اوایل هفته مثل هفته‌های قبل کارها همچنان ساکت و راکد بود، تا جایی که مجبور بودیم در ساختمان‌های دیگر کار کنیم. محسن کاری برایمان جور کرده بود. با چند نفر از بچه‌های ساختمان به آنجا رفتیم. این بار هم کار بزرگی نبود و سه‌روزه تمام شد. روز اول که سر کار رفتیم،‌ صاحب‌خانه کلیدهای خانه را به ما داد و خودش به مسافرت رفت. ساختمان نیمه‌کاره‌ای بود که هنوز خیلی کار داشت تا خانه شود. تا عصر مشغول کار بودیم و بعد از اتمام کار درها را قفل کردیم و به خانه رفتیم. صبح زود صاحب‌خانه با من تماس گرفت و گفت همسایه‌ها اطلاع داده‌اند که درهای ساختمان باز است و احتمال دزدی می‌رود. سریع خودم را به آنجا رساندم. متاسفانه به‌زور در ساختمان را باز کرده بودند و بعد از برداشتن کابل‌های برق و چند خرده‌وسیله فرار کرده بودند. خوشبختانه چند نفر از همسایه‌ها آنجا بوده‌اند و دیده‌اند که چگونه دزد وارد ساختمان شده و ما مقصر نیستیم، والا ممکن بود ما متهم شویم. درها و پنجره‌های ساختمان را محکم‌کاری کردیم تا کسی نتواند وارد خانه شود. بالاخره بعد از سه روز کارمان آنجا تمام شد و کلید را به اقوام صاحب‌خانه تحویل دادیم و به ساختمان خودمان برگشتیم. حاج‌علی تاکید کرد همه باید به کارهای ساختمان خودمان مشغول باشند و کسی برای کار بیرون نرود. مصالح بسیاری هم خالی کرد و قرار شد دوباره مشغول کارهای ساختمان شویم. البته ما هم از اینکه بیرون ساختمان کار کنیم چندان راضی نیستیم و اینجا و دورهم جمع شدن و صبحانه‌های کارگری‌مان برایمان صفای دیگری دارد. 

دوستمان حجت که از روی داربست پایین افتاده بود و پاهایش شکسته بود بعد از دو هفته از بیمارستان مرخص شد. با بچه‌ها قرار گذاشتیم شب به دیدنش برویم. امیدوارم حجت هرچه زودتر بهبود پیدا کند و سر کار برگردد تا بتواند مثل سابق نان‌آور خانواده چهارنفره‌اش باشد. 

هفته گذشته روز خبرنگار بود. خبرنگار را از قدیم‌الایام چشم بیدار جامعه می‌گویند. خبرنگاری یکی از مشاغل سخت است که به‌درستی بین مشاغل سخت گنجانده شده است. این روزها با وجود تلفن‌های هوشمند هرشهروند خود یک خبرنگار است و خوب یا بد به تهیه خبر می‌پردازد اما هنوز از وجاهت و قداست این حرفه چیزی کم نشده است. خبرنگاران بسیاری هستند که توجه زیادی به قشر کارگر داشته و دارند و همیشه مشکلات و سختی‌های کار ما را به اطلاع دیگر افراد جامعه می‌رسانند و از ما کارگران ساختمانی حمایت می‌کنند. خبرنگارانی که پابه‌پای ما به طبقات ساختمان آمدند تا به‌خوبی ما را درک کنند و وضعیت ما را به تصویر بکشند. همین افتخاری که من به آن نائل شده‌ام تا بتوانم نماینده کوچکی از خیل عظیم کارگران ساختمانی در رسانه باشم نیز مرهون زحمات و توجه خبرنگارانی است که در نشریه وزین آتیه‌نو قلم می‌زنند. این روز فرخنده را به همه خبرنگاران فهیم و مهربان کشورم تبریک می‌گویم.