با گذر زمان، بسیاری افراد در سنین بالاتر نگران توانایی‌های ذهنی و حافظه خود می‌شوند. دیرتر یاد گرفتن مطالب جدید، فراموش کردن کارهای روزمره یا جا گذاشتن اشیاء، اغلب بخشی طبیعی از روند سالمندی به شمار می‌رود و نشانه یک اختلال جدی حافظه نیست.
تشخیص تفاوت میان فراموش‌کاری طبیعی و اختلال حافظه که ممکن است آغاز بیماری زوال عقل باشد، حیاتی است. فراموشی‌های گذرا و پراکنده، معمولاً بر زندگی روزمره تأثیری نمی‌گذارند، اما وقتی توانایی انجام کارهای ساده مانند رانندگی، استفاده از تلفن یا یافتن مسیرهای آشنا مختل شود، هشداری جدی است. در این شرایط، مشاوره با پزشک ضروری است تا مشخص شود آیا این تغییرات بخشی از روند طبیعی افزایش سن است یا نشانه‌ای از اختلال شناختی غیرطبیعی.
برخی نشانه‌های هشداردهنده شامل پرسیدن مکرر یک سؤال، گم شدن در مکان‌های آشنا، ناتوانی در پیروی از دستورالعمل‌های آشپزی یا استفاده از وسایل خانگی، سردرگمی درباره زمان و اشخاص و بی‌توجهی به مراقبت از خود مانند عدم تغذیه مناسب یا رفتارهای پرخطر است.
تشخیص زودهنگام، کلید مدیریت و پیشگیری از پیشرفت اختلالات شناختی است. بنابراین هرگاه چنین تغییراتی در حافظه یا توانایی‌های ذهنی خود مشاهده کردید، مراجعه به پزشک و بحث دقیق درباره وضعیت شناختی، اقدامی عاقلانه و ضروری است.