هند؛ ابرقدرت سیب‌زمینی سرخ کرده!
هند در دهه‌های اخیر به یکی از بازیگران اصلی بازار جهانی سیب‌زمینی سرخ‌کرده تبدیل شده است. این تحول نتیجه ترکیبی از تغییرات کشاورزی، سرمایه‌گذاری در صنایع غذایی و رشد صادرات است که ایالت گجرات در شمال غربی کشور نقشی کلیدی در آن ایفا کرده است. با وجود آنکه هند پیش‌تر بیشتر به تولید محصولات سنتی مانند پنبه می‌پرداخت، خشکسالی‌های اوایل هزاره جدید کشاورزان را به جستجوی محصولات جایگزین و کم‌آب‌تر سوق داد. سیب‌زمینی به‌عنوان محصولی با نیاز کمتر به آب و بازار رو به رشد، به تدریج جایگزین پنبه و دیگر محصولات شد.
کشت سیب‌زمینی در هند ابتدا بیشتر برای مصرف داخلی بود، اما از حدود سال ۲۰۰۷ با رشد کارخانه‌های تولید سیب‌زمینی سرخ‌کرده و چیپس، کشاورزان به کشت انواع ویژه سیب‌زمینی برای صنایع غذایی روی آوردند. گجرات با وجود شرایط اقلیمی و بهره‌گیری از فناوری‌های نوین کشاورزی به قطب اصلی تولید و فرآوری سیب‌زمینی تبدیل شده است. شرکت‌های بزرگ بین‌المللی و محلی در این منطقه سرمایه‌گذاری کرده‌اند تا نیاز رو به افزایش بازارهای صادراتی آسیا، از جمله فیلیپین، تایلند و اندونزی، را تأمین کنند.
صادرات سیب‌زمینی منجمد هند به سرعت افزایش یافته است. در سال‌های اخیر، هند توانسته با قیمت‌های رقابتی، بازار خود را گسترش دهد و حتی از چین به عنوان بزرگ‌ترین رقیب در این حوزه پیشی بگیرد. افزایش درآمد شهری و تغییر سبک زندگی باعث شده تقاضا برای محصولات منجمد از جمله سیب‌زمینی سرخ‌کرده در مصارف خانگی و مؤسسات خدمات غذایی رشد قابل توجهی داشته باشد. این روند در کنار توسعه کارخانه‌های جدید در گجرات و افزایش ظرفیت تولید، موقعیت هند را به عنوان یکی از صادرکنندگان کلیدی این محصول تثبیت کرده است.
پیشرفت هند در این صنعت بدون بهبود روش‌های کشاورزی امکان‌پذیر نبود. کشاورزان به استفاده از فناوری‌های نوین مانند آبیاری قطره‌ای، کوددهی بهتر و اصلاح ژنتیکی گونه‌های سیب‌زمینی روی آورده‌اند. شرکت‌های فناوری کشاورزی با تولید دانه‌های مقاوم و بدون ویروس، کیفیت محصول را بالا برده و از خسارت‌های ناشی از آفات و بیماری‌ها کاسته‌اند. این نوآوری‌ها به کشاورزان اجازه داده است تولید را افزایش داده و محصولی با کیفیت یکنواخت ارائه کنند که پاسخگوی نیاز صنایع غذایی است.
با وجود این موفقیت‌ها، زیرساخت‌های هند برای ذخیره‌سازی و حمل‌ونقل محصولات منجمد همچنان با چالش‌های جدی مواجه است. کمبود تجهیزات پیشرفته سردخانه‌ای و ناوگان حمل‌ونقل یخچال‌دار، به همراه مشکلات برق‌رسانی، خطر فساد محصولات را افزایش می‌دهد و می‌تواند مانعی برای رشد صادرات باشد. علاوه بر این، هند در رقابت با کشورهایی مانند چین، تایلند و برزیل است که از فناوری‌های پیشرفته‌تر و زیرساخت‌های بهتر بهره‌مندند.
کشت سیب‌زمینی در هند ابتدا بیشتر برای مصرف داخلی بود، اما از حدود سال ۲۰۰۷ با رشد کارخانه‌های تولید سیب‌زمینی سرخ‌کرده و چیپس، کشاورزان به کشت انواع ویژه سیب‌زمینی برای صنایع غذایی روی آوردند. گجرات با وجود شرایط اقلیمی و بهره‌گیری از فناوری‌های نوین کشاورزی به قطب اصلی تولید و فرآوری سیب‌زمینی تبدیل شده است. شرکت‌های بزرگ بین‌المللی و محلی در این منطقه سرمایه‌گذاری کرده‌اند تا نیاز رو به افزایش بازارهای صادراتی آسیا، از جمله فیلیپین، تایلند و اندونزی، را تأمین کنند.
صادرات سیب‌زمینی منجمد هند به سرعت افزایش یافته است. در سال‌های اخیر، هند توانسته با قیمت‌های رقابتی، بازار خود را گسترش دهد و حتی از چین به عنوان بزرگ‌ترین رقیب در این حوزه پیشی بگیرد. افزایش درآمد شهری و تغییر سبک زندگی باعث شده تقاضا برای محصولات منجمد از جمله سیب‌زمینی سرخ‌کرده در مصارف خانگی و مؤسسات خدمات غذایی رشد قابل توجهی داشته باشد. این روند در کنار توسعه کارخانه‌های جدید در گجرات و افزایش ظرفیت تولید، موقعیت هند را به عنوان یکی از صادرکنندگان کلیدی این محصول تثبیت کرده است.
پیشرفت هند در این صنعت بدون بهبود روش‌های کشاورزی امکان‌پذیر نبود. کشاورزان به استفاده از فناوری‌های نوین مانند آبیاری قطره‌ای، کوددهی بهتر و اصلاح ژنتیکی گونه‌های سیب‌زمینی روی آورده‌اند. شرکت‌های فناوری کشاورزی با تولید دانه‌های مقاوم و بدون ویروس، کیفیت محصول را بالا برده و از خسارت‌های ناشی از آفات و بیماری‌ها کاسته‌اند. این نوآوری‌ها به کشاورزان اجازه داده است تولید را افزایش داده و محصولی با کیفیت یکنواخت ارائه کنند که پاسخگوی نیاز صنایع غذایی است.
با وجود این موفقیت‌ها، زیرساخت‌های هند برای ذخیره‌سازی و حمل‌ونقل محصولات منجمد همچنان با چالش‌های جدی مواجه است. کمبود تجهیزات پیشرفته سردخانه‌ای و ناوگان حمل‌ونقل یخچال‌دار، به همراه مشکلات برق‌رسانی، خطر فساد محصولات را افزایش می‌دهد و می‌تواند مانعی برای رشد صادرات باشد. علاوه بر این، هند در رقابت با کشورهایی مانند چین، تایلند و برزیل است که از فناوری‌های پیشرفته‌تر و زیرساخت‌های بهتر بهره‌مندند.
ارسال دیدگاه
