هشدارهایی که زندگی‌ها را نجات می‌دهد
خودکشی یکی از دغدغه‌های بزرگ بهداشت عمومی است و هر سال جان شمار زیادی از افراد را تهدید می‌کند. شناخت نشانه‌های هشداردهنده می‌تواند به شما کمک کند قبل از وقوع حادثه، از عزیزانتان حمایت و آن‌ها را به گرفتن کمک حرفه‌ای ترغیب کنید.
بیش از ۹۰ درصد موارد خودکشی با اختلالات خلقی یا بیماری‌های روانی مرتبط است که با روان‌درمانی یا دارودرمانی قابل مدیریت هستند. بنابراین، آگاهی و توجه به رفتارها و گفتارهای اطرافیان می‌تواند زندگی آن‌ها را نجات دهد. از جمله مهم‌ترین نشانه‌ها می‌توان به صحبت کردن فرد درباره تمایل به مردن یا خودکشی اشاره کرد. اگر کسی درباره احساس پوچی، ناامیدی یا نداشتن دلیلی برای ادامه زندگی حرف می‌زند، بهتر است با دقت و محبت به حرف‌هایش گوش دهید. جستجو برای روش‌های کشتن خود، گردآوری دارو یا سلاح، یا حتی بیان احساس گناه، شرم یا به دام افتادن، از دیگر هشدارها هستند.
تغییرات رفتاری نیز مهم است؛ استفاده مکرر از مواد مخدر، اضطراب یا آشفتگی، فاصله گرفتن از خانواده و دوستان، تغییرات در خواب و خوراک، و دست زدن به کارهای خطرناک همگی علامت‌هایی هستند که نیازمند توجه فوری‌اند. برخی افراد به شکل غیرمستقیم پیام‌هایی می‌فرستند، مثل بخشیدن دارایی‌های مهم، خداحافظی با عزیزان، سروسامان دادن به امور شخصی یا فکر کردن مداوم به مرگ. حتی تغییرات ناگهانی خلق از اندوه شدید به آرامش یا شادی غیرمعمول نیز می‌تواند هشدار باشد.
اگر متوجه چنین نشانه‌هایی شدید، با مهربانی و بدون قضاوت وارد گفتگو شوید و فرد را به کمک حرفه‌ای تشویق کنید. حتی یک تماس تلفنی با مشاور یا روان‌شناس می‌تواند مسیر زندگی فرد را تغییر دهد.
یادتان باشد، شنیدن، همراهی و توجه به جزئیات رفتارها می‌تواند به جایگاه یک ناجی و همراه امن تبدیل شود و جان یک عزیز را نجات دهد. پیشگیری از خودکشی با شناخت، مراقبت و عشق امکان‌پذیر است.
بیش از ۹۰ درصد موارد خودکشی با اختلالات خلقی یا بیماری‌های روانی مرتبط است که با روان‌درمانی یا دارودرمانی قابل مدیریت هستند. بنابراین، آگاهی و توجه به رفتارها و گفتارهای اطرافیان می‌تواند زندگی آن‌ها را نجات دهد. از جمله مهم‌ترین نشانه‌ها می‌توان به صحبت کردن فرد درباره تمایل به مردن یا خودکشی اشاره کرد. اگر کسی درباره احساس پوچی، ناامیدی یا نداشتن دلیلی برای ادامه زندگی حرف می‌زند، بهتر است با دقت و محبت به حرف‌هایش گوش دهید. جستجو برای روش‌های کشتن خود، گردآوری دارو یا سلاح، یا حتی بیان احساس گناه، شرم یا به دام افتادن، از دیگر هشدارها هستند.
تغییرات رفتاری نیز مهم است؛ استفاده مکرر از مواد مخدر، اضطراب یا آشفتگی، فاصله گرفتن از خانواده و دوستان، تغییرات در خواب و خوراک، و دست زدن به کارهای خطرناک همگی علامت‌هایی هستند که نیازمند توجه فوری‌اند. برخی افراد به شکل غیرمستقیم پیام‌هایی می‌فرستند، مثل بخشیدن دارایی‌های مهم، خداحافظی با عزیزان، سروسامان دادن به امور شخصی یا فکر کردن مداوم به مرگ. حتی تغییرات ناگهانی خلق از اندوه شدید به آرامش یا شادی غیرمعمول نیز می‌تواند هشدار باشد.
اگر متوجه چنین نشانه‌هایی شدید، با مهربانی و بدون قضاوت وارد گفتگو شوید و فرد را به کمک حرفه‌ای تشویق کنید. حتی یک تماس تلفنی با مشاور یا روان‌شناس می‌تواند مسیر زندگی فرد را تغییر دهد.
یادتان باشد، شنیدن، همراهی و توجه به جزئیات رفتارها می‌تواند به جایگاه یک ناجی و همراه امن تبدیل شود و جان یک عزیز را نجات دهد. پیشگیری از خودکشی با شناخت، مراقبت و عشق امکان‌پذیر است.
ارسال دیدگاه
