خستگی همیشه یک احساس گذرا نیست. برای هزاران نفر که با نشانگان خستگی مزمن زندگی می‌کنند، خستگی تبدیل به یک سایه مداوم شده؛ حسی که نه‌تنها بدن، بلکه ذهن و زندگی روزمره را می‌گیرد. فعالیت‌هایی که برای دیگران ساده به نظر می‌رسند مانند دوش گرفتن، رفتن به محل کار یا حتی صحبت کوتاه با دوستان، به چالشی طاقت‌فرسا تبدیل می‌شوند. این بیماری ناشناخته، ماه‌ها و حتی سال‌ها دوام می‌آورد و زندگی بیماران را به گونه‌ای تغییر می‌دهد که هیچ درمان قطعی هنوز نتوانسته آن را بازگرداند. شناخت علائم، تشخیص به موقع و مدیریت هوشمندانه انرژی می‌تواند مسیر زندگی را قابل تحمل‌تر کند و به بیماران امکان دهد روزهایی بهتر را تجربه کنند.

خستگی گسترده و فلج‌کننده
نشانگان خستگی مزمن یک بیماری پیچیده و مزمن است که می‌تواند هر فردی، از کودکان تا بزرگسالان را مبتلا کند. اغلب شروع آن ناگهانی است و پس از یک عفونت ویروسی شبیه سرماخوردگی یا آنفلوآنزا، یا پس از یک دوره آسیب جسمی مانند جراحی ظاهر می‌شود. در مواردی، این بیماری به آرامی و تدریجی شکل می‌گیرد. مهم‌ترین علامت، خستگی شدید و همه‌جانبه است که زندگی روزمره را مختل می‌کند. 
بیماران اغلب نمی‌توانند فعالیت‌های معمول خود را انجام دهند و حتی انجام روتین‌های ساده مانند بلند شدن از تخت یا لباس پوشیدن به دشواری انجام می‌شود. این خستگی، ذهن را نیز درگیر می‌کند و مه مغزی، مشکلات تمرکز و اختلال حافظه از دیگر نشانه‌های شایع است.
اختلال خواب و تفکر
بسیاری از مبتلایان با مشکلات خواب دست‌وپنجه نرم می‌کنند. برخی دچار بی‌خوابی هستند، برخی بیش از حد می‌خوابند و بسیاری احساس می‌کنند که خواب آن‌ها کیفیت لازم را ندارد. این بی‌نظمی در چرخه خواب همراه با خستگی مزمن، توانایی فرد برای انجام فعالیت‌های روزانه را محدود می‌کند. فعالیت‌های بدنی یا ذهنی حتی در سطح کم می‌توانند علائم را شدیدتر کنند و بازگشت به حالت طبیعی ممکن است هفته‌ها طول بکشد. علاوه بر خستگی، دردهای عضلانی و مفصلی، سردرد، تب و علائم شبیه آنفلوآنزا نیز تجربه می‌شوند که تشخیص بیماری را پیچیده‌تر می‌کند و بیماران را به سردرگمی می‌اندازد.

مدیریت و حمایت درمانی
تشخیص نشانگان خستگی مزمن بر اساس بررسی علائم و رد سایر بیماری‌ها توسط پزشک انجام می‌شود؛ چرا که آزمایش مشخصی برای آن وجود ندارد. با وجود نبود درمان قطعی، راهکارهایی برای کنترل علائم و بهبود کیفیت زندگی وجود دارد. مدیریت انرژی یکی از مهم‌ترین روش‌هاست؛ بیماران یاد می‌گیرند چگونه فعالیت‌های خود را برنامه‌ریزی و انرژی‌شان را بهینه کنند؛ بدون اینکه خستگی بدتر شود. روان‌درمانی از نوع رفتاردرمانی شناختی و داروهایی برای کاهش درد یا بهبود خواب نیز می‌توانند کمک‌کننده باشند. زندگی با این بیماری نیازمند تطبیق برنامه روزانه و سبک زندگی با دوره‌های بهبود و تشدید علائم است. حمایت خانواده، دوستان و حتی ارتباط با دیگر مبتلایان، بار روانی بیماری را کاهش می‌دهد و از احساس تنهایی می‌کاهد.
زندگی با نشانگان خستگی مزمن چالشی مداوم است، اما با درک بهتر این بیماری، هماهنگی با پزشکان و استفاده از روش‌های مدیریت انرژی و حمایت اجتماعی، بیماران می‌توانند استقلال و کیفیت زندگی خود را حفظ کنند. هر روز تجربه‌ای متفاوت است و هر موفقیتی، حتی کوچک، نشان می‌دهد که با وجود بیماری، می‌توان روزهایی قابل تحمل‌تر و پرامیدتر داشت.