بيمه تأمين‌اجتماعی برای کارگران خانگی
سازمان جهانی کار در گزارش اخیر خود به وضعیت تأسف‌بار کارگران در منزل یا همان کارگران خانگی اشاره کرده است. طبق این گزارش، کارگران خانگی با وجود اینکه از نظر شغلی جزء مشاغل خدماتی غیرمولد محسوب می‌شوند، در جایگاه خود کمک مهمی به جامعه می‌کنند و مراقبت‌های حیاتی و خدمات مهم را برای خانواده‌ها فراهم می‌کنند، اما با این حال به آنها توجه نمی‌شود. بر اساس گزارش جدید سازمان بین المللی کار (ILO) به طور میانگین تنها شش درصد از کارگران خانگی در سراسر جهان به حمایت‌های بیمه‌ای و تأمین‌اجتماعی جامع دسترسی دارند.
به عبارت بهتر، بیش از ۹۴ درصد از پرستاران کودک و سالمند، خدمتکاران خانه، سرایداران و نظافتچی‌های منازل و آشپزهای موردی مهمانی‌ها و... به طیف کاملی از حمایت‌های اجتماعی دسترسی ندارند. حمایت‌هایی که شامل «مراقبت‌های پزشکی، بیماری، بیکاری، حقوق بهداشتی کهولت سن، پرداخت‌های مربوط به مشاغل زیان‌آور و آسیب‌های شغلی، مستمری بازنشستگی، کمک‌هزینه زایمان، بیمه از‌کار افتادگی و سایر مزایای بازنشستگی برای بازماندگان» می‌شود. گسترش پوشش مؤثر موجود در زمینه تأمین‌اجتماعی به نحو بسیار قابل توجهی از پوشش قانونی‌ای که به شکل رسمی باید برقرار باشد، عقب‌تر مانده است. از هر پنج کارگر خانگی فقط یک نفر در عمل تحت پوشش قرار می‌گیرد و اکثریت آن یک‌پنجم نیز قریب به اتفاق آنها به صورت غیررسمی شاغل بوده و پوشش استانداردی ندارند.
گزارش سازمان جهانی کار دقیقاً توضیح می‌دهد که به‌رغم کمک حیاتی آنها به جامعه مانند حمایت از خانواده‌هایی که بیشترین نیازهای شخصی و مراقبتی خود را دارند، اکثر ۷۵.۶ میلیون کارگر خانگی در جهان با موانع متعددی برای برخورداری از پوشش قانونی و دسترسی مؤثر به امنیت اجتماعی روبه‌رو هستند. آنها اغلب از قوانین ملی تأمین‌اجتماعی مستثنی هستند. از آنجا که ۷۶.۲ درصد از کارگران خانگی را زنان تشکیل می‌دهند، چنین شکاف‌های حمایت اجتماعی زنان را به‌ویژه آسیب‌پذیر می‌کند. گزارش فوق همچنین تفاوت‌های عمده بین مناطق را برجسته می‌کند. در اروپا و آسیای مرکزی، ۵۷.۳ درصد از کارگران خانگی به طور قانونی از همه مزایا تحت پوشش هستند. کمی بیش از ۱۰ درصد چنین حقی را در قاره آمریکا دارند. اما تقریباً هیچکدام به طور کامل در کشورهای عربی، آسیا و اقیانوسیه و آفریقا و مناطقی از آمریکای لاتین پوشش داده نمی‌شود.
در این گزارش آمده است که همه‌گیری کرونا شکاف‌های پوشش حمایت اجتماعی را که کارگران خانگی تجربه می‌کنند، «به‌طور واضحی» آشکار کرده است. آنها از جمله بدترین آسیب‌دیدگان در طول همه‌گیری بودند و بسیاری از آنها شغل و معیشت خود را برای رعایت فاصله اجتماعی از دست دادند. بسیاری از کسانی که شغل خود را حفظ کردند اغلب بدون تجهیزات حفاظتی کافی در معرض این بیماری قرار داشتند. با این حال، کارگران خانگی به ندرت می‌توانند به حمایت کافی از سلامت، مزایای بیماری یا بیکاری اعتماد کنند و آسیب‌پذیری آنها بیشتر است.
به عبارت بهتر، بیش از ۹۴ درصد از پرستاران کودک و سالمند، خدمتکاران خانه، سرایداران و نظافتچی‌های منازل و آشپزهای موردی مهمانی‌ها و... به طیف کاملی از حمایت‌های اجتماعی دسترسی ندارند. حمایت‌هایی که شامل «مراقبت‌های پزشکی، بیماری، بیکاری، حقوق بهداشتی کهولت سن، پرداخت‌های مربوط به مشاغل زیان‌آور و آسیب‌های شغلی، مستمری بازنشستگی، کمک‌هزینه زایمان، بیمه از‌کار افتادگی و سایر مزایای بازنشستگی برای بازماندگان» می‌شود. گسترش پوشش مؤثر موجود در زمینه تأمین‌اجتماعی به نحو بسیار قابل توجهی از پوشش قانونی‌ای که به شکل رسمی باید برقرار باشد، عقب‌تر مانده است. از هر پنج کارگر خانگی فقط یک نفر در عمل تحت پوشش قرار می‌گیرد و اکثریت آن یک‌پنجم نیز قریب به اتفاق آنها به صورت غیررسمی شاغل بوده و پوشش استانداردی ندارند.
گزارش سازمان جهانی کار دقیقاً توضیح می‌دهد که به‌رغم کمک حیاتی آنها به جامعه مانند حمایت از خانواده‌هایی که بیشترین نیازهای شخصی و مراقبتی خود را دارند، اکثر ۷۵.۶ میلیون کارگر خانگی در جهان با موانع متعددی برای برخورداری از پوشش قانونی و دسترسی مؤثر به امنیت اجتماعی روبه‌رو هستند. آنها اغلب از قوانین ملی تأمین‌اجتماعی مستثنی هستند. از آنجا که ۷۶.۲ درصد از کارگران خانگی را زنان تشکیل می‌دهند، چنین شکاف‌های حمایت اجتماعی زنان را به‌ویژه آسیب‌پذیر می‌کند. گزارش فوق همچنین تفاوت‌های عمده بین مناطق را برجسته می‌کند. در اروپا و آسیای مرکزی، ۵۷.۳ درصد از کارگران خانگی به طور قانونی از همه مزایا تحت پوشش هستند. کمی بیش از ۱۰ درصد چنین حقی را در قاره آمریکا دارند. اما تقریباً هیچکدام به طور کامل در کشورهای عربی، آسیا و اقیانوسیه و آفریقا و مناطقی از آمریکای لاتین پوشش داده نمی‌شود.
در این گزارش آمده است که همه‌گیری کرونا شکاف‌های پوشش حمایت اجتماعی را که کارگران خانگی تجربه می‌کنند، «به‌طور واضحی» آشکار کرده است. آنها از جمله بدترین آسیب‌دیدگان در طول همه‌گیری بودند و بسیاری از آنها شغل و معیشت خود را برای رعایت فاصله اجتماعی از دست دادند. بسیاری از کسانی که شغل خود را حفظ کردند اغلب بدون تجهیزات حفاظتی کافی در معرض این بیماری قرار داشتند. با این حال، کارگران خانگی به ندرت می‌توانند به حمایت کافی از سلامت، مزایای بیماری یا بیکاری اعتماد کنند و آسیب‌پذیری آنها بیشتر است.
ارسال دیدگاه
