مرکز پژوهش‌های مجلس اخیراً ۹ راهکار تقنینی برای افزایش تحرک بدنی و ارتقای سلامت شهروندان ارائه داده است. این راهکارها با هدف کاهش هزینه‌های درمان و بهبود تندرستی جامعه تدوین شده‌اند. اولین راهکار، ایجاد سامانه‌ای یکپارچه برای ثبت فعالیت‌های ورزشی است تا داده‌های دقیق و قابل اتکا درباره میزان تحرک افراد جمع‌آوری شود. این اطلاعات امکان برنامه‌ریزی هدفمند و نظارت مستمر را فراهم می‌کند. دوم، افزایش دسترسی به مراکز ورزشی از طریق معرفی باشگاه‌های طرف قرارداد به بیمه‌شدگان، به‌ویژه برای اقشار کم‌درآمد، پیشنهاد شده است. سوم، اعطای یارانه ورزشی توسط بیمه‌ها برای کاهش هزینه استفاده از باشگاه‌ها در نظر گرفته شده که می‌تواند مشارکت عمومی را به شکل قابل توجهی افزایش دهد. چهارم، ارائه مشوق‌های بیمه‌ای نظیر تخفیف یا امتیازات ویژه برای افرادی که فعالیت بدنی منظم دارند، بخشی از برنامه‌های پیشگیرانه این طرح است که ضمن کاهش هزینه‌های درمان، انگیزه مالی ایجاد می‌کند. پنجم، حمایت از برنامه‌های اجتماعی مانند پیاده‌روی گروهی و فعالیت‌های ورزشی همگانی، که به گسترش فرهنگ تحرک و نشاط عمومی کمک می‌کند، از دیگر راهکارهای مهم است. ششم، حمایت از شرکت‌های دانش‌بنیان فعال در حوزه فناوری ورزشی و فراهم کردن تجهیزات هوشمند به بیمه‌شدگان، زمینه را برای استفاده از فناوری‌های نوین جهت پایش و افزایش تحرک بدنی فراهم می‌کند. هفتم، هماهنگی میان باشگاه‌های ورزشی و بیمه‌های سلامت‌محور به منظور کاهش هزینه‌های خدمات ورزشی و جمع‌آوری اطلاعات ورزشی بیمه‌شدگان، اهمیت ویژه‌ای دارد. هشتم، بهره‌گیری گسترده از ابزارهای هوشمند مانند ساعت‌های ورزشی، اپلیکیشن‌های سلامت و تجهیزات پوشیدنی برای افزایش مشارکت و پایش مستمر ورزشکاران پیشنهاد شده است. نهم و در نهایت، تصویب قانونی با عنوان «بیمه شناور متکی بر تحرک بدنی» می‌تواند چارچوبی رسمی برای اجرای راهکارهای پیشگیرانه و ترویج ورزش در نظام بیمه سلامت باشد.
این راهکارها با تمرکز بر همکاری میان دولت، بیمه‌ها، وزارت ورزش و بخش خصوصی طراحی شده‌اند و هدفشان ایجاد یک زیست‌بوم ورزشی پایدار است. اجرای موفق آن‌ها می‌تواند نه تنها سلامت عمومی را بهبود بخشد، بلکه با کاهش بروز بیماری‌های مزمن، هزینه‌های سنگین درمان را کاهش دهد. همچنین پیوند بین بیمه‌ها و ورزشگاه‌ها به ایجاد انگیزه مالی دوگانه منجر می‌شود که افراد را به تحرک بدنی مستمر تشویق می‌کند و بار مالی درمان را برای نظام بیمه کم می‌کند.
در ایران که تنها ۱۲ درصد مردم به طور منظم ورزش می‌کنند و فعالیت بدنی در مناطق شهری به ۸ درصد می‌رسد، این برنامه‌ها می‌توانند نقطه عطفی در ارتقای سلامت باشند. همچنین توجه به فناوری‌های هوشمند و توسعه شرکت‌های دانش‌بنیان در حوزه ورزش، به‌ویژه با حمایت بیمه‌ها، زمینه را برای افزایش مشارکت فراهم می‌کند.
تمرکز بر پیشگیری و کاهش هزینه‌های درمان، به جای صرفاً درمان، با این سیاست‌ها امکان‌پذیر خواهد بود و قانون‌گذاری در این حوزه می‌تواند نهادهای بیمه را به سمت سلامت‌محوری سوق دهد. مرکز پژوهش‌های مجلس این بسته را به عنوان پیشنهادی عملی و قابل اجرا ارائه داده و اکنون نوبت تصمیم‌گیرندگان است که با همکاری همه‌جانبه، این راهکارها را به اجرا درآورند.