طی چهار سال فعالیت دولت تدبیر و امید و روی کار آمدن مدیریتی در سازمان تامین‌اجتماعی که برای اولین بار از بدنه انتخاب شد، چندان دور از انتظار نبود که تحولی اساسی در وضع این سازمان ایجاد شود. مدیریتی که مسائل و مشکلات سازمانی را از نزدیک لمس کرده و توانست برای معضلاتی که در گذشته ریشه داشتند، با ثبات مدیریتی برنامه‌ریزی کند. همین ثبات سازمانی و همراهی و هماهنگی با دولت، تامین‌اجتماعی را به سمت شفاف‌سازی در حوزه‌های مختلف و به‌ویژه در زمینه‌های مالی سوق داد و پیشرفت را ممکن ساخت. فراموش نکنیم که دولت یازدهم با بحران‌های اقتصادی کم‌وبیش زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کرد و همین موضوع فعالیت‌های سازمان را به لحاظ منابع و مصارف متاثر کرد. با وجود این محدودیت‌ها، خدماتی که باید ارائه می‌شد، با مدیریت منسجم و اصولی ممکن شد. در همین دوره برای اولین بار اهداف و چشم‌انداز و ماموریت‌های بلندمدت سازمان تامین‌اجتماعی مشخص شد و عملکردها متناسب با آن پیش رفت که نتایج درخشانی در پی داشت. بدون شک اگر برنامه‌های راهبردی سازمان تامین‌اجتماعی که دارای پتانسیل بالایی هستند، به همین صورت استمرار داشته باشند، در پایان چهارساله دولت دوازدهم، سازمان تامین‌اجتماعی در جایگاه بالاتری از نظر مدیریتی، منابع و مصارف و نیروهای انسانی قرار می‌گیرد. از همه مهم‌تر اینکه نقش و جایگاه آن را در انتظام و قوت‌بخشی به نظام حمایت‌های اجتماعی، که دولت جدید هم به آن اقبال بیشتری نشان داده، روشن می‌کند. سال‌ها جای خالی حوزه رفاه و تامین‌اجتماعی در اولویت‌های دولت‌ها خالی بود اما توجه به سخنان رئیس‌جمهور در دو مراسم تحلیف و تنفیذ نشان می‌دهد که دولت جدید این نیاز را به‌خوبی درک کرده است. از این زاویه وظایف و انتظارات از سازمان تامین‌اجتماعی و حساسیت مسائل آن به‌ویژه در برخی مناطق بیش از گذشته خواهد بود.