طبق گزارش سازمان ملل، اکنون هند رسماً پرجمعیت‌ترین کشور جهان است که برای اولین‌بار در سال جاری از چین پیشی گرفته است. اما این کشور تا چه حد یک بازار بزرگ است؟ از زمانی که این کشور بیش از سه دهه پیش شروع به آزادسازی اقتصاد کرد، شرکت‌های هندی و غیرهندی در تلاش بودند تا بفهمند چه تعداد از هندی‌ها به‌اندازه‌ای پول دارند که به‌عنوان طبقه متوسط طبقه‌بندی شوند. برآوردها میزان طبقه متوسط را کسری کوچک از جمعیت بیش از 1.4 میلیارد نفری که سازمان ملل تخمین زده، نشان می‌دهد. برخی بررسی‌های قبلی تعداد افراد طبقه متوسط را کمتر از ۱۰۰ میلیون نفر برآورد می‌کنند که نشان می‌دهد میزان قشر مصرف‌کننده هند از نظر اندازه به کشورهای جنوب شرق آسیا یا اقتصادهای متوسط اروپا نزدیک‌تر است تا چین. بسیاری از هندی‌ها پول کافی برای پرداخت مالیات بر درآمد را ندارند، خارج از اقتصاد رسمی کار می‌کنند و یا به‌دلیل کار کشاورزی معاف از مالیات هستند. در سال مالی ۲۰۲۱-۲۰۲۲، تنها حدود ۵۸ میلیون اظهارنامه مالیاتی فردی در هند ثبت شده است. سطح متعارف درآمد متوسط کشور پدیده‌هایی مانند «بیمه خرد» (سیاست‌هایی با حق‌بیمه فوق‌العاده کم) یا آنچه «اقتصاد ساشه‌ای» نامیده می‌شود، (خرید ساشه‌های کوچک از محصولات گران‌قیمت مانند شامپو) ایجاد کرده است. این سؤال که طبقه متوسط هند چه کسانی هستند و چه می‌خواهند، برای شرکت‌هایی که در زمینه کالاهای مصرفی، خرده‌فروشی و سایر بخش‌ها فعال‌اند یک سؤال همیشگی است. این شرکت‌ها در پی آن هستند تا بفهمند چگونه خمیردندان، محتوای مصرفی یا تلفن‌های همراه بیشتری به طبقه متوسط بفروشند. در کشوری که مصرف، حدود ۶۰ درصد تولید ناخالص داخلی آن را تشکیل می‌دهد، معیار سنجش طبقه متوسط برای کسی که داستان رشد گسترده‌تر هند را دنبال می‌کند معنای متفاوتی می‌یابد. راجش شوکلا، مدیر اجرایی «مؤسسه تحقیقاتی اقتصاد مصرف‌کننده مردم هند (Price)» که یک شرکت تحقیقاتی غیرانتفاعی مستقر در اودایپور است و بررسی درآمد خانوار را انجام می‌دهد، می‌گوید: «طبقه‌ متوسط به‌‌عنوان کارفرما و کارمند، مصرف‌کننده و تولیدکننده، و عامل تغییر سیاسی عمل می‌کنند. آن‌ها بسیاری از مشاغل جدید را ایجاد می‌کنند که نیروی کار رو به رشد را به کار می‌گیرد و همین طبقه است که تقریباً نیمی از مالیات‌ها را پرداخت می‌کند.» اما به هر حال از نظر تاریخی به‌دست آوردن داده‌های قابل‌اتکا در هند دشوار است. شورای ملی تحقیقات اقتصادی کاربردی کشور تا سال ۲۰۰۴-۲۰۰۵ بررسی‌های درآمدی را انجام داده است. اخیراً هم مؤسسه پرایس (Price) سه مورد از تحقیقات خود را انجام داده است. بر اساس تحقیقات این مؤسسه، حدود ۴۳۲ میلیون هندی طبقه متوسط وجود دارد یعنی از هر سه نفر یک نفر عضو طبقه متوسط است. دامنه چیزی که پرایس به‌عنوان طبقه متوسط رتبه‌بندی می‌کند، دامنه بلندی است. بر این اساس اگر خانواری بین 3۰۰ تا 5۰۰ هزار روپیه (حدود 6700 تا ۴۰ هزار دلار) در سال درآمد داشته باشد جزو طبقه متوسط محسوب می‌شود. «شوکلا» معتقد است که این درآمد کافی است تا به امنیت اقتصادی دست یافته‌ و بتوانیم در مصرف احتیاطی افراط کنیم. محققان بازار هند می‌گویند که از چنین تعریف گسترده‌ای استفاده می‌کنند تا پایین‌ترین و بالاترین گروه‌های مالیاتی برای افرادی که مالیات ارائه می‌کنند مشخص شود؛ چراکه اظهارنامه‌های مالیاتی مجموعه‌ای از داده‌های قابل‌اندازه‌گیری است. آن‌ها معتقدند که راه‌اندازی مالیات بر کالاها و خدمات هند و دیجیتالی‌شدن رو به رشد اقتصاد، افراد بیشتری را وارد اقتصاد رسمی خواهد کرد و به محققان این امکان را می‌دهد تا داده‌های عینی‌تری را درباره مصرف‌کننده هندی تجزیه و تحلیل کنند. «شیواکومار» که در شرکت سهام خصوصی (Advent Intenational)، کار می‌کند، اندازه طبقه متوسط را از تعداد اظهارنامه‌های مالیات بر درآمد و اندازه متوسط خانوار ۴.۴ نفری برآورد می‌کند. او سپس ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیون نفر دیگر را که مالیات پرداخت نمی‌کنند و در بخش کشاورزی مشغول‌اند را به این مقدار اضافه می‌کند.