ما ایرانی‌ها بر پایه سنتی قدیمی هر سال روز پایان فصل پاییز را به بهانه «شب یلدا» جشن می‌گیریم و شبی خوش و خرم را در کنار دوستان، اقوام و اعضای خانواده سپری می‌کنیم. اما فلسفه این دورهم‌نشینی در این شب بخصوص چیست؟ در گذشته یلدا به معنای آغاز فصلی بود که هیچ رویشی در آن اتفاق نمی‌افتاد، فعالیت مردم در مزارع و باغ‌ها تمام می‌شد، مردها در خانه می‌نشستند، زمستان‌های طولانی به همراه برف سنگین در راه بود و همه چیز متوقف می‌شد.
 از همین رو مردم برای گرم شدن دل‌های‌شان هر آنچه که اغذیه و... بود در خانه جمع می‌کردند و اعضای خانواده شب اول سخت‌ترین فصل سال را نظاره‌گر کرسی مملو از غذا، محبت و گرما بودند که افراد در کنار آن خوشحال هستند و این جنبه روانی داشت که افراد کنار هم قرار گیرند. فلسفه شب یلدا در واقع این است که افراد به یکدیگر؛ بخصوص کودکان، زنان و سالخوردگان دلگرمی بدهند که در سخت‌ترین شرایط و سردترین شب‌ها کنار هم هستند و از اتفاقاتی مانند قحطی، کولاک و... که در راه بود نترسند. یلدا مناسبتی است که با یک هدف ساده و صادقانه آغاز شده و فلسفه جشن آغاز فصل سرد این است که ما آغاز زمستان را به گرمی و با دلگرمی 
جشن بگیریم.