در سرتاسر جهان سازمان‌های تأمین‌اجتماعی از فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) به عنوان یک وسیله برای توانمندسازی استراتژیک و بهبود عملکرد و کیفیت خدمات مدیریتی استفاده می‌کنند. فناوری اطلاعات و ارتباطات، خدمات کاربر‌محور و اجرای برنامه‌های اجتماعی در مقیاس بزرگ را در‌بر می‌گیرد و امکان یکپارچگی سازمان‌های متعددی را در سطوح ملی و تا حدی بین‌المللی به وجود می‌آورد. چنین خدماتی توسط زیرساخت‌های ارتباطات فیزیکی سنتی و به طور فزاینده‌ای توسط فناوری‌های تلفن همراه پشتیبانی می‌شوند. افزایش استفاده از فناوری‌های تلفن همراه، شهروندان را قادر می‌سازد تا به خدمات آنلاین تأمین‌اجتماعی دسترسی یابند. محورهای اصلی نوآوری فناوری در تأمین‌اجتماعی شامل بیومتریک، هویت دیجیتال، هماهنگی بین‌سازمانی از طریق دولت الکترونیک و بلاک‌چین، کلان داده‌ها و هوش مصنوعی (AI) است. در حالی که تمرکز استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات با توجه به زمینه ملی و اولویت‌های سیاست امنیت اجتماعی متفاوت است، توسعه ظرفیت‌های سازمانی به‌ویژه در مدیریت داده‌ها تبدیل به یک روند جهانی شده؛ به طوری که (ICT) به شکل فزاینده‌ای در قلب تحولات سازمانی استراتژیک برای توسعه قابلیت‌های نوآوری قرار دارد. چنین تحول دیجیتالی شامل بازتعریف جنبه‌های حاکمیت نهادی از طریق چارچوب‌های حکمرانی دیجیتال است.
کاربرد زیاد فناوری اطلاعات و ارتباطات انواع گوناگونی از چالش‌ها را به همراه دارد. چالش‌های استراتژیک شامل تعریف چشم‌انداز سازمانی در مورد استفاده و کاربرد (ICT) برای دستیابی به اهداف تأثیرگذار و شناسایی عوامل کلیدی موفقیت و خطرات است. این امر مستلزم ایجاد پروژه‌های نهادی میان‌مدت و بلندمدت است که عوامل متعددی مانند اهداف سیاست، منابع انسانی و زیرساخت فناوری اطلاعات و ارتباطات را در نظر می‌گیرد. از این منظر، مدیریت پیچیدگی و مقرون به‌ صرفه بودن چنین پروژه‌هایی به خودی خود چالش‌هایی را ایجاد می‌کند؛ به‌ویژه در دنیای فناوری‌هایی که به سرعت در حال تکامل هستند. در عین حال، مجموعه‌ای از عوامل وجود دارند که مانع کاربرد فناوری‌ها می‌شوند؛ مانند امنیت سایبری و کنترل دسترسی، شناسایی مشتریان، حفاظت از داده‌ها و حریم خصوصی و تضمین تداوم کسب‌و‌کار. در این میان، خطرات امنیت سایبری به طور چشمگیری افزایش یافته و این در حالی است که اثرات آنها می‌تواند مخرب باشد. از آنجایی که مدیریت تأمین‌اجتماعی بیش از پیش دیجیتالی می‌شود، داده‌های تولید شده توسط مؤسسات تأمین‌اجتماعی نیازمند محافظت بیشتری خواهند بود. در این میان، برآمدن هوش مصنوعی و استفاده در حال ظهور از این فناوری برای نوآوری و تحول سازمانی بسیار مهم است. بر اساس داده‌های امنیت اجتماعی، تکنیک‌های هوش مصنوعی اجرای سیستم‌های کاملاً خودکار مبتنی بر یادگیری ماشین و تکنیک‌های مشابه را برای ارائه خدمات تأمین‌اجتماعی فعال‌تر امکان‌پذیر می‌سازد. کاربرد عملی رو به رشد هوش مصنوعی را می‌توان در ربات‌های گفت‌وگوی هوشمند (نوعی نرم‌افزار روباتی که قادر به گفت‌وگو است) برای پشتیبانی از خدمات الکترونیکی شخصی مشاهده کرد.