آهنگر شاعرمسلک

آهنگر شاعرمسلک

در کوچه آهنگری شهرکرد که از وجود این شغل قدیمی خالی شده کارگاه «حاجتعلی رحیمی»، آهنگری کهنه‌کار که در طول سال‌ها، به واسطه دست‌و‌پنجه نرم کردن با  فولاد به مردی آبدیده و با تجربه و سرسخت تبدیل شده، خودنمایی می‌کند.
انتظار داری که با دریایی از فلز و براده‌های تیز و سختی مواجه شوی، اما این‌طور نیست. زمانی که وارد حجره آهنگری استاد حاجتعلی می‌شوی فقط با فلز، پتک و چکش و آچارهای سفت و زمخت طرف نیستی. این حجره آهنگری بوی شعر و ادبیات می‌دهد، بوی هنر. از لابه‌لای صدای پتک و چکش می‌توان طنین اشعار مثنوی و حافظ و سعدی و روایت‌های تاریخ ایران‌زمین را شنید.
اینجا ادبیات از آهنگری شغلی لطیف ساخته و این موضوع را در شکل‌دهی اجسام کارگاه استاد می‌توان به خوبی دید. حاجتعلی آهنگر به سبب علاقه خاصی که از کودکی به کتاب و کتابخوانی داشته توانسته تاکنون دو جلد کتاب به چاپ برساند و شش جلد دیگر نیز آماده چاپ دارد. روزگار با حاجتعلی همان کاری را کرده که وی با فولاد می‌کند. 
استاد در طول سال‌ها زندگی با فراز‌و‌نشیب‌هایی روبه‌رو بوده و اکنون این کوله‌بار دانش و تجربه را در کتاب‌هایش با مردم به اشتراک گذاشته است. «گیل‌گمش» نگاهی به افسانه سومری و «آب‌درمانی» مروری بر تجربیات حاجتعلی رحیمی از جمله کتاب‌هایی است که تاکنون از این آهنگر ادیب به چاپ رسیده است. آهنگری از جمله مشاغل و حرفه‌های قدیمی و بشدت پر‌زحمت محسوب می‌شود. در شهرکرد هم به دلیل شرایط زندگی مردم از جمله کشاورزی و دامداری و همچنین ایل کوچرو بختیاری به لوازم و ادوات ساخت آهنگران مورد نیاز است. با سختی‌هایی که این کار دارد استاد حاجتعلی همچنان بر این عقیده است که باید مشغول این کار باشد؛ چراکه این ابزار نیاز مردم است و باید کوره آهنگری روشن باشد.
ارسال دیدگاه
ضمیمه
ضمیمه