پخش سریال تاسیان به کارگردانی تینا پاکروان در زمستان ۱۴۰۳ از شبکه نمایش خانگی آغاز شد و در مرداد ۱۴۰۴ در ۲۳ قسمت به پایان رسید. این سریال که یک قصه عاشقانه در بستری تاریخی بود، از نخستین قسمت‌ها با حواشی مواجه شد و همین حواشی با وجود این‌که برای کارگردان و عوامل سریال دردسرهایی به دنبال داشت، اما موجب اقبال مخاطبان به آن شد.  در بخشی از سریال تصاویری از ساواک نشان داده می‌شود که برخلاف سایر سریال‌هایی که تاکنون ساخته شده، چهرۀ مخوف آن را پس می‌زند و به چهرۀ روشنفکر، با دیسپلین و وطن‌دوست و ناصح آن را نشان می‌دهد. این تصویر که به‌شدت مورد نقد ناقدان قرار گرفت، این نگاه را در برداشت که چهرۀ ساواک در سریال تینا پاکروان به‌شدت فانتزی است، به‌طوری‌که روزنامۀ وطن امروز و مشرق‌نیوز از عبارت «ساواک جعلی و فانتزی» برای توصیف شخصیت‌پردازی سازمان استفاده کرده‌اند. تحلیلگران مدعی‌اند که سریال به‌نوعی ساواک را تطهیر کرده و انقلابیون و مبارزان را سطحی نشان می‌دهد؛ بی‌آن‌که نقش جدی مذهبی‌ها در انقلاب روایت شود. تحلیل‌های دیگری نیز تأکید دارند این روایت‌، برخلاف واقعیت مستند تاریخی است که ساواک به‌عنوان نمادی از شکنجه، نظارت گسترده و سرکوب سیاسی شناخته می‌شد و تاسیان نگاهی نوستالژیک و ایستا به آن دوران دارد.

تصویر یک مأمور انسانی و عاشق
شخصیت خسرو (امیر)، مأمور ساواک که بازی آن با نقش‌آفرینی هوتن شکیبا ایفا شده، انسانی عاشق، اخلاق‌گرا، پر تردید، مخالف شکنجه و حتی در نقش خود مستقل ظاهر می‌شود. او نه یک جلاد بی‌رحم، بلکه فردی است که عاشق می‌شود، تردید دارد، گاهی با شکنجه مخالف است و گاهی هم با مبارزان همدل می‌شود. درنتیجه این رویکرد باعث شده برخی مخاطبان این مأمور را بیش‌تر یک «قهرمان درونمایه‌دار» ببینند تا یک عامل سرکوب. پاکروان در این سریال از نمایش شکنجه‌های وحشتناک و فضای ترسناک ساواک پرهیز کرده، به‌‎طوری ‎‌که خبری از زندان‌های تاریک، بازجویی‌های خشونت‌آمیز و جو رعب‌آور نیست.
سریال «تاسیان» تلاش کرده مأمور ساواک را به‌عنوان فردی پیچیده، اخلاق‌مند و انسانی نشان دهد. این رویکرد با واقعیت تاریخی ساواک به‌عنوان یک نهاد مخوف امنیتی بسیار فاصله دارد و این موضوع باعث شده که بسیاری از منتقدان آن را تحریف و سفیدسازی تاریخ بدانند.