زندگی مشقت‌بار یک‌سوم زنان جهان
به گزارش مؤسسه نظرسنجی گالوپ «شاخص جهانی سلامت زنان» نشان‌دهنده نابرابری در وضعیت نیمی از جمعیت جهان است. براساس این گزارش در سال ۲۰۲۱، بیش از یک نفر از هر سه زن یا تقریباً یک میلیارد زن با وضعیت مشقت‌باری برای برآوردن نیازهای بنیادی خود روبه‌رو بوده‌اند.
با پایان تمرکز یک ماهه بر زنان، نتایج آخرین نظرسنجی «شاخص جهانی سلامت زنان» (Hologic Global Women’s Health Index) مؤسسه گالوپ بر نابرابری رو به رشد در وضعیت سلامت نیمی از جمعیت جهان تأکید می‌کند.
اجرای بخش دوم این نظرسنجی جهانی روندهای نگران‌کننده‌ای را نشان می‌دهد. از جمله اینکه در سال ۲۰۲۱ نسبت به سال ۲۰۲۲ تعداد بیشتری از زنان و دختران برای برآوردن نیازهای اساسی خود در رنج بوده‌اند. این یک میلیارد زن و دختر در سرتاسر جهان در نظرسنجی موردنظر گفته‌اند که در مواقعی پول کافی برای خرید غذای موردنیاز خود ندارند. این نسبت در قیاس با سال قبل ۳۴ درصد افزایش یافته است.
علاوه بر این، روندها نشان می‌دهد که توانایی زنان برای برآورده کردن نیازهای اولیه خود (مانند تهیه غذا) کاهش یافته، در حالی که توانایی مردان برای انجام این کار تغییری نکرده است. زنان اندکی بیشتر از مردان (۳۷ درصد از زنان در مقابل ۳۳ درصد از مردان) در سال گذشته موقعیت‌هایی را تجربه کرده‌اند که پول کافی برای تهیه غذای موردنیاز خود را نداشته‌اند. این افزایش با تحقیقات سازمان ملل متحد مطابقت دارد که نشان می‌دهد ناامنی غذایی زنان در طول همه‌گیری بیشتر شده است.
اما در سال ۲۰۲۱ و در تأمین سرپناه، آمار مشقت وارده بر زنان و مردان به یک اندازه بود. از هر ۱۰ نفر سه نفر(۳۰ درصد) یا حدود ۸۰۰ میلیون زن و دختر گفتند که گاهی اوقات نمی‌توانند هزینه سرپناه را بپردازند. این درصد مشابه ۲۹درصدی است که در سال ۲۰۲۰ همین وضعیت را گزارش داده بودند. نظارت بر این روندها در سال‌های آینده بسیار مهم خواهد بود، زیرا عواملی که این شاخص آن‌ها را می‌سنجد با امید به زندگی زنان در بدو تولد مرتبط است. برآورده کردن نیازهای اساسی بیشترین ارتباط را با مدت زندگی یک زن دارد.
«شاخص جهانی سلامت زنان» پنج بعد کلیدی سلامت را اندازه‌گیری می‌کند که در صورت ترکیب، ۸۰ درصد از طیف امید به زندگی زنان در بدو تولد را توضیح می‌دهد. ابعاد اندازه‌گیری شده در این نظرسنجی شامل مراقبت‌های پیشگیرانه، سلامت عاطفی، نگرش به سلامت و ایمنی، سلامت فردی و نیازهای اساسی است. نمرات بالاتر در بعد نیازهای اساسی سلامت به این معناست که زنان کمتری برای تأمین غذای ضروری و سرپناه تلاش می‌کنند. در سطح جهانی، زنان در سال ۲۰۲۱ (با امتیاز ۶۶) نسبت به سال ۲۰۲۰ (۶۸) امتیاز کلی کمتری در بعد نیازهای اساسی
کسب کردند.
نابرابری در مورد نیازهای اساسی فراتر از ابعاد جنسیت است. نتایج سلامت زنان نیز وابیته به موقعیت و متأثر از دسترسی، اطلاعات و فرصت آن‌ها نسبت به مسائل گوناگون است. به‌عنوان مثال، مکانی که یک زن در آن زندگی می‌کند، وضعیت سلامت او را تعیین خواهد کرد. کشورهای پردرآمد با امید به زندگی حداقل ۸۲ سال برای زنان، کشورهایی هستند که در صدر شاخص بعد نیازهای اساسی قرار دارند، در حالی که کشورهایی که امتیاز پایین‌تری دارند، درآمد پایین‌تری هم دارند و امید به زندگی زنان در آن‌ها کمتر از میانگین جهانی ۷۵ سال برای زنان است. البته در همین حال، برخی از کشورهای پردرآمد توان تأمین نیازهای اساسی زنان را ندارند؛ برای مثال، تقریباً از هر چهار زن در ایالات متحده، یک نفر در سال گذشته گزارش داده که در مواقعی قادر به تهیه غذا نبوده است.
این شاخص در بخش دیگری یک شکاف رو به رشد را در توانایی زنان برای برآوردن نیازهای اساسی، بسته به سطح تحصیلات آن‌ها نشان می‌دهد.
از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱، افرادی که دارای تحصیلات ابتدایی یا پایین‌تر از آن بودند، امتیازات‌شان در بُعد نیازهای اساسی دو امتیاز کاهش یافت، در حالی که زنان با بالاترین سطح تحصیلات، نمرات خود را پنج امتیاز افزایش دادند. زنان با تحصیلات ابتدایی یا کمتر در مقایسه با زنان با بالاترین سطح تحصیلات (۴۸ درصد در مقابل ۱۳ درصد) بیش از سه برابر بیشتر برای تهیه پول غذا دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند و ۲.۵ برابر بیشتر (۳۸ درصد در مقابل ۱۵ درصد) در معرض مشکل تأمین سرپناه هستند.
اجرای بخش دوم این نظرسنجی جهانی روندهای نگران‌کننده‌ای را نشان می‌دهد. از جمله اینکه در سال ۲۰۲۱ نسبت به سال ۲۰۲۲ تعداد بیشتری از زنان و دختران برای برآوردن نیازهای اساسی خود در رنج بوده‌اند. این یک میلیارد زن و دختر در سرتاسر جهان در نظرسنجی موردنظر گفته‌اند که در مواقعی پول کافی برای خرید غذای موردنیاز خود ندارند. این نسبت در قیاس با سال قبل ۳۴ درصد افزایش یافته است.
علاوه بر این، روندها نشان می‌دهد که توانایی زنان برای برآورده کردن نیازهای اولیه خود (مانند تهیه غذا) کاهش یافته، در حالی که توانایی مردان برای انجام این کار تغییری نکرده است. زنان اندکی بیشتر از مردان (۳۷ درصد از زنان در مقابل ۳۳ درصد از مردان) در سال گذشته موقعیت‌هایی را تجربه کرده‌اند که پول کافی برای تهیه غذای موردنیاز خود را نداشته‌اند. این افزایش با تحقیقات سازمان ملل متحد مطابقت دارد که نشان می‌دهد ناامنی غذایی زنان در طول همه‌گیری بیشتر شده است.
اما در سال ۲۰۲۱ و در تأمین سرپناه، آمار مشقت وارده بر زنان و مردان به یک اندازه بود. از هر ۱۰ نفر سه نفر(۳۰ درصد) یا حدود ۸۰۰ میلیون زن و دختر گفتند که گاهی اوقات نمی‌توانند هزینه سرپناه را بپردازند. این درصد مشابه ۲۹درصدی است که در سال ۲۰۲۰ همین وضعیت را گزارش داده بودند. نظارت بر این روندها در سال‌های آینده بسیار مهم خواهد بود، زیرا عواملی که این شاخص آن‌ها را می‌سنجد با امید به زندگی زنان در بدو تولد مرتبط است. برآورده کردن نیازهای اساسی بیشترین ارتباط را با مدت زندگی یک زن دارد.
«شاخص جهانی سلامت زنان» پنج بعد کلیدی سلامت را اندازه‌گیری می‌کند که در صورت ترکیب، ۸۰ درصد از طیف امید به زندگی زنان در بدو تولد را توضیح می‌دهد. ابعاد اندازه‌گیری شده در این نظرسنجی شامل مراقبت‌های پیشگیرانه، سلامت عاطفی، نگرش به سلامت و ایمنی، سلامت فردی و نیازهای اساسی است. نمرات بالاتر در بعد نیازهای اساسی سلامت به این معناست که زنان کمتری برای تأمین غذای ضروری و سرپناه تلاش می‌کنند. در سطح جهانی، زنان در سال ۲۰۲۱ (با امتیاز ۶۶) نسبت به سال ۲۰۲۰ (۶۸) امتیاز کلی کمتری در بعد نیازهای اساسی
کسب کردند.
نابرابری در مورد نیازهای اساسی فراتر از ابعاد جنسیت است. نتایج سلامت زنان نیز وابیته به موقعیت و متأثر از دسترسی، اطلاعات و فرصت آن‌ها نسبت به مسائل گوناگون است. به‌عنوان مثال، مکانی که یک زن در آن زندگی می‌کند، وضعیت سلامت او را تعیین خواهد کرد. کشورهای پردرآمد با امید به زندگی حداقل ۸۲ سال برای زنان، کشورهایی هستند که در صدر شاخص بعد نیازهای اساسی قرار دارند، در حالی که کشورهایی که امتیاز پایین‌تری دارند، درآمد پایین‌تری هم دارند و امید به زندگی زنان در آن‌ها کمتر از میانگین جهانی ۷۵ سال برای زنان است. البته در همین حال، برخی از کشورهای پردرآمد توان تأمین نیازهای اساسی زنان را ندارند؛ برای مثال، تقریباً از هر چهار زن در ایالات متحده، یک نفر در سال گذشته گزارش داده که در مواقعی قادر به تهیه غذا نبوده است.
این شاخص در بخش دیگری یک شکاف رو به رشد را در توانایی زنان برای برآوردن نیازهای اساسی، بسته به سطح تحصیلات آن‌ها نشان می‌دهد.
از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱، افرادی که دارای تحصیلات ابتدایی یا پایین‌تر از آن بودند، امتیازات‌شان در بُعد نیازهای اساسی دو امتیاز کاهش یافت، در حالی که زنان با بالاترین سطح تحصیلات، نمرات خود را پنج امتیاز افزایش دادند. زنان با تحصیلات ابتدایی یا کمتر در مقایسه با زنان با بالاترین سطح تحصیلات (۴۸ درصد در مقابل ۱۳ درصد) بیش از سه برابر بیشتر برای تهیه پول غذا دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند و ۲.۵ برابر بیشتر (۳۸ درصد در مقابل ۱۵ درصد) در معرض مشکل تأمین سرپناه هستند.
ارسال دیدگاه
