«واحد خاکدان » یکی از برجسته‌ترین نقاش‌های معاصر و چهرۀ شاخص نقاشی هایپررئالیستی، یکم آبان در ۷۵ سالگی درگذشت؛ هنرمندی که آثارش، نمونه‌ای درخشان از پیوند میان واقع‌گرایی هنری، تعهد اجتماعی و اندیشۀ زیباشناسانه در هنر معاصر ایران به‌شمار می‌آیند. گفته می‌‌شود شیوۀ نقاشی خاکدان به مکتب هایپررئالیسم تعلق دارد؛ سبکی‌که در آن هنرمند با جزئی‌نگری و دقتی عکاسانه، واقعیت را به‌گونه‌ای بر بوم بازنمایی می‌کند که مرز میان تصویر و حقیقت در آن از بین می‌رود. آثار او ترکیبی از دقت فنی، نگاه شاعرانه و حساسیت اجتماعی است. جانبخشی به اشیاء سادۀ روزمره، بازنمایی واقعیت و نهفتن آن در راز و خیال، ازجمله ویژگی‌های برجستۀ نقاشی‌های خاکدان است. به‌همین‌دلیل آثارش را هم‌زمان، هم مستندگونه و واقعی‌، هم دارای حال‌و‌هوایی تأمل‌برانگیز و فلسفی توصیف می‌کنند. واقع‌گرایی در آثار خاکدان، پس از تحولات سال ۱۳۵۷ بیشتر شد و رنگ‌وبوی اجتماعی‌ گرفت. او در این‌دوره، به مسائل روز جامعه، دغدغه‌های مردم و تحولات فرهنگی و سیاسی پرداخت.  در هنر معاصر ایران، خاکدان را باید «نقاشِ داستان‌پرداز» دانست؛ هنرمندی‌ که نقاشی را به زبان روایت بدل کرد و نقاشِ اشیاء ساده و بی‌صدا بود، اما با همین اشیاء بی‌ادعا، تاریخ پنهان یک‌جامعه را بازگو کرد. در مجموع واحد خاکدان را می‌توان هنرمندی معرفی کرد که میان واقعیت و رویا، میان ایران و غربت و میان خاطره و تصویر حرکت کرده و با زبان رنگ و فرم، تعریف جدیدی از هنر و هویت معاصر ایرانی ارائه کرده است.