بلوغ پا نهاده‌اند، شناخت و کاهش مسائل روانی این بیماران نیاز به سرمایه‌گذاری و تأکید بیشتر دارد. برنامه‌‌ریزی به‌منظور ارتقای سطح آگاهی، شرکت در کلاس‌ها و ارائه خدمات مشاوره‌ای روان پرستاری و برنامه‌های آموزشی و مشاوره‌ای صداوسیما و راهکارهای سازگارانه در کنار ارائه خدمات کلینیکی و درمانی برای بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور مناسب هستند. بدون‌شک، یافتن راهکارهایی برای ارتقای تصویر ذهنی، با تکیه بر ویژگی‌های مثبت شخصیتی و رفتاری و شناسایی و بهبود منابع امیدبخش، می‌تواند بر بهبود سلامت روانی این بیماران تأثیر مثبتی داشته باشد.
رژیم غذایی
بیماران مبتلا به تالاسمی الزامات تغذیه‌ای ویژه‌ای ندارند، جز در مواردی که نسخه‌های پزشکی خاصی داشته باشند. تجویز و پیروی از یک رژیم غذایی محدود راحت است، اما پایبندی به آن در طولانی‌مدت دشوار خواهد بود. با توجه به روند درمانی سنگین بیماران تالاسمی، ایجاد محدودیت‌های فراوان تغذیه‌ای شرایط و ادامه درمان را سخت‌تر و ناکارآمدتر خواهد کرد. در طول دوره رشد جسمی یک بیمار تالاسمی، دریافت میزان انرژی با چربی و قند طبیعی توصیه می‌شود. در دوران نوجوانی و بزرگسالی، رژیم غذایی حاوی کربوهیدرات‌های تصفیه شده (قند، نوشابه، تنقلات) ممکن است در به تأخیر انداختن روند درمان مؤثر باشد.
سیگار کشیدن
استعمال سیگار ممکن است مستقیماً بر روی بازسازی استخوان که با پوکی استخوان همراه است و یا اثرات منفی‌ای که با سلامت عمومی مرتبط است، تأثیر بگذارد.
مواد‌مخدر
در بسیاری از کشورها، سوء‌مصرف مواد‌مخدر در میان نوجوانان، جوانان و بزرگسالان معمول است. برای فرد مبتلا به یک بیماری مزمن، سوء‌مصرف مواد‌مخدر می‌تواند تهدیدی جدی برای یک وضعیت چالش‌برانگیز باشد و تعادل عوامل مؤثر بر سلامت جسمی و روانی او را بر هم بزند. یک خطر اساسی این است که سوء‌مصرف مواد‌مخدر به‌عنوان یک روش جبرانی برای ایجاد محبوبیت در بین همسالان شناخته شود. برای جوانان مبتلا به تالاسمی احساس وابستگی، اختلاف و اضطراب می‌تواند بیماران را وادار کند تا از طریق سوء‌مصرف مواد، به‌دنبال طبیعی نشان‌دادن شرایط‌شان بروند. بحث شفاف در مورد این موضوعات ممکن است به بیمار کمک کند تا از خطرات مربوط به آن آگاهی پیدا کند.
ورزش کردن
به‌طور کلی، نیاز به فعالیت بدنی همیشه در بیماران مبتلا به تالاسمی وجود دارد. بیماران مبتلا به تالاسمی باید مانند دیگران کیفیت زندگی و طیف وسیعی از تجارب زندگی را تا حد امکان داشته باشند. ورزش می‌تواند برای دستیابی به این هدف به آن‌ها کمک کند.
سلامت روانی
سلامت روانی از اصول اولیه مراقبت‌های بهداشت روانی است. آگاهی از چگونگی شیوع و عوارض مخرب مشکلات روانی بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور، در پیشگیری و رفع مشکلات روانی و ارتقای کیفیت زندگی این بیماران نقش مهمی دارد. به‌رغم افزایش اطلاعات مربوط به ژنتیک و پاتوفیزیولوژی بیماری تالاسمی و پیشرفت خوب در درمان این بیماری مزمن، همچنان در زمینه جوانب روانشناختی بیماران کارهای مؤثری انجام نشده است. بیماری‌هایی چون تالاسمی، کیفیت زندگی افراد را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و همکاری آن‌ها را در زمینه درمان و پذیرش مداخلات مراقبتی کم می‌کند. از آنجایی که با انجام روش‌های درمانی مؤثر بسیاری از بیماران مبتلا به تالاسمی به سن بلوغ پا نهاده‌اند، شناخت و کاهش مسائل روانی این بیماران نیاز به سرمایه‌گذاری و تأکید بیشتر دارد. برنامه‌‌ریزی به‌منظور ارتقای سطح آگاهی، شرکت در کلاس‌ها و ارائه خدمات مشاوره‌ای روان پرستاری و برنامه‌های آموزشی و مشاوره‌ای صداوسیما و راهکارهای سازگارانه در کنار ارائه خدمات کلینیکی و درمانی برای بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور مناسب هستند. بدون‌شک، یافتن راهکارهایی برای ارتقای تصویر ذهنی، با تکیه بر ویژگی‌های مثبت شخصیتی و رفتاری و شناسایی و بهبود منابع امیدبخش، می‌تواند بر بهبود سلامت روانی این بیماران تأثیر مثبتی داشته باشد.
ارسال دیدگاه
