هدفگذاری برنامه‌ توسعه پایدار سازمان ملل متحد (SDG) از جامعه بین‌المللی می‌خواهد «اشتغال کامل و مولد و کار شایسته برای همه» از جمله برای کارگران جوان را ترویج کنند. برآوردهای کنونی در جهان حاکی از آن است که از هر پنج جوان (۱۵ تا ۲۴ ساله) یک نفر به کار، تحصیل یا آموزش دسترسی ندارد. همچنین به‌‌رغم روند جهانی پیری جمعیت و نرخ‌های نسبتاً کاهشی رشد جمعیت، پیش‌بینی می‌شود در کشورهای جنوب صحرای آفریقا و در سراسر کشورهای عربی، تعداد مطلق جوانان همچنان به روند رشد خود ادامه دهند. در دهه‌های آتی، از هر 10 شغلی که اقتصاد جهانی باید برای استخدام کارگران جوان ایجاد کند، باید حدود ۹ شغل در کشورهای با درآمد کم و متوسط پایین ایجاد شود و این کشورها دارای سیستم‌های کار و تأمین‌اجتماعی کمتر توسعه یافته‌اند. یک چالش رایج بازار کار، تطبیق تقاضای کارفرما با کارگرانی است که صلاحیت‌ها و مهارت‌های لازم برای کار را دارند. در بسیاری از کشورها، جوانان چالش‌های پیچیده‌ای را برای سیاست‌های تأمین‌اجتماعی و بازار کار ایجاد می‌کنند. بحران جهانی ۲۰۰۷-۲۰۰۸ نشان داد جوانان اغلب بیشترین آسیب را از بیکاری در دوره‌های رکود اقتصادی می‌بینند. بیش از یک دهه است رشد اقتصاد جهانی با نرخ قابل توجهی از ایجاد شغل همراه نبوده و در برخی کشورها سطوح بیکاری موقت و بیکاری طولانی‌مدت در میان کارگران جوان همچنان بالاست. 
سازمان بین‌المللی کار (ILO) تخمین زد بیش از دو‌پنجم کارگران جوان جهان شغل مناسبی ندارند و بیش از یک نفر از هر سه کارگر جوان در کشورهای با درآمد کم و متوسط در فقر شدید یا متوسط زندگی می‌کنند. همچنین کارگران جوان معمولاً بیشتر در معرض آسیب در محل کار هستند. 
نیازهای کارگران جوان به طور کلی چالش‌های متعددی را ایجاد می‌کند که می‌تواند در مناطق مختلف متفاوت باشد؛ چالشی که در کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا وجود دارد از یک طرف، کمبود شغل برای کارگرانی است که تحصیلات عالی دارند و از سوی دیگر، کمبود نیروی کار ماهر است. در کشورهای آمریکای لاتین، بازارهای کار بشدت بر اساس جنسیت طبقه‌بندی شده و عمل می‌کنند که عمدتاً مولدترین نوع اشتغال در اختیار مردان است، در حالی که زنان شاغل بیشتر در اقتصاد غیررسمی کار می‌کنند. بسیاری از تجارب ملی حاکی از آن است که مداخلات سیاسی برای حمایت از اشتغال کارگران جوان باید صورت گیرد و به گونه‌ای انجام شود که ماهیت چندگانه‌ی خطرات را پوشش دهد. علاوه بر حمایت از درآمد، کارگران غالباً به اشتغال یارانه‌ای و مهارت نیاز دارند و همه این اقدامات باید با درنظر گرفتن بعد جنسیتی انجام شود.  در کشورهای در‌ حال توسعه، چالش‌های اشتغال جوانان در روستاها بسیار بیش از مناطق شهری است. شواهد از ۲۹ برنامه اشتغال جوانان در ۱۳ کشور در حال توسعه نشان می‌دهد آموزش مهارت‌ها، به‌ویژه هنگامی که با مداخلات دیگری مانند توسعه مهارت‌های زندگی و کارآموزی ترکیب شود، باعث افزایش اشتغال و درآمد در بین جوانان روستایی می‌شود.