ذرات پلاستیک مواد غذایی به مغز راه می‌یابند
نتایج پژوهش‌های محققان دانشگاه علوم پزشکی وین نشان داده که پلاستیک مورد استفاده در بستهبندی مواد غذایی دو ساعت پس از مصرف در مغز افراد یافت می‌شود. بر اساس این تحقیق میکروپلاستیک‌ها در جریان خون ما هستند و از طریق مواد مصرفی روزانه مانند شیر و گوشت به بدن ما راه پیدا می‌کنند. وجود خارجی ذرات میکرو و نانوپلاستیک (MNPs) در بدن ما به دلایل واضح خطرناک است و این ذرات به‌طور بالقوه می‌توانند به مکان‌های دوردست بدن ما راه یابند و به سلول‌های زنده
نفوذ کنند.
نتایج مطالعه اخیر نشان می‌دهد که چگونه این ذرات پلاستیکی می‌توانند خطر التهاب و تخریب عصبی را افزایش دهند. این در حالی است که پلی‌استایرن (پلاستیک پرکاربرد موجود در بستهبندی مواد غذایی) تنها دو ساعت پس از مصرف در مغز قابل تشخیص است. سد خونی مغزی، شبکه‌ای از رگ‌های خونی و بافت است که به جلوگیری از رسیدن سموم و مواد مضر به مغز کمک می‌کند. سد خونی مغزی یک سد سلولی مهم است که فقط به آب، اکسیژن، داروهای بیهوشی عمومی و دی‌اکسید‌کربن اجازه عبور به
مغز می‌دهد.
«لوکاس کنر» نویسنده ارشد این مطالعه از دانشگاه علوم پزشکی وین می‌گوید: «ذرات پلاستیک در مغز می‌توانند خطر التهاب، اختلالات عصبی یا حتی احتمال بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی مانند آلزایمر یا پارکینسون را افزایش دهند.» محققان مطالعه خود را بر روی شش موش انجام دادند که سه مورد از موش‌ها پلی‌استایرن خوراکی مصرف کرده بودند. دو تا چهار ساعت پس از مصرف موش‌ها از بین رفتند. این امر به محققان اجازه داد تا محتویات مغز آن‌ها را جمع‌آوری کرده و وجود پلاستیک در مغز را آزمایش کنند. محققان دریافتند که ذرات میکرو و نانوپلاستیک از سد خونی مغزی عبور کرده و در مغز موش‌ها
وجود دارند.
این محققان همچنین توضیح می‌دهند: «روده ما دیواره محافظ مشابهی دارد. ذرات میکرو و نانوپلاستیک می‌توانند وارد بدن شوند و از موانع نفوذ‌ناپذیر روده نیز عبور کنند. نحوه انتقال این ذرات از طریق این موانع فرایند پیچیده‌ای است که به عواملی مانند اندازه ذرات، شیمی سطح و نوع سلولی که با آن تعامل دارند بستگی دارد.» پژوهشگران این حوزه برای به حداقل رساندن آسیب احتمالی ذرات میکرو و نانوپلاستیک برای انسان و محیط زیست، محدود کردن استفاده از آن‌ها را
پیشنهاد می‌دهند.
نفوذ کنند.
نتایج مطالعه اخیر نشان می‌دهد که چگونه این ذرات پلاستیکی می‌توانند خطر التهاب و تخریب عصبی را افزایش دهند. این در حالی است که پلی‌استایرن (پلاستیک پرکاربرد موجود در بستهبندی مواد غذایی) تنها دو ساعت پس از مصرف در مغز قابل تشخیص است. سد خونی مغزی، شبکه‌ای از رگ‌های خونی و بافت است که به جلوگیری از رسیدن سموم و مواد مضر به مغز کمک می‌کند. سد خونی مغزی یک سد سلولی مهم است که فقط به آب، اکسیژن، داروهای بیهوشی عمومی و دی‌اکسید‌کربن اجازه عبور به
مغز می‌دهد.
«لوکاس کنر» نویسنده ارشد این مطالعه از دانشگاه علوم پزشکی وین می‌گوید: «ذرات پلاستیک در مغز می‌توانند خطر التهاب، اختلالات عصبی یا حتی احتمال بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی مانند آلزایمر یا پارکینسون را افزایش دهند.» محققان مطالعه خود را بر روی شش موش انجام دادند که سه مورد از موش‌ها پلی‌استایرن خوراکی مصرف کرده بودند. دو تا چهار ساعت پس از مصرف موش‌ها از بین رفتند. این امر به محققان اجازه داد تا محتویات مغز آن‌ها را جمع‌آوری کرده و وجود پلاستیک در مغز را آزمایش کنند. محققان دریافتند که ذرات میکرو و نانوپلاستیک از سد خونی مغزی عبور کرده و در مغز موش‌ها
وجود دارند.
این محققان همچنین توضیح می‌دهند: «روده ما دیواره محافظ مشابهی دارد. ذرات میکرو و نانوپلاستیک می‌توانند وارد بدن شوند و از موانع نفوذ‌ناپذیر روده نیز عبور کنند. نحوه انتقال این ذرات از طریق این موانع فرایند پیچیده‌ای است که به عواملی مانند اندازه ذرات، شیمی سطح و نوع سلولی که با آن تعامل دارند بستگی دارد.» پژوهشگران این حوزه برای به حداقل رساندن آسیب احتمالی ذرات میکرو و نانوپلاستیک برای انسان و محیط زیست، محدود کردن استفاده از آن‌ها را
پیشنهاد می‌دهند.
ارسال دیدگاه
